Rosso e bianco

We zijn er druk mee. Gisterochtend werden de witte druiven van onze vrienden geplukt. De hagelschade viel uiteindelijk mee. Een deel is door mijn wijnboer meegenomen om hier verder te verwerken. De rest wordt door hun buurboer op de traditionele manier tot wijn gemaakt.

Deze wijnboer is er vooral op gebrand om een zo mooi mogelijke wijn te maken. Daarom zaten we gistermiddag de trossen na te kijken en te ontdoen van kwetsures. Vervolgens werden de witte druiven in en machine ontsteeld en ging er een snufje ontsmettingsmiddel bij dat flink werd doorgeroerd.

Bij het persen en later weer naar buiten brengen van de grote zware pers kwam de zoon van onze buren helpen, het is krachtpatsers werk. De pers werd schoongespoten en zal nog een keer gebruikt worden voor de rode druiven.

En dan is er nog een hele administratie om heen. Er wordt gerekend en gewogen en precies bijgehouden wanneer wat waaraan wordt toegevoegd. Maar daar haak ik af en ga maar eens voor het eten zorgen.

Botteldag

De rode wijn zat nog in houten vaten. Met de volgende oogst weer voor de deur moest er dus nodig gebotteld worden. Eén van de leukste klussen in het hele productieproces, wat mij betreft. Dus gingen we, na de nodige voorbereiding, aan de slag. Verzamelde flessen schoonmaken, etiketten printen, wijn in de fles en kurk er op. We doen dit altijd samen met vrienden. Druiven, apparatuur en kennis worden eerlijk gedeeld met elkaar.

Met dit als eindresultaat. En ja hoor, we brengen wat flessen mee naar NL om te  laten proeven. En kijk, zó eindigt onze samenwerkingsdag altijd. Dat zeg ik: een van de leukste dingen in het productieproces.

Landerig

Na de pranzo lopen we nog even door de stille straten van Gubbio. Zo langzamerhand komt aan de vakantieperiode een einde. Na drie maanden gaan de scholen weer beginnen en herneemt het normale leven zich. De sfeer is wat landerig, een enkeling heeft een paraplu bij zich voor je-kan-niet-weten.

Hoewel de temperatuur zo rond de 22 graden is, blijven de terrassen leeg. In de verte komt een bui aanrollen maar drijft ook weer over. Ik ga thuis de wijnetiketten in orde maken. In onze septemberroutine speelt alles rondom de wijnproductie een belangrijke rol. Ik kom er vast nog op terug.

De waarheid in wijn

In het zuiden van Umbria ligt de Strada del Sagrantino. Dat  is de naam van een rode druif die kenmerkend is voor deze streek. Wij hebben hem ook. Dus keek de wijnboer even hoe de druif van zijn collega erbij hangt. De trossen zijn al iets groter maar het verschil wordt veroorzaakt door de hogere ligging van onze wijngaard.

In Bevanga kwamen we dit bord tegen.  Dronken mensen plegen de waarheid te spreken, is de achterliggende gedachte.  Dat kan best wel eens kloppen. Maar doe mij maar de waarheid van nuchtere types. Toen we terugreden, passeerden we Trevi. Nuchtere vaststelling: beeldschoon.

In eigen beheer

Toch niet weer over wijnmaken, hè? Ja hoor, echt wel. Vandaag werd de witte wijn uit 2017 gebotteld. Zelf hebben we geen witte druiven maar onze wijnvrienden wél. De ene helft van de oogst werd naar een coöperatie gebracht, de andere helft naar ons. Hier in Caldese werd ontsteeld, geperst en er door de wijnboer met al zijn passie en kennis witte wijn van gemaakt. Het resulaat stemt zeer tevreden. De mannen hevelden en bedienden de kurkmachine, wij plakten de etiketten. De rode wijn ligt nog te rijpen en zal in september op fles gaan, vóór de oogst van 2018. Het begint op echte productie te lijken.

 

Winkelplezier

Nu mijn man, die ik sinds een paar jaar de wijnboer noem maar die ook luistert als je hem Adriano noemt, nu die man dus wijnboer is, komen we in bijzondere winkels. Winkels met een hoog Malle Pietje gehalte. Weet iedereen nog wie dat was? Een vriend van Swiebertje uit de gelijknamige TV-serie. Malle Pietje struikelde en stroffelde door zijn winkel waar zijn handel nogal onsamenhangend gepresenteerd werd. In zo’n soort winkel koopt de wijnboer kurken en andere aan wijn gerelateerde dingen. De schappen zien er nog netjes uit. Maar de voorraden staan wegens ruimtegebrek ook buiten.

Soms blijf ik in de auto even wachten en verlustig me aan de voertuigen van de andere klanten. De service en de kennis in het bedrijf is ongekend goed. Dáár gaat alle energie in zitten bij de eigenaren. En zo hoort het.

 

Theekransje

Ondanks het feit dat we aan het eind van een slecht begaanbare heuvelweg wonen, komt het toch met enige regelmaat voor dat er ‘zomaar’ mensen op ons terrein staan. Een paar vrouwen die meloenen proberen te verkopen, wielrenners of,  zoals vorige week, een wandelaar. Deze laatste komt hier wel vaker langs (klik). We praatten wat en zwaaiden de man weer na. ’s Middags, we zaten inmiddels met vrienden en familie braaf aan de thee, kwam ie weer. Ditmaal had hij zijn Franse vrouw ook meegenomen. Hij (links staand) had haar zó enthousiast over de ontmoeting verteld dat zij ons wel eens met eigen ogen wilde zien. Ze laat hier de foto’s van zoon en kleinzoon zien en van hun Franse huis. Toen we overgingen op de wijn, vonden ze het tijd om weer naar huis te gaan. Maar wel met de belofte een fles Bordeaux te brengen. Die belofte is inmiddels ingelost. We hebben er geloof ik nieuwe Italiaans-Franse vrienden bij.

(foto S.Kok)

Huize weltevree

Vandaag opnieuw de druif in de hoofdrol. Was het vorige week de witte, nu kon de rode geplukt worden. Ook deze maal werden de druiven van onze vrienden en onze oogst samen gevoegd. Een blije wijnboer laat hier even een mooie tros van eigen bodem zien.

Grote verschil met vorige week is dat er toen een aardig plukploegje bijeen was. Vandaag deden we de hele pluk op beide locaties met z’n tweetjes en dat was pittig. Maar de voldoening is enorm en in huis geurt het als in een ouderwetse slijterij. Desnoods gaan we om negen uur naar bed. Zolang we op de achtergrond het geborrel en gepruttel van de gistende witte wijn horen, heerst hier grote tevredenheid.

Aanwaaigasten

Naast gasten die hier logeerden, zijn er de laatste week ook aanwaaiers geweest. Vrienden en kennissen die in de buurt verblijven nemen de moeite om ons in het huis op de berg ze bezoeken. Een hoop gezelligheid dus. Na de pranzo volgt dan bijna traditioneel een bezichtiging van de wijngaard. De wijnboer stapt tevreden rond en legt uit. Hij plukt een eventueel rupsje weg en met spiedende ogen inspecteert hij elk trosje . Zijn zorg na de nachtvorst lijkt te zijn verdwenen.

De wijn van 2016 ontwikkelt zich mooi en onze wijnbouw begint er behoorlijk serieus uit te zien. Tot zover de tussenstand.

Bontá Italiane

Als we bij een glascontainer deze grote wijnflessen zien staan, komt de malle Pietje in mij naar boven.  Tussen de nieuwe aanplant van de vlinderstruiken spoot ik ze schoon. Planten meteen bewaterd en mijn voeten ook.

kt

Als we bij de supermarkt voor twee euro twee kilo aardbeien kunnen kopen, dansen mijn smaakpapillen al nog vóór ik de zomerkoninkjes geproefd heb.

Als het dan eerste Paasdag is en onze totale versiering niet meer voorstelt dan dit, kan ik niet anders dan iedereen fijne dagen toewensen.