Even snel de was wegwerken

Vanwege een gastenwissel lijken we vandaag net twee mieren. Ik zou het van bovenaf gefilmd willen zien en dan in versneld tempo afgedraaid. De was droogt waar je bij staat. Niet dát we er bij gaan staan, hoor. Tussen de wassen door, doen we boodschappen, halen onkruid weg en bereiden alvast het eten voor. Als straks luid toeterend een auto ons terrein oprijdt, zijn we er weer helemaal klaar voor. Dan zijn onze bezwete ruggen weer schoongespoeld, ligt het kinderspeelgoed klaar en doen we zoveel mogelijk mee met de vakantievierders.

Erfgoed

Onze pogingen om het grind een beetje onkruidvrij te houden, beginnen nu wel letterlijk hun vruchten af te werpen. Ik zat op mijn krukje en keek voldaan naar dit stukje. Terwijl ik helemaal niet van plan was om te rijmen.

Hertshooi vormt samen met de geranium een aardig samenspel.

En om de hoek geurt de jasmijn.

Nog even wat dichterbij, misschien kunnen jullie het nu wel ruiken? Vandaag geen pranzo in Gubbio maar rustig gescharrel op het erf.  Eind van de middag arriveren nieuwe gasten. Dus ook gerommel in de keuken. Maar dat vind ik nou juist het leuke.

 

Stoelen sleuren

Over het weer horen jullie me niet. Dat is meestal een goed teken want niets te zeuren. De temperatuur schommelt tussen de 25 en 27 graden. We beginnen de dag zongericht, onderwijl luisterend naar de vogels die ons dagelijks op een concert trakteren. We ontbijten en drinken een cappu terwijl we eerste rang op de twee groene stoeltjes zitten. 

Aan het eind van de dag drinken we thee, lezen de mails en het nieuws en doen een bewateringsrondje langs potplanten en in moestuin.  Als er gasten zijn, zoals ook vandaag, zetten we de stoeltjes bij de bank op het voorterras. Daar zitten we na de pranzo oergezellig in de schaduw verder met elkaar te keuvelen. De gasten zijn nu weer weg en wij maken de werkplannen voor morgen. Zittend op de bank. Dat levert het mooiste uitzicht.

Aanwaaigasten

Naast gasten die hier logeerden, zijn er de laatste week ook aanwaaiers geweest. Vrienden en kennissen die in de buurt verblijven nemen de moeite om ons in het huis op de berg ze bezoeken. Een hoop gezelligheid dus. Na de pranzo volgt dan bijna traditioneel een bezichtiging van de wijngaard. De wijnboer stapt tevreden rond en legt uit. Hij plukt een eventueel rupsje weg en met spiedende ogen inspecteert hij elk trosje . Zijn zorg na de nachtvorst lijkt te zijn verdwenen.

De wijn van 2016 ontwikkelt zich mooi en onze wijnbouw begint er behoorlijk serieus uit te zien. Tot zover de tussenstand.

Gezelschap

’s Avonds als het kil wordt in huis, wil ik mijn stoel nogal eens vlak naast een cv-radiator zetten. En daar krijg ik gezelschap van een nogal duffe wesp. Vliegen kan hij niet meer. Een beetje suffig rondhangen, dat is het wel zo’n beetje. Even zat ie zelfs op mijn knie. Nou moe, daar beginnen we niet aan hoor.  Bereidwillig liet ie zich transporteren naar de hangoortafel waar ik hem op mijn gemak kon fotograferen. Wij gaan vandaag gasten van het vliegveld halen waarvan ik zeker weet dat zij de komende tijd niet suffig rond zullen hangen.  Maar misschien willen ze wel voor me op de foto.

Gasten

 

Om heel uiteenlopende redenen hadden we dit jaar geen B&B gasten. Toen er dus gistermiddag een mail binnenkwam met de vraag of we vanaf vandaag tot zaterdag een plek voor twee hadden zeiden we….eh…ja natuurlijk. Leuk! Dus werd er vanmorgen gesopt en geklopt, gezogen en gebogen. Samen maakten we de studio weer in orde, deden boodschappen en sloegen de markt voor een keer over. Wij zijn er klaar voor en de zon ook.

.

Gelijkenis

Twee dagen achtereen kookte ik niet alleen voor onszelf maar ook voor gasten. Nou is koken misschien een te groot begrip voor deze maaltijden. De ene keer was het een lunch met een lentesoep van tuinerwtjes en gevulde piadini, Italiaanse broodjes. De andere keer maakte ik een hartige taart met een salade. Die taart was niet alleen lekker maar ook goed gelukt naar het voorbeeld. Dus die mocht nog even op de kiek voor dat ie verdween. Zowel soep- als taartrecept haalde ik uit de Allerhande van mei. Vaak toch wel inspirerend. Vooral de soep met kokos en koriander zou ik zelf niet snel verzinnen.