De eerste roos

Ze zijn wat later dit jaar, die rozen. Eigenlijk wel handig want ik kon nog op mijn gemak tussen de struiken staan om onkruid te wieden. Na de Covid-periode en onze afwezigheid gedurende twee voorjaren, was dit een verwilderde boel. Een vriendin met verstand van tuinieren zette in het najaar van 2021 haar krachten in en fatsoeneerde de boel grondig. Nu is het weer het aankijken waard.

We plantten nog wat kleine margrietjes (of grote madelieven) om een rand onder de laurier wat levendig te maken. Vorig jaar kochten we drie saliestruiken die vlakbij de lavendel staan en moeten uitgroeien tot een grote één grote pol. Ze doen het goed al is het jammer dat ze vanaf het terras aan het zicht worden onttrokken door de lavendel die op het punt staat in bloei te komen. En als die eenmaal bloeit kun je er vanwege de vele bijen nauwelijks meer werken. Voorlopig zijn we weer tevreden met deze hoek in mijn favoriete kleuren.

Zwijnenstal

De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door, zegt Herman Finkers. Je kunt ook hobby wijnboer worden want dan krijg je ook geregeld met teleurstellingen te maken. Wat is er gebeurd? Zondag, direct bij daglicht, was de eerste gang naar de wijngaard. Hoewel de oogst niet erg groot zal zijn, zag alles er prima uit. Maandagochtend was het een puinhoop. Minstens één derde is door wilde zwijnen opgegeten en verruïneerd. Ik kan jullie zeggen dat de wijnboer enigszins aangeslagen en stevige woorden uitslaand, het erf weer opliep. Alles dat binnen het bereik van de zwijnen was, is losgetrokken en vernield. Bij onze wijnvrienden was in de zelfde nacht precies hetzelfde gebeurd. Wilde zwijnen vormen dit jaar voor veel boeren een behoorlijke bedreiging. Vorig jaar is er vanwege Covid nauwelijks gejaagd met een overbevolking van zwijnen als resultaat. Enfin, de wijnboer ging aan het ruimen en constateerde dat de hoger hangende druiven ongemoeid zijn gelaten. Gisteren werden de resterende trossen omhangen met beschermnetjes. Reeën, vogels, bijen en hagelstenen kunnen nu geen schade meer aanrichten. De zwijnen gaan vast op zoek naar andere culinaire paradijzen.

Overzichtelijk

Een kudde schapen zou een week lang plezier kunnen hebben in onze tuin. Maar we kunnen het gras ook maaien. En dat gaat vanmiddag gebeuren. Eerst een lange middagpauze want met 31 graden is rust op het warmst van de dag wel een goed idee.

De wisteria had uitlopers van minstens twee meter, daar wist de wijnboer vanmorgen wel raad mee nadat hij gistermiddag de wijngaard op de zelfde manier had gekortwiekt.

Hier is het onkruid echt uitbundig bezig geweest want je zou alleen maar grind moeten zien. Echt een klusje om op te delen en elke dag een stuk onder handen nemen. Het achtergrondkoor bestaat uit vogels, krekels en zoemende bijen. Mijn rug geeft wel aan wanneer ik op de bank met een boek mag.

Van de bloemen en de bijen

De blauwe regen is volop in bloei. Het gonst en zoemt er van de hommels en bijen. Rust om te gaan zitten hebben we natuurlijk niet, dat deden we al twee dagen in de auto. Gelukkig is er altijd veel te doen dus hijsen we ons in de werkkleren en snoeien en ruimen, We verwonderen ons opnieuw over wat de natuur voor ons in petto heeft.

Het grasveld is een madelievenweelde. Niet de bedoeling maar wel vrolijk.

De paardebloem doet ook mee maar op bescheiden schaal.

En onder de kersenboom doen alleen de tulpen nog hun best. Die mogen dan ook elk jaar op de foto. Ach zo’n eerste dag, er valt nog weinig te vertellen. Hij volgde op een maanbeschenen nacht maar daar hebben we weing van gemerkt. In de stilte van de Umbrische heuvels, sliepen we als rozen.

Air B&B

Op de onmogelijkste plekken schieten soms stokrozen uit de grond. Met de ondergaande zon levert het voor mij een onweerstaanbaar plaatje op. Als de natuur zich vrij in de stad beweegt, ben ik dik tevreden.

De natuur een handje helpen, kan ook in de stad. Juist in de stad. Ik las dat bijen huisdieren aan het worden zijn nu zoveel mensen zich inzetten om deze uiterst nuttige dieren voor uitsterven te behoeden. De bijenhotels schieten uit de grond. En ik zag ook de eerst airbee&bee. Dat insecten niet meer gezien worden als lastige zoemers die je weg moet jagen of erger nog, dood moet meppen, begint terrein te winnen. Heel fijn.

Pinkeltje Hotel

Als ik het Doelenplein passeer, kom ik langs hotel de Plataan. Eén van de Groenste Hotels van Nederland. Afvalscheiding, waterbesparing, kippen voor de eieren en een bijenvolk dat het hotel van eigen honing voorziet, maken onder meer dat het hotel deze onderscheiding verdient. De kamers zijn onderling verschillend en allemaal beschilderd. Dat maakt het tot een heel speciale overnachtingsplek in Delft. Begin van de week heb ik, toen de zon nog scheen, het kabouterhotel op de foto gezet. Dit minihotel staat onder de grote plataan voor de deur. Sommige hoteliers wekken sprookjes tot leven. Mooi hè?

Praten met planten

‘Wat hebben jullie er weer een zooitje van gemaakt’, zei ik tegen de maagdenpalm en het gras. ‘Hup, terug naar je eigen domein en niet meer door elkaar heen groeien hoor.’ Het lijkt soms wel een soort oerwoud waar de sterksten het voor het zeggen hebben. Nou mooi niet in my back yard dus. ‘Kom jij maar hier hoor’ fluister ik naar de roos die verdrukt wordt door een uitloper.  Tegen de bijen, hommels en wespen die de lavendel bezoeken, ben ik uiterst vriendelijk. ‘Doe maar lekker je goede werk. Van mij hebben jullie niets te vrezen, ik blijf voorlopig even uit de buurt.’