Zwijnenparadijs

Het afgelopen jaar hadden we een fantastische druivenoogst en ook de olijvenoogst was groter dan ooit. Maar wat ik nog niet vermeld heb, is dat er ook een onnoemelijke hoeveelheid eikels is gevallen. Dat schijnt te komen door de warme en droge zomer, waardoor eikenbomen stress hebben en voor veel vruchtvorming zorgen, het wordt een mastjaar genoemd. Dat is voor muizen, eekhoorns en zwijnen heel prettig, wij vinden het nét iets minder fijn.

Want zwijnen die hier tijdens onze afwezigheid een beetje rond gaan lopen wroeten, veroorzaken behoorlijk wat schade en daar zijn we niet dol op. Dus ging ik elk vrij uurtje op mijn krukje zittend eikels rapen. Gekkenwerk? Ach, als je een legpuzzel van duizend stukjes in elkaar wil zetten, pak je ook telkens iets op en legt dat ergens anders neer. Zoiets deed ik ook maar dan nog makkelijker want ik pakte op en gooide het zonder te kijken in een mand. Ondertussen probeerde ik me de tekst te herinneren van het lied van Annie M.G die een tante en een oom had die in een eikenboom woonden. Dat zong ik dan zachtjes voor me uit. De wijnboer voerde de volle manden af naar een plek waar dieren van ons wél mogen komen. Vandaag hingen her en der bordjes op de berg die waarschuwden voor de zwijnenjacht dit weekend. Dus of ze nog profiteren van ons royale aanbod, is maar zeer de vraag.

Het Universum was weer goed voor ons

Elke week is er wel een rommelochtendje waarop we verschillende dingen in de stad regelen. De wijnboer is bezig geweest met de installatie van een bank-app op zijn telefoon. Van onze Italiaanse bank, hè. En dat valt niet mee. Gelukkig heeft onze vriendin van de koffiebar de zelfde bank en dezelfde moeilijkheden bij de installatie. Ze hielp vervolgens bij het voeren van een gesprek met de helpdesk. Duurde minstens een kwartier maar het lijkt gelukt.

Hadden we vorig jaar al niet het plan een ventilator te kopen voor de studio? We stonden op punt de supermarkt in te gaan voor wat reguliere boodschappen. Misschien moeten we het Universum maar weer eens serieus aanroepen, riep ik na een eerdere positieve ervaring voor een tafelgrill (klik). Hij staat voor de deur van de studio, klaar om uitgepakt te worden en fijn voor gasten die in augustus hier komen.

In de vroege uurtjes zette de wijnboer de schuur in de zwarte teerverf. Een klus die al drie jaar eerder had moeten plaatsvinden en ook nog niet afgerond is. Maar kijk…zo bewaren we de wijnflessen die op hergebruik wachten. Dat worden er allengs meer. We kochten nog wat aardige solar lampjes voor in de achtertuin en twee rollen gaas om de wijngaard tegen zwijnen te beschermen. Zo blijven we lekker bezig maar we doen het calmo in deze warme zomer.

Tevreden boer

Geen nieuws is goed nieuws. Zeker als het om de wijngaard gaat. In maart heeft de wijnboer gesnoeid en wel zodanig dat de trossen zo hoog mogelijk komen te hangen. Daar kunnen logge wilde zwijnen dan niet bij, is de verwachting. Gelukkig ziet de vruchtvorming er tot op heden goed en gezond uit. De enige werkzaamheden die nu verricht werden is wat grondverbetering, hier en daar wat opbinden en inspecteren. Daar ga je vanzelf heel serieus bij kijken.

Oogsten met hindernissen

De vendemmia (druivenoogst) in de wijngaard van onze vrienden stond voor vandaag gepland. Gisteren was er hevige regenval en bij hen, op een half uurtje hier vandaan, leverde dat zelfs een urenlange stroomstoring op. Maar vanmorgen stonden alle seinen weer op groen. Zelf bleef ik thuis om de lunch voor te bereiden, A3 en onze vriendin gingen plukken. Jammer genoeg is de oogst dit jaar maar een kwart van wat het kan zijn. Slecht weer in het voorjaar en zwijnenvraat vorige week reduceerden het aantal beschikbare trossen behoorlijk.

Maar goed, het is wat het is, zeggen we dan maar. De oogst werd naar ons gebracht, de druiven werden ontsteeld waarna de wijnboer zijn laboratorium opende en in afzondering aan de slag ging. Er moet dan veel gerekend, gewogen en gemeten worden.

Waarna het tijd werd voor de pranzo. Onze vrienden hadden voor een heerlijk voor-en nagerecht gezorgd, ik maakte een enorme lasagnaschotel en een frisse salade. Dat staat dan allemaal weer niet op de foto. Ik dribbelde heen en weer tussen keuken en tuin en zoals altijd vergeet ik dan de juiste foto’s te maken. De eerste oogst is binnen, de witte wijn staat te borrelen, we kunnen tevreden zijn.

Zwijnenstal

De cursus omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door, zegt Herman Finkers. Je kunt ook hobby wijnboer worden want dan krijg je ook geregeld met teleurstellingen te maken. Wat is er gebeurd? Zondag, direct bij daglicht, was de eerste gang naar de wijngaard. Hoewel de oogst niet erg groot zal zijn, zag alles er prima uit. Maandagochtend was het een puinhoop. Minstens één derde is door wilde zwijnen opgegeten en verruïneerd. Ik kan jullie zeggen dat de wijnboer enigszins aangeslagen en stevige woorden uitslaand, het erf weer opliep. Alles dat binnen het bereik van de zwijnen was, is losgetrokken en vernield. Bij onze wijnvrienden was in de zelfde nacht precies hetzelfde gebeurd. Wilde zwijnen vormen dit jaar voor veel boeren een behoorlijke bedreiging. Vorig jaar is er vanwege Covid nauwelijks gejaagd met een overbevolking van zwijnen als resultaat. Enfin, de wijnboer ging aan het ruimen en constateerde dat de hoger hangende druiven ongemoeid zijn gelaten. Gisteren werden de resterende trossen omhangen met beschermnetjes. Reeën, vogels, bijen en hagelstenen kunnen nu geen schade meer aanrichten. De zwijnen gaan vast op zoek naar andere culinaire paradijzen.

Olie

Wat ik óók nog niet geschreven had, is dat de wijnboer momenteel in Italië in de wijn staat te roeren. Hij doet meer hoor. Hevelen, meten en er tegen praten. Bovendien heeft hij gisteren olijven geplukt. Hadden we vorig jaar 45 kilo, dit jaar maar 15. Een enorme hagelbui heeft vorig weekend veel olijven vernietigd. Ja, het boerenleven kent zo zijn tegenslagen. Maar ik zie foto’s voorbij komen van hem en onze vrienden die juichend de geperste olie opvangen. Die in de zon zitten en bij wie wild zwijn staat te stoven voor een gezamenlijke pranzo morgen. Medelijden is dus niet op z’n plaats. In de tussentijd maak ik me nuttig met het allerhande klusjes, gezellige bezoeken en amuseer me prima. Ik kijk uit naar de terugkeer van de wijnboer en de komst van het vloeibare goud.

Waterweg

We ruilen het waterrijke land weer in voor een heuvellandschap. Geen tuffende binnenvaartschepen meer voor onze neus, maar groene weiden. De familie Nijlgans heeft belangstelling genoeg, die kan wel zonder ons. We gaan eens kijken of de wilde zwijnen ons grasveld ongemoeid hebben gelaten. Kortom; we verhuizen weer naar Italië. De moestuin en de wijngaard liggen te wachten. Vanaf morgen gooien we de luiken van het Italiaanse huis weer open en hoop ik er weer rechtstreeks verslag van te kunnen doen. A domani.

Liefjes

Weg. Allemaal onder de grasmaaier terecht gekomen. Eén groot madelievenfeest was het hier. Dus lag ik op mijn buik in het gras een foto te maken om ze een klein voortbestaan te gunnen. Op de een of andere manier vind ik madeliefjes ouderwets. Zou het komen omdat ik er als kind bloemenkransjes van vlocht? Enfin, het gras is voor een eerste maal gemaaid, de zakken aarde en graszaad liggen klaar om de schade van de wroetende zwijnen te herstellen en we werken gestaag en heel tevreden onze klussenlijst af. Misschien laat ik jullie morgen wel een ander bloemenveldje zien. Waar we ook nog wat mee moeten.

Kop op

Gisteren was het en ook vandaag is het droog. Zelfs nu en dan zonnig. Precies wat we nodig hebben om buiten verder te gaan met snoeien en ruimen. Had ik al verteld dat ook dit jaar  een zwijnenfamilie gezellig heeft staan wroeten in de tuin? Dat er van mijn mooie artisjokken nog maar één over is? Er zijn al minstens twintig kruiwagens met blad gevuld en gelost en daarmee zijn we pas op de helft. Maar…ik zag al één dapper viooltje, ik bevrijdde blauwe druifjes van onder het het eikenblad en de rozemarijn en de maagdenpalm bloeien. Anemonen steken hun kop op en wij doen hen na. De zon schijnt.

Van alle markten thuis

Als je met drie mannen naar de markt gaat, is er aan dit soort situaties nauwelijks te ontkomen. Gelukkig stonden ze ook welwillend stil bij een kraam van mijn interesse, die met oud linnengoed. De omwoelde plekken in het grasveld, waar de wilde zwijnen de afgelopen winter een klein feestje hebben gevierd, zijn vanmiddag met verse aarde geëgaliseerd. Nu nog wat graszaad strooien en nat sproeien en dan is ook die klus weer geklaard. De hulpmannen, die nog één dag werk voor de boeg hebben, zijn zeer gedreven om de klussen af te ronden. Dat lijkt heel goed te gaan lukken. Het resultaat zal ik binnenkort zeker laten zien. Nu doen de heren nog even een eindspurt. Halleluja, wat een topmannen.