Het kan verkeren

Om tien uur gisteravond was het bladstil en 26 graden. Met het krekelkoor op de achtergrond zag ik vanaf dezelfde positie als de foto’s van gisteren, de maan. Dit soort avonden zijn onbetaalbaar.

Onze zoon had ons tijdens zijn verblijf hier via de app gevraagd wat dat glas met bevroren water en een muntje bovenin in de vriezer doet. Ik legde uit dat je op deze manier kunt zien of tijdelijke stroomuitval schade heeft veroorzaakt aan de inhoud. Als je een vriezer dicht houdt, duurt het best lang voor de boel ontdooit. Slaat de vriezer later weer aan dan is de stand van het muntje een goede indicator voor het ontdooien (omdat het glas gebarsten was, staat het tevens in een bakje). Laten we nou toch vandaag meteen de proef op de som kunnen nemen! Regen en onweer vannacht hebben voor een paar uur stroomuitval gezorgd maar het muntje ligt nog bovenin.

We hoeven niet meteen alle ijsjes op te eten en ook de kilo geplukte bramen in de vriezer, de verrassing van gisteren, hoeft niet vandaag verwerkt te worden. De buitenboel is lekker opgefrist en het groen tussen de kiezels is een stuk makkelijker los te halen. Wij kunnen die buien, die tot woensdag duren, wel hebben. Voor de vakantievierders die hier ook zaterdagavond aankwamen, is het minder feestelijk al horen we hen niet klagen hoor.

Eikels!

Net zo plotseling als gisteren de wind opstak, verdween ze vanmiddag weer. Het was geen Poly maar het waaide wel énorm hard. De luiken stonden te klepperen en takken waaiden van de bomen. Niet echt lollig als je het terrein probeert schoon te maken en je kunt weer opnieuw beginnen. Maar goed, de wind ging liggen, de krekels krekelden weer en ik schoof nog maar eens op mijn krukje over het grind in het kader van ‘groen hoort ergens anders te groeien’.

In november vorig jaar maakte ik deze foto en schreef er een toepasselijk blog bij (klik). Ik raapte toen zo’n beetje al die eikels handmatig op om hier geen zwijnenparadijs te creëren en ook om te voorkomen dat er een spontaan eikenbos zou ontstaan.

Dat eikenbos heb ik kunnen voorkomen maar dat ik niet alles opraapte, laat ik hier nog even zien. Wel knap gedaan hè, van die eikels?

Overzichtelijk

Een kudde schapen zou een week lang plezier kunnen hebben in onze tuin. Maar we kunnen het gras ook maaien. En dat gaat vanmiddag gebeuren. Eerst een lange middagpauze want met 31 graden is rust op het warmst van de dag wel een goed idee.

De wisteria had uitlopers van minstens twee meter, daar wist de wijnboer vanmorgen wel raad mee nadat hij gistermiddag de wijngaard op de zelfde manier had gekortwiekt.

Hier is het onkruid echt uitbundig bezig geweest want je zou alleen maar grind moeten zien. Echt een klusje om op te delen en elke dag een stuk onder handen nemen. Het achtergrondkoor bestaat uit vogels, krekels en zoemende bijen. Mijn rug geeft wel aan wanneer ik op de bank met een boek mag.

Stille herriemaker

Uit mijn ooghoek zag ik iets bewegen terwijl ik in de moestuin scheuten van de paradijsboom weghaalde. Ik kroop voorzichtig met mijn mobieltje in de hand naar het beest toe om een foto te kunnen maken. Op uiterst dunne poten sjokte deze krekel een beetje wiebelig door de droge aarde. Zonder geluid te maken, overigens. Op internet vond ik uit dat het de Empusa Pennata is én ik vond een duidelijker foto.

Die paradijsboom is me er trouwens ook een, zeg. Van oorsprong uit Japan, een boom die ongebreideld zijn gang denkt te kunnen gaan. Hoe meer je weghaalt, hoe meer er terugkomt. Op sommige plekken krijgt ie van ons de ruimte. Maar niet in de moestuin of de parkeerplaats. Dus.

De boom, zijn toegestane ondergroei en een illegale uitloper.

Vlinderfeest

Er breken nóg vrolijker tijden aan in de tuin. Onooglijke rupsen hebben zich weer ontpopt tot vrolijke fladderaars. De eerste vuurvliegjes zijn gesignaleerd en maken met hun knipperlichtjes na de schemering van de tuin een ingetogen kermis. De krekels verzorgen het achtergrondkoor waarna we ook nog eens getrakteerd worden op een ongelooflijk schitterende sterrenhemel. De temperatuur klimt weer uit het dal. Ik wil niet melig doen maar toch even gezegd hebben dat er twee tevreden mensen op een berg wonen.