Van de bloemen en de bijen

De blauwe regen is volop in bloei. Het gonst en zoemt er van de hommels en bijen. Rust om te gaan zitten hebben we natuurlijk niet, dat deden we al twee dagen in de auto. Gelukkig is er altijd veel te doen dus hijsen we ons in de werkkleren en snoeien en ruimen, We verwonderen ons opnieuw over wat de natuur voor ons in petto heeft.

Het grasveld is een madelievenweelde. Niet de bedoeling maar wel vrolijk.

De paardebloem doet ook mee maar op bescheiden schaal.

En onder de kersenboom doen alleen de tulpen nog hun best. Die mogen dan ook elk jaar op de foto. Ach zo’n eerste dag, er valt nog weinig te vertellen. Hij volgde op een maanbeschenen nacht maar daar hebben we weing van gemerkt. In de stilte van de Umbrische heuvels, sliepen we als rozen.

Paas paars

Het is nu op z’n mooist, zeggen we vaak tegen elkaar. Om dat een paar dagen later weer te herhalen. Hoe dan ook, de blauwe en witte regen geuren fantastisch en verzachten de aanblik op de stenen massa van ons oude huis. Het is bovendien een lustoord voor hommels en andere dikke brommers .

Uit een verscholen hoek op het erf knipte de wijnboer een paar seringtakken af. Daarmee is de lente ook binnenshuis te ruiken. Samen met de gisteren gekochte eitjes is ons huis nu geheel en al in paassfeer.

 

 

Praten met planten

‘Wat hebben jullie er weer een zooitje van gemaakt’, zei ik tegen de maagdenpalm en het gras. ‘Hup, terug naar je eigen domein en niet meer door elkaar heen groeien hoor.’ Het lijkt soms wel een soort oerwoud waar de sterksten het voor het zeggen hebben. Nou mooi niet in my back yard dus. ‘Kom jij maar hier hoor’ fluister ik naar de roos die verdrukt wordt door een uitloper.  Tegen de bijen, hommels en wespen die de lavendel bezoeken, ben ik uiterst vriendelijk. ‘Doe maar lekker je goede werk. Van mij hebben jullie niets te vrezen, ik blijf voorlopig even uit de buurt.’