Stoepplantjes

Gisteren kwam in het TV programma Binnenste Buiten het onderwerp stoepplantjes voorbij. Ik heb er met genoegen naar gekeken en het zet mijn strijd om ons Italiaanse erf geordend te houden, weer eens in een nieuw perspectief. Maar dit terzijde. De Hortus in Leiden, waar vanuit dit tv onderwerp ook werd gepresenteerd, zegt het er het volgende over.

In een stad van alleen maar steen, zonder groen, wordt het in de zomer erg heet. Regenwater kan niet goed weglopen en insecten vinden er weinig te eten. Het is fijn als mensen tuinen maken maar de wilde plantjes, die vanzelf in de stad groeien, zijn minstens even belangrijk voor de afkoeling en de biodiversiteit. Jammer genoeg vinden de meeste mensen het erg slordig staan, al dat ‘onkruid’ dat zomaar vanzelf groeit. Soms staan die wilde plantjes in de weg, maar vaak niet. Dan is het fijn als ze blijven staan.
Als mensen meer van plantjes weten en ze beter bekijken gaan ze ze leuk vinden, denken de mensen van de Hortus. En dan mag er vast meer blijven groeien.

foto van het www

foto van het www

Stoepplantjes- gids Mathilde van de Hortus in Leiden benoemt de plantennamen met stift op de stoepen. Onbekend maakt onbemind, wijzigt hierdoor compleet, mag ik hopen. Google voor de grap eens op stoepplantjes en er gaat een wereld aan posters, minigidsen en andere informatie voor je open.

Geplette insecten

Met evenveel gemak zou ik hier een foto van een paar jaar geleden kunnen plaatsen. Bijna elk jaar maak ik wel dergelijke foto’s. Maar neem van mij aan dat ik deze gisteren maakte en dat ik gelukkig nog steeds kan vaststellen dat het hier een gefladder en gezoem van jewelste is. Dat is verheugend gezien alle verhalen over de afname van insecten. Onze autovoorruit -ja dit lijkt een vreemde overgang maar is het niet – zat kort geleden vol met geplette vliegjes en zo meer. Het viel ons echt op ten opzichte van voorgaande jaren. De vraag is of de natuur zich een beetje aan het herstellen is en of Corona, door onze verminderde mobiliteit, daar debet aan is.

Geknot

Het eerste dat we vanmorgen in de Delftse Hout zagen, was een andere lichtval. Er bleken wilgen geknot en er was een takkentrail gemaakt. Het is een perfecte plek voor vogels, muizen, egels en insecten. In de stille tijd op het land zijn er toch altijd weer werkzaamheden uit te voeren. Dat vind ik mooi en ik krijg er Italiaanse kriebels van.

De drie kale stammen hier op de achtergrond zijn trouwens geen knotwilgen, mogelijk staan ze er al een tijd zo bij, ze vielen me nooit eerder op. Deze trail staat op het erf van de afgeknotte, bewoonde molen. Heel karakteristiek en ik laat het met graagte nog een keer zien. Lekker landelijk.

Een rijke oogst

Nu we zo veel door Delft lopen en geen tuin of planten hoeven te verzorgen, valt mijn blik automatisch op wat groeit en bloeit. En dat is veel. Stokrozen bij de vleet en ik neem me voor volgend jaar heel Caldese er mee vol te zetten. Het vliegend insectenspul is er ook nog eens dol op, dus dat maakt ze extra aantrekkelijk.

Bewoners van de Paardenmarkt hebben zinken teilen en emmers ingezet als plantenbakken. Ook al niet verkeerd. Ik zie liever dit soort enigszins nonchalante hoekjes dan al te opgetutte tweelingvazen. En toen kwamen we in de Doelenstraat nog iets aardigs tegen. Mét meeldauw volgens de kenner.

Air B&B

Op de onmogelijkste plekken schieten soms stokrozen uit de grond. Met de ondergaande zon levert het voor mij een onweerstaanbaar plaatje op. Als de natuur zich vrij in de stad beweegt, ben ik dik tevreden.

De natuur een handje helpen, kan ook in de stad. Juist in de stad. Ik las dat bijen huisdieren aan het worden zijn nu zoveel mensen zich inzetten om deze uiterst nuttige dieren voor uitsterven te behoeden. De bijenhotels schieten uit de grond. En ik zag ook de eerst airbee&bee. Dat insecten niet meer gezien worden als lastige zoemers die je weg moet jagen of erger nog, dood moet meppen, begint terrein te winnen. Heel fijn.

Mooi van lelijkheid

Onder het glas zitten een paar dode insecten en het lijstje is ook niet helemaal meer intact. De voorstelling is zoet en ik denk dat in de loop der jaren de kleur behoorlijk wat valer is geworden. Toch wordt mijn oog altijd getrokken naar dit soort tafereeltjes. Wie hangt dit op en met welke bedoeling? Wie zijn de twee heiligen aan de voeten van Maria? Vragen die wat mij betreft niet beantwoord hoeven worden. Het is zomaar een plaatje in een straatje.

Meeëten

Eigenlijk is het helemaal geen lelijk bloemetje en ik denk dat het voornamelijk door zijn sterke geur komt dat Afrikaantjes niet zo populair zijn. Toch heb ik er heel wat opgekweekt dit jaar. Handig in de moestuin tegen insecten zegt men. En ook maar een paar in een leuke schaal op de tuintafel, omdat de mieren daar in colonne overheen banjeren. Niet dat die mieren zich er iets van aantrekken en zolang ze niet over mijn bord lopen mogen ze best wat kruimels meepikken. Aan onze tafel is plaats voor iedereen.