Persen

Terwijl we officieel niet meer aan het arbeidsproces deelnemen, ‘werken’ we dagelijks en houden de zondag vrij voor andere dingen. Overleg met bevriende collega wijnboeren bijvoorbeeld. Er valt nog steeds veel af te stemmen op het gebied van het wijnmaken en dat doen we in gezamenlijke gezelligheid. ‘Morgen gaan we persen’ riepen onze mannen. Waarbij wij als vrouwen dan toch echt aan andere dingen denken. En elkaar onze wederwaardigheden vertelden over de geboortes van onze kinderen. De mannen ondersteunden hún verhaal met gebaren om de grootte van de druiventrossen aan te geven. Dat zagen wij per abuis aan voor het formaat van de pasgeboren kinderen. Zelfs als je alle vier gewoon Nederlands spreekt, ligt verwarring op de loer en valt er heel wat af te lachen.

Advertenties

Lachen en gelukkig zijn

Wees gelukkig. Leef met alle kracht die je hebt en lach. Mijn Italiaans mag dan wel eens tekort schieten, maar deze lukt me wel. Nu we aan het einde van onze Italiaanse periode geraken, nemen de werkzaamheden in aantal toe en maak ik een dagelijks een lijstje met steekwoorden die weggestreept moeten worden. De DVD-serie van Penoza zit op verzoek van onze zoon bij de spullen die mee gaan naar NL. De strijk is gedaan en ik weet globaal wat we de komende week zullen eten. De laatste consumptiedruiven zijn tot sap verwerkt en ook de handdoeken en badjassen voor gasten liggen weer netjes verpakt in de kast.

Ik heb alles afgestreept. Bovendien las ik mijn boek uit. Zittend in het zonnetje. Daarmee heb ik toch maar mooi de opdracht ‘Wees gelukkig’ vervuld.

Zuur en zoet

Zelden hadden we zo’n droge en warme zomer hier. Dat is op het erf goed te zien. Ik heb het al gehad over de sneue moestuin. Gelukkig was ik op tijd met het oogsten van een deel van de vlierbessen. Kijk nou toch eens wat er daarna gebeurde.

En dan heb ik de kiwi nog niet laten zien. Niet schrikken hoor.

Maar goed. We weten dat de natuur zich altijd weer herstelt. De druiven aan de pergola zien er zo uit. En met al die zonneschijn erbij worden ze vast nog zoeter. Nee, mij hoor je niet klagen.

 

 

Meer plaatjes dan praatjes

De eerste vers geplukte frambozen bij het ontbijt

Een sinterklaascadeautje  groeit uit tot een waar tafelstuk

Druiven aan de pergola op weg naar de slaapkamer

‘Gewonde’ wijnboer verbindt zichzelf met materiaal wat hij voorhanden heeft

Tuinierster ontdoet zich van ringen wegens de warmte.

Kortom: we amuseren ons wel.

Jutten

Na alle arbeid van olijven en druiven persen, was het vandaag tijd er een vakantiedagje tussen te persen. Hoewel. Van persen is geen sprake. We lopen met alles prima op schema en een dag naar de kust geeft ons altijd net even dat vakantiegevoel. Omdat het vandaag een vrije dag is in Italië vanwege Allerzielen, waren we niet de enigen. Hele gezinnen lieten zichzelf en de kinderen uit. We zagen zwemmers, we aten een ijsje, zaten op een bankje in de zon en mijn zus zou mijn zus niet zijn als ze niet met wat jutmateriaal van het strand afkwam. Alweer een topdag. En dan morgen weer aan het werk.

Hoed en taart

Het ruikt al echt naar wijn in de cantina van onze vrienden. Daar staat de rode wijn (afgedekt onder een doek) te gisten en te borrelen. Het witte staafje is de thermometer die in de ‘hoed’ gestoken is.  Die hoed moet een paar keer per dag omgeroerd worden door het er onderliggende sap. Pas over een dag of tien zal deze rode wijn geperst worden. De schillen en pitten zorgen mede voor de smaak die de wijn uiteindelijk gaat krijgen.

Bij witte wijn gaat dat iets anders. De witte druiven van onze vrienden zijn gisteren geplukt, ontsteelt en direct geperst. Wat achterblijft in de pers is de ‘taart’van schillen en pitten. Wij nemen dat mee ter compostering.

We proeven alvast wat van het heerlijk versgeperste druivensap, dat inmiddels in een groot vat is opgeslagen en waar de tijd (en nog een paar handelingen) zijn heilzame werk moet doen.

. 

Daarna werden we getrakteerd op een heerlijke pranzo met wild zwijn als hoofdgerecht. Door hun buurman geschoten en door onze collega wijnboeren bereid. De tafel in de keuken was feestelijk gedekt en de maaltijd was echt overheerlijk. Op de servetten stond: vriendschap weeft banden. Treffender kan ik het niet zeggen.

 

Topoverleg

Zo langzamerhand wordt het tijd om de wijnoogst binnen te halen. Daarvoor was afstemming en overleg nodig met goede vriend en collega wijnboer S. Vorig week bekeek hij op ons terrein hoe de druiven er bij hangen. Vandaag waren we bij hen. Er wordt niet alleen gekeken maar ook het alcoholpercentage in de druiven is gemeten. Conclusie is dat we dinsdag gaan plukken. We doen dat ieder op eigen erf waarna we de rode druiven gezamenlijk gaan verwerken. Om al dit heugelijks te vieren zijn we vanmiddag begonnen met een toast op de oogst tijdens een heerlijke pranzo .