De eerste vers geplukte frambozen bij het ontbijt
Een sinterklaascadeautje groeit uit tot een waar tafelstuk
Druiven aan de pergola op weg naar de slaapkamer
‘Gewonde’ wijnboer verbindt zichzelf met materiaal wat hij voorhanden heeft
Tuinierster ontdoet zich van ringen wegens de warmte.
Kortom: we amuseren ons wel.
Na alle arbeid van olijven en druiven persen, was het vandaag tijd er een vakantiedagje tussen te persen. Hoewel. Van persen is geen sprake. We lopen met alles prima op schema en een dag naar de kust geeft ons altijd net even dat vakantiegevoel. Omdat het vandaag een vrije dag is in Italië vanwege Allerzielen, waren we niet de enigen. Hele gezinnen lieten zichzelf en de kinderen uit. We zagen zwemmers, we aten een ijsje, zaten op een bankje in de zon en mijn zus zou mijn zus niet zijn als ze niet met wat jutmateriaal van het strand afkwam. Alweer een topdag. En dan morgen weer aan het werk.
Het ruikt al echt naar wijn in de cantina van onze vrienden. Daar staat de rode wijn (afgedekt onder een doek) te gisten en te borrelen. Het witte staafje is de thermometer die in de ‘hoed’ gestoken is. Die hoed moet een paar keer per dag omgeroerd worden door het er onderliggende sap. Pas over een dag of tien zal deze rode wijn geperst worden. De schillen en pitten zorgen mede voor de smaak die de wijn uiteindelijk gaat krijgen.
Bij witte wijn gaat dat iets anders. De witte druiven van onze vrienden zijn gisteren geplukt, ontsteelt en direct geperst. Wat achterblijft in de pers is de ‘taart’van schillen en pitten. Wij nemen dat mee ter compostering.
We proeven alvast wat van het heerlijk versgeperste druivensap, dat inmiddels in een groot vat is opgeslagen en waar de tijd (en nog een paar handelingen) zijn heilzame werk moet doen.
. 
Daarna werden we getrakteerd op een heerlijke pranzo met wild zwijn als hoofdgerecht. Door hun buurman geschoten en door onze collega wijnboeren bereid. De tafel in de keuken was feestelijk gedekt en de maaltijd was echt overheerlijk. Op de servetten stond: vriendschap weeft banden. Treffender kan ik het niet zeggen.
Zo langzamerhand wordt het tijd om de wijnoogst binnen te halen. Daarvoor was afstemming en overleg nodig met goede vriend en collega wijnboer S. Vorig week bekeek hij op ons terrein hoe de druiven er bij hangen. Vandaag waren we bij hen. Er wordt niet alleen gekeken maar ook het alcoholpercentage in de druiven is gemeten. Conclusie is dat we dinsdag gaan plukken. We doen dat ieder op eigen erf waarna we de rode druiven gezamenlijk gaan verwerken. Om al dit heugelijks te vieren zijn we vanmiddag begonnen met een toast op de oogst tijdens een heerlijke pranzo .
Ondertussen vallen de rijpe druiven hier uit de pergola. Afgezien van de kleverige zooi die dat geeft als je er per ongeluk in gaat staan, is dat ook nog eens zonde. Dus daar moest iets mee. Vorig week maakte ik al eens sap door de druiven in een pan een beetje smots te koken en daarna door een zeef met schone theedoek te drukken. Zag er fraai uit en smaakte puur en heerlijk. Maar kan dat niet simpeler? Gewoon in de blender en dan door een zeef? Ja hoor, dat gaat ook prima. Doordat de velletjes nu ook tot sap verworden, ziet het er wat troebeler uit maar smaakt even goed. Minder werk, minder afwas en vast nóg gezonder. Hou ik van.
Open Monumentendagen en zomerweer is een uitgelezen combinatie. Heel Nederland verplaatst zich vandaag. Wij ook. Mijn zusje exposeerde bij druivenkwekerij Nieuw Tuinzight in Den Hoorn. Aansluitend aan de polderwandeling bezochten we haar in de druivenserres. Wij kennen haar werk en hebben zelf ook twee stukken maar ik laat hier graag een recent werk zien. 
Mijn wijnboer was in hoge mate geïnteresseerd in de biologische bedrijfsvoering , ik zelf keek mijn ogen uit bij de servies en brocante-aanbieders die tussen de kassen stonden.
We dronken er thee met druivenbommetjes, een soort gebak, lieten ons vermaken met gezang, kochten nog wat druiven en ontmoetten heel wat bekenden. Tjonge, jonge wat een heerlijke samenballing van de goede dingen des levens.
…de Druiven? Moeilijk. Lastig te bepalen. Afwachten. De wijnboer bindt aluminium strips tussen de ranken. Het wordt voor vogels en stekelvarkens steeds aantrekkelijker om van de druiven te snoepen. En dat willen wíj dan weer niet. De toch al sneue trossen, die gelukkig wel langzaam beginnen te kleuren, moeten uiteindelijk in mensenmagen terecht komen. De witte druiven die je hieronder ziet, hangen aan de pergola. Dat zijn consumptiedruiven en daarover maken we ons geen zorgen. Net zo min als over de bramenjam in de struiken. Daar hoef ik alleen nog maar een potje omheen te doen
