Wijnboer 2.0

Bij onze zoon in de straat hingen vorig jaar behoorlijk wat druiven aan gevels en schuurtjes. Omdat er toch een lockdown was, kwam het tot een gezamenlijk plan daar wijn van te maken. In een instagrampost post vatte onze zoon het als volgt samen: Dat was hem dan! Jaargang 1 van Johanninkwater, oogst 2021. Een leuke reis om samen met mijn vader en wijnboer A3 le Noble zelf een wijn te maken. Met vallen en opstaan want de druiven waren niet van hoogwaardige kwaliteit. En ondanks verwoede pogingen de zuurgraad te temperen blijft een zuurtje waarneembaar. Ook werd de vlakke smaak opgekrikt door mooie rijke houtsnippers gedurende het rijpingsproces toe te voegen. Het gaat om de reis en niet de bestemming, zeggen we dan maar.

De foto’s zijn gistermiddag gemaakt en we zien het hevelen, kurken en het eindresultaat. Er is overigens geen ambitie om een volgende jaargang te maken. Althans niet in Den Haag, wél in Caldese.

Na de klus een dikke koek

De wijnboer had gistermiddag alles klaar gezet zodat we vandaag de rode druiven konden persen. Voor het eerst dit jaar gebruiken we een pomp om de wijn in de damigiane (de grote mandflessen) over te brengen. Scheelt een hoop werk en geknoei. Terwijl de wijnboer het pompen in de gaten hield, vulde ik de pers met de druiven die sinds 22 september dagelijks werden geplet met een grote stamper.

De schillen blijven achter in de pers, die tenslotte aangedraaid wordt, waarna het laatste sap er uit komt. Als de pers wordt ontmanteld blijft er een dikke koek van pulp achter die in onze compostbak gegooid werd. Daarna is alle apparatuur schoongespoten en staat nu in het zonnetje heerlijk te drogen. Met de zegen van sint Franciscus, wiens naamdag vandaag gevierd wordt, moet het zeker goed komen met de rode wijn. We vragen onze familie alvast groene wijnflessen te gaan sparen. Die honderd liter moet uiteindelijk toch in wat ordentelijker flessen terecht komen. Maar dat is een klus voor volgend jaar.

Werkoverleg en samenwerking

Misschien wel een beetje aangestoken door het enthousiasme van de wijnboer en het resultaat van vorig jaar toen een deel van hun rode druiven bij de onze terecht kwamen? Hoe dan ook mijn nichtje en haar Italiaanse man (ik noem ze maar even voor het gemak M&M) hebben het plan opgevat om dit jaar ook zelf wijn te gaan maken.

Er is in hun familie nog ergens een zeer verwaarloosde wijngaard, zou daar nog wat van te oogsten zijn? De wijnboer nam zijn refractiemeter mee en bekeek het suikergehalte en het daaraan gekoppelde alcoholpercentage en constateerde dat er zeker en nu al te oogsten valt.

Op diverse plekken, tegen oude schuurtjes en achter het huis, overal waren mooie en minder mooie trossen te zien. We hebben onze ogen uitgekeken. Het doet pijn om te zien dat de huidige eigenaren de moed en de leeftijd niet meer hebben om de boel bij te houden. Maar wie weet komt er verandering als M&M zich er over gaan ontfermen. Mijn wijnboer wil ze graag van advies dienen. En hoe sluit je zo’n informatief ochtendje af in Italië?

Bij nadere inspectie

In alle stadia van rijpheid bieden de vijgen zich aan. Daar gaan we de komende tijd lekker van snoepen of nog tot chutney en jam verwerken. Aan de consumptiedruiven van de pergola hoef ik niets te doen, de opbrengst is klein dit jaar en veel is verdroogd. Die paar trossen krijgen we zelf wel op.

Aardbeien, vooral die restplantjes die we in potten hadden gezet, hebben onze afwezigheid prima overleefd want ze stonden onder een waterdruppelaar. Drie geraniums daarentegen zijn dood gegaan. Niet vanwege de droogte maar ze zijn verzopen. Stonden in hun terracotta potten in grote plastic tuinemmers met een klein laagje water erin, toen wij vertrokken. De plensbuien van de laatste week hebben ze niet kunnen verwerken. Jammer dan. Een hanggeranium en de munt staan nu weer gezellig bij elkaar een vrolijk hoekje te vormen. De munt maakte zelfs uitlopers door het riet heen.

Ach ja, de eerste dagen na terugkeer lopen we alles weer na. De berichten uit de wijngaard stemmen hoopvol, bij onze vrienden helaas niet. Over hoe dat allemaal verder gaat laat ik verderop in de week wel weten.

Het gaat hier alleen nog maar over wijn

Zo rond een uur of twaalf kwam mijn nichtje met haar man bij ons het erf op gelopen. Zij vulden vorig jaar de rode druiven aan wegens tegenvallende hoeveelheid bij ons. Daarna maakte de wijnboer er wijn van. Dat was echt nog een avontuur omdat het een ‘blend’ werd van diverse soorten. We aten en we praatten, we zaten en we proefden.

Een heerlijke middag waarbij Margriet en ik uiteindelijk áltijd in gezang uitbarsten en onze mannen geamuseerd luisteren. We komen uit een familie waarin op elk feest gezongen werd en wij het halve repertoire nog kennen en de rest erbij verzinnen. Zal wel door de wijn komen.

Doorbottelen

We hadden er na gisteren de vaart goed in. Dus gingen we getweeën vanmorgen aan de slag met de rode wijn. De druiven hiervoor kwam van familie in Le Marche en de rest uit onze eigen wijngaard. We bottelden 46 flessen, het smaakt aardig maar het is geen topwijn geworden. De grootste klussen zijn nu geklaard, we kunnen de cantina weer inrichten als logeerkamer. Daar gaat nog wel wat schoonmaakwerk aan vooraf. Bovendien moeten de flessen nog voorzien worden van een hulsje over de kurk en het etiket moet er nog op. De Pritt-stift waarmee we dat doen is leeg dus hebben we een mooi excuus dat nog even uit te stellen en lekker buiten te werken want daar is de temperatuur prettiger dan in ons koele huis.

In kannen en kruiken

Vanuit het vat naar de fles. Kurk er op. Etiket plakken. Dat is in de notendop wat er vandaag gebeurde met de witte wijn uit 2021. Onze wijnvrienden, uit wiens wijngaard de druiven komen, kwamen vandaag helpen. Het was een kleine oogst vorig jaar en vóór de pranzo waren we klaar met onze werkzaamheden. Onze vrienden hadden voor een plaattaart en een grote salade gezorgd. De meloen met ham vooraf en aardbeien met slagroom na, kwamen uit onze keuken. En dus zaten we rond het middaguur al aan een gezamenlijke lunch waarbij, hoe kan het anders, de wijn rijkelijk vloeide. Die wijn is prima gelukt, er zaten vier zeer tevreden mensen aan tafel. Alleen die vierde stond even op voor het maken van een foto.

Impressie uit Italië

hotlips

onderaan onze berg

de voortuin

zicht op Gubbio vanaf onze buren

bramen op eigen erf

Op mijn blog van gisteren leek het alsof we het hele jaar alleen maar in Delft waren. Dus maak ik dat hier, vooral voor mijzelf, goed met een kleine impressie uit 2021 van ons landelijke leven in Caldese, dat is de naam van ons huis in de gemeente Gubbio.

druivenoogst

Huizentic en koffiegemis

Duitsland en Frankrijk samen verenigd in een muurschildering op een oud tolhuis vlakbij de gezamenlijke grens. Hier wandelden we maandagochtend langs de oever van de Rijn. Vanwege de rode en witte wijndruiven mocht deze voorstelling zich op extra aandacht van de wijnboer verheugen. Logisch.

Via kleine dorpen, waar we hoopten koffie te drinken en we ons te laat realiseerden dat koffiebarretjes nét iets vaker voorkomen in Italië dan in Duitsland, reden we richting Frankrijk. Ik kon me wel laven aan bijzondere huizen die op de foto móesten.

En uiteindelijk lukte het hoor! Maar toen waren we al in Frankrijk en had ik best wat blijer kunnen kijken.

Operatie wijnpersen

Onze dochter wilde graag een paar dagen komen werken hier. Het maakte niet uit wat er te doen zou zijn. Nou, die viel met haar neus in de …wijnton. Onze eigen druiven en die van nichtje en haar man hebben dagen lang staan pruttelen. Aanvankelijk had de wijnboer wat zorgen over het samengaan van beide oogsten. Maar na een paar dagen werden de geuren in onze cantina steeds aangenamer.

In elke operatiekamer is een omloopverpleegkundige; iemand die niet steriel staat en daardoor de nodige hand- en spandiensten kan verrichten. Die taak had ik op me genomen. De wijnboer en dochter deden het échte werk. Proeven deden we wel met z’n drietjes en terwijl de wijnmakers ook de schoonmaak voor hun rekening namen, zorgde de omloop voor de lunch.

En de smaak van de wijn? Nog wat hard maar zeker niet slecht. Opluchting en voldoening strijden om de eer.