Poseren of spelen?

Vanwege hun jarige vader zagen we gisteren de twee jongste kleinkinderen en vanwege vaderdag de twee oudsten vandaag. De verjaardag werd uitgesmeerd over de hele dag en wij kozen voor het tijdslot rond lunchtijd. Onze zoon kwam mede namens zijn zus vandaag een presentje voor de wijnboer brengen en stomtoevallig werd dat ook rond lunchtijd.

De kleinkinderen zijn zo lief even voor mij te poseren want binnen een week reizen we af naar Italië en heeft deze oma graag een actuele foto. In actie zijn ze veel natuurlijker dus kiekte ik nog wat sportieve momenten.

Op skeelers en rolschaatsen en met een badmintonset waarmee je ook andere vaardigheden mee kunt testen, vertoonden de kinderen hun kunsten. Heerlijk in beweging, zó zie ik ze het liefst.

De vooruitgang

Elke maandagmiddag om één uur maken we videoverbinding met onze familie in Australië en Colombia. De eersten gaan dan bijna naar bed, de tweede familie is net opgestaan en wij moeten er goed aan denken om onze bezigheden te onderbreken en op het juiste moment klaar te zitten. We wisselen Corona en ander nieuws uit en kletsen met elkaar zomaar veertig minuten gratis weg via het internet. Dat vinden we inmiddels gewoon, maar dat was het vele jaren niet. We begonnen ooit met brieven schrijven, een duur telefoontje bij verjaardagen en we stuurden cassettebandjes. De brieven werden vervangen door e-mails, er vliegen via whatsapp berichten de wereld over en nu vinden we beeldbellen tamelijk gewoon. We hopen elkaar over een half jaar in levende lijve te zien. Want alle communicatiemiddelen ten spijt, een echte ontmoeting blijft het allerfijnst.

Rozen en pioenen komen we gewoon tegen tijdens onze bruggenloop

Leuke dingen doen

De wandelgroep komt niet meer bij elkaar, ons ontbijtrestaurant is gesloten. Maar we hadden als alternatief vanmorgen via een videoverbinding tóch even een genoeglijk samenzijn. Vrijdag is één van de club jarig en gaan we een virtuele borrel met elkaar drinken. Dat soort ‘bijeenkomsten’ is bemoedigend en waardevol. Natuurlijk hebben we ook met kinderen en kleinkinderen op dezelfde manier contact maar dat voelt voor ons wat gewoner omdat we vanuit Italië ook vaak beeldbellen.

Het is uiterst fris en stormachtig buiten. Ik lijk een beetje op die rode kater. Zacht spinnend zit ik achter glas in de zon. Maar ík lees mijn dikke boek uit. Die kater weet alles al.

Om niet te vergeten

Gebak en felicitaties via het scherm afgelopen maandag. Het geplande feestje voor de jarige kleinzoon gaat zondag niet door en dus zongen we hem op zijn verjaardag via meerdere verbindingen met de familie gezamenlijk toe. Ze waren op alles voorbereid, de grapjassen. Zó je verjaardag vieren vergeet je nooit meer. Het leven verandert momenteel ingrijpend. We stonden gisteravond bij een geopend raam te applaudisseren voor de mensen in de frontlinie tegen het virus. En we waren lang de enigen niet. Het saamhorigheidsgevoel dat dit teweeg brengt valt niet te onderschatten. Een half uurtje later keek ik naar Jeroen Krabbé die een serie maakt over het leven en werk van Marc Chagall. Zijn bevlogen manier van vertellen en de locaties die hij bezoekt, zorgen dat ik de komende weken op dinsdagavond ga kijken. Juist nu moeten we op zoek naar schoonheid en verbinding.

Kaarten

Bij het opruimen van de kerstkaarten kwam ik vorige week nog twee aardige kaarten tegen die de wijnboer voor zijn verjaardag ontving. Bijna zonde om weg te doen, maar nu aan de vergetelheid ontrukt door ze nog een keer op mijn blog te plaatsen. Vreemd genoeg stond op beide kaarten niet, wie de schilder was. Misschien oude werken waarvan het auteursrecht al is verlopen? Van de kerstkaarten heb ik trouwens de tekstdelen afgeknipt. De voorkanten zijn herbruikbaar, onze kleindochters maken er graag gebruik van om aan hun vriendinnen en klasgenoten te geven. Samen met mijn kerstadministratie ligt het te wachten op een volgende ronde. Wie wat bewaart, die heeft wat. En wie opruimt komt van een hoop ballast af.

Samen

We genieten vandaag nog even na van het afgelopen weekend. Zo’n weekend waarin we ongedwongen bij elkaar waren en waar iedereen kon doen waar ie zin had en dat in harmonie verliep. Naast wat sportieve zaken waren de hoogtepunten ook de gezamenlijke maaltijden maar ik ben er niet zo van om dat uitgebreid te laten zien. Ik toon liever het andere amusement zoals de concentratie bij een grote legpuzzel of een potje Rummikub waarbij diep nagedacht werd. Maar ook dierbaar is de foto waarop vijf familieleden zich in diverse poses op de bank hebben gevleid, met boeken en mobieltjes. En ook de vorige week gescoorde damstenen kwamen goed van pas. Zo’n weekend vindt elk ouderpaar een feest.

Maandag

In de kookstudio van een zus en jarige zwager hebben we gisteren met mijn moeder, zussen en zwagers gekookt. Allereerst werd het menu uitgelegd en we werden in groepjes opgedeeld. Vooraf zalm, dan risotto, gevolgd door confit de canard met hete bliksem en spruitjes en toe een stoofpeer op bladerdeeg met spijs en slagroom. We mochten het nog opeten ook! Mijn moeder maakte de spruiten schoon en genoot van ons gezamenlijk samenzijn. Zaterdagavond hadden we hier vrienden te eten, zaten eerder die dag met nichten van de wijnboer aan de koffie in een leuk restaurantje in Delft en ontmoette de wijnboer wat collega wijnboeren tijdens een nieuwjaarsreceptie. Je kunt dus wel spreken van een bijzonder goed gevuld weekend.

Dus stapten we vandaag weer over tot de orde van de dag met de gewone dagelijkse dingen en laat ik zien hoe mooi een blauwe maandag er uit ziet.

Bossche Bol

Of we een Bossche Bol kwamen eten ter ere van zijn verjaardag. Toe maar, in een maand waarin we de broekriem aan moeten halen maar waarin dat tot op heden nauwelijks lukt, hebben we van harte zitten smikkelen. Onze zoon is jarig vandaag en dus probeerden we zonder slagroom en chocolade aan mond en vingers, die Bol naar binnen te werken. Ook dat lukt nauwelijks. Maar we aten wel met smaak én op zijn gezondheid, dat spreekt.

Verjaardag in museum

In een periode dat we toch al zoveel aan tafel en binnen zitten, zoeken we liever naar een activiteit op een verjaardag.. Dat werd een bezoek aan de wonderkamers van het Kunstmuseum in Den Haag. De jeugd kreeg een tablet mee waar ze aan de hand van opdrachten spelenderwijs allerlei stijlen leerden herkennen, zelf een Berlage gebouw konden ontwerpen en uiteindelijk hun eigen wonderkamer samenstelden. Met Fleur deed ik snel nog even de tentoonstelling van Monet maar daar liepen we over de hoofden en we keerden snel terug naar de rustige wonderkamers.

Kijk, hoe braaf we eerst allemaal de introductie film volgen. Maar dan zijn er twee volwassenen kinderen die toch altijd even gek moeten doen. Lekker stel.

Verjaardag, gezelligheid, facebook en plaatjes uit Delft

Ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van onze zwager, zaten we vanmiddag aan een heerlijke lunch. Mijn zus had voor zestien personen een feestelijke maaltijd bereid maar omdat ik niet altijd dat mens met die camera wil zijn, maakte ik geen foto’s. Lekker en gezellig was het zeker.

Ik zat naast de zus van de jarige, die toevallig ook in Delft woont. Via Facebook volgen we elkaar een beetje en dat is handig bij allerlei gespreksonderwerpen omdat je min of meer op de hoogte bent van elkaars doen en laten. In het werkelijke leven komen we elkaar één of twee keer per jaar tegen. We wisselden adressen van kringloopwinkels uit, hadden het over mooie tentoonstellingen en delen de liefde voor Delft. Er valt veel af te dingen op het hebben van een Facebook-account maar voor het onderhouden van contact met mensen die je doorgaans niet heel vaak ziet, is het een perfect middel. Al gaat er natuurlijk niets boven ontmoetingen in het echte leven. Zoals vanmiddag.