Weer wat geleerd

Mijn vriendin gaf haar kinderen voor hun achttiende verjaardag een boek met etiquetteregels. Ze vond het belangrijk dat mensen zich weten te gedragen en hoewel de opvoeding daarin zeker niet te kort schoot, was het boek van Amy Groskam ten Have bedoeld als extra ondersteuning.  

De vriendin overleed helaas en bij het opruimen van haar huis kwam dit spel te voorschijn. Het is heerlijk gedateerd en ik ben blij dat ik het redde van de gang naar de kringloop. Vooral omdat het zo typerend voor mijn vriendin was een dergelijk spel te hebben. Bovendien steek ik er nog wat van op. En dame mag op straat geen sigaret opsteken en bij een zakendiner zit naast de gastheer altijd de eregast.

Advertenties

De jarige

Gisteren is hij veertien geworden. Ons oudste kleinkind. Omdat ik mijn blogs altijd doorplaats op FaceBook zal ik omwille van de privacy hier zijn naam niet noemen. Hij is een echte puber aan het worden die al behoorlijk zelfstandig is. Hij hoeft geen kaarsjes meer uit te blazen op een taart, krijgt een lage stem en lange armen en benen. Maar is nog even zachtaardig als de kleine jongen die hij ooit was. Voetballer en gamer maar bovenal een leuk mens. De vrolijkheid van gisteren zette zich vanmorgen voort toen ik de bloeiende forsythia en nieuw blad aan de hortensia zag. Viva la primavera zeggen wij dan.

De verjaardag

De wijnboer had het nog tegoed, het vieren van zijn verjaardag met kinderen en kleinkinderen. Hier wacht hij de familie op bij het Museum van Communicatie , het vroegere Postmuseum in Den Haag. Als Haagse scholier zag ik er hoe telefoonverbindingen tot stand kwamen en hoe een postsorteermachine werkte. Maar dat is echt een verhaal in de serie oma-vertelt. Communicatie in de breedste zin leverde bijvoorbeeld vandaag de komst van een YouTube-ster op, een zekere Don de Jong, die alles over zijn vlogs vertelde. Met daarna een meet & greet waar vooral de kleindochters belangstelling voor hadden. Persoonlijk keek ik liever naar hun aandachtige koppies toen ze al chillend YouTubefilms bekeken op het plafond.

Natuurlijk dwaalden we nog gezamenlijk dit interactieve museum door en ik zag kans een groepsfoto te maken. Heb ik voorlopig weer een actuele screensaver. 

Reizend kleinkind

Elk kleinkind krijgt voor zijn dertiende verjaardag van ons een uitje, dat hij of zij samen met een van ons mag maken. Er is een vast budget dat door het feestvarken mede wordt beheerd. Afhankelijk van het reisdoel kan de duur van het uitstapje dus variëren. Lucas wilde graag naar Parijs en koos voor een goedkope busreis naar de lichtstad. Ze deden gisteren zo ongeveer de hele dag over de reis. Toch was er gelukkig tijd voor een foto bij de Seine, een wandeling over de Boulevard San Michel en een pizza in het Quartier Latin. Ja, het thuisfront wordt voortdurend op de hoogte gehouden. De mannen hebben het naar hun zin. Vanmorgen kreeg ik deze foto doorgestuurd van een mistig hoogtepunt.

Acht jaar

Natuurlijk maken we selfie’s, de oma met haar kleindochters. Die zijn uitsluitend voor privégebruik. Maar vooruit, op Isabel haar verjaardag plaats ik er een. Ze is vandaag acht geworden en net als ik een zondagskind. Als ze niet verdiept is in een boek, dan beweegt ze. Ze staat op haar kop, zwemt of rent over een tennisbaan. Maar ze kan ook heerlijk ingetogen spelen. Een mooie mix van actie en rust. 

Het komend weekend is haar feestje dat ze samen viert met haar zusje. En net als gisteren bij haar nichtje, hangen deze opa en oma vandaag aan de telefoon voor de felicitaties.

Blog(gers) post

De postbode weet niet wat hem overkomt. En ik ook niet. Vrijdag vond ik deze leuke felicitatiepost in de bievenbus. Een blogvriendin raadt me aan mijn ‘blessings te counten’ en dat doe ik. Ook al zijn er af en toe wat donkere wolken, mijn zegeningen hebben de overhand en ik tel me wezenloos.

Zaterdag een tweede zending. De rechter kaart komt van lieve vrienden. Ik denk dat ik in Caldese een tweede verzamelhoekje begin met het meisje. De linker kaart, ook van een blogmaatje, laat een vrolijke dame op leeftijd zien. Daar ga ik glimlachend een voorbeeld aan nemen. En het zou me niet verbazen als de postbode binnenkort voor de derde keer de berg op komt.

Tien bij tien

Ze is het onmiskenbaar maar dan een beetje bozig. Ik verzamel nepmeisjes. Vaak alleen als foto. Maar een vriend en kunstenaar Herman Mulder, maakte een tijd geleden dit meisje met de parel. Ze hing zelfs even in een museum. Bij toeval kwam ik haar tegen, kocht haar via een galerie en onlangs haalden we haar op in Amsterdam.  Omdat ik absoluut niet wist wat ik op mijn verjaardag wilde hebben, overlegde ik met de wijnboer en werd dit mijn zelf geregelde verjaardagscadeautje. Ze is in Delft achtergebleven en vandaag volstaat deze foto. Maar ik kreeg natuurlijk wél een dikke felicitatiekus.