Op z’n Haags

Vandaag is mijn verjaardagscadeautje verzilverd. Met dochter Fleur deed ik een toeristisch rondje Den Haag. In de tram luisterden we naar de op zijn Haagse ingesproken informatie. Niet veel nieuws voor mij als geboren Haagse maar wel enorm grappig.

Wat een leuke route reed de tram. We stapten in Scheveningen uit voor een kop koffie, we lunchten tegenover Hotel des Indes en genoten van de sfeer op het Voorhout.

Den Haag is een pracht stad, en heel fotogeniek. Al kletsend met Fleur kwamen we tot de conclusie dat een dagje Den Haag voor heel veel mensen aantrekkelijk kan zijn.

Verjaardagen vieren

Vandaag werd jongste kleindochter Juliët zeven jaar en kreeg een pop waarmee ze zielsgelukkig is. Haar zusje Isabel, links op de foto, werd ruim een week geleden negen en Eva, ons derde septembermeisje, werd recent elf jaar. Zij kwam haar nichtjes feliciteren. Gisteren waren ze met z’n allen bij het afscheid van hun overgrootvader, vandaag vierden we feest. Precies zo als het hoort in het leven.

Aan het werk

De afgelopen week hebben we tot drie maal toe van een uitgebreide pranzo genoten. Want zaterdagmiddag was er een verjaardag bij de wijnvrienden te vieren. Vóór we aan tafel gingen moesten de wijnboeren samen een inspectieronde maken, dat spreekt vanzelf. Dan worden er ook allerlei technische dingetjes besproken als bodemverbetering en de kans op meeldauw.

Deze week hebben we geen enkele afspraak, dus gaan we klussen. De temperatuur daalt naar iets heel aangenaams en de verfspullen worden uit de schuur gehaald. Want wonen en leven zoals wij, betekent gelukkig dat we nooit te lang stil hoeven te zitten. En dat is maar goed ook.

Barbieberg

Afgedankt liggen ze erbij. Vrijwel allemaal bloot en met de armen ten hemel gericht alsof ze verzuchten ‘wie laat ons hier nou zó achter?’ Het kan gebeuren in een kringloopwinkel. Ik was daar met de zus met wie ik vaker langs kringloopwinkels ga. Zij zocht en vond een schilderijlijst. De barbies moeten wachten op serieuze kopers en wij vervolgden onze weg.

Vóór we in het centrum van Delft aan een verlate verjaardagslunch gingen, reden we toevallig langs de werkplaats van Theo Jansen, de kunstenaar van de strandbeesten. Als je goed kijkt, zie je de beesten onder de bomen staan. In de zon op een beschut terras praatten we onze levens weer bij. Hier en daar een verzuchting over dingen die ons bezig houden. Maar daar wordt serieus aan gewerkt.

Weer wat geleerd

Mijn vriendin gaf haar kinderen voor hun achttiende verjaardag een boek met etiquetteregels. Ze vond het belangrijk dat mensen zich weten te gedragen en hoewel de opvoeding daarin zeker niet te kort schoot, was het boek van Amy Groskam ten Have bedoeld als extra ondersteuning.  

De vriendin overleed helaas en bij het opruimen van haar huis kwam dit spel te voorschijn. Het is heerlijk gedateerd en ik ben blij dat ik het redde van de gang naar de kringloop. Vooral omdat het zo typerend voor mijn vriendin was een dergelijk spel te hebben. Bovendien steek ik er nog wat van op. En dame mag op straat geen sigaret opsteken en bij een zakendiner zit naast de gastheer altijd de eregast.

De jarige

Gisteren is hij veertien geworden. Ons oudste kleinkind. Omdat ik mijn blogs altijd doorplaats op FaceBook zal ik omwille van de privacy hier zijn naam niet noemen. Hij is een echte puber aan het worden die al behoorlijk zelfstandig is. Hij hoeft geen kaarsjes meer uit te blazen op een taart, krijgt een lage stem en lange armen en benen. Maar is nog even zachtaardig als de kleine jongen die hij ooit was. Voetballer en gamer maar bovenal een leuk mens. De vrolijkheid van gisteren zette zich vanmorgen voort toen ik de bloeiende forsythia en nieuw blad aan de hortensia zag. Viva la primavera zeggen wij dan.

De verjaardag

De wijnboer had het nog tegoed, het vieren van zijn verjaardag met kinderen en kleinkinderen. Hier wacht hij de familie op bij het Museum van Communicatie , het vroegere Postmuseum in Den Haag. Als Haagse scholier zag ik er hoe telefoonverbindingen tot stand kwamen en hoe een postsorteermachine werkte. Maar dat is echt een verhaal in de serie oma-vertelt. Communicatie in de breedste zin leverde bijvoorbeeld vandaag de komst van een YouTube-ster op, een zekere Don de Jong, die alles over zijn vlogs vertelde. Met daarna een meet & greet waar vooral de kleindochters belangstelling voor hadden. Persoonlijk keek ik liever naar hun aandachtige koppies toen ze al chillend YouTubefilms bekeken op het plafond.

Natuurlijk dwaalden we nog gezamenlijk dit interactieve museum door en ik zag kans een groepsfoto te maken. Heb ik voorlopig weer een actuele screensaver.