Trendsetter. Of niet.

Wat deze twee foto’s met elkaar te maken hebben?

Dit. Het kussen kocht ik vorige week van resterend verjaardagsgeld. De bloemen kreeg ik van vrienden. Hoe donkerder het buiten wordt, des te meer behoefte aan kleur binnenshuis. Het kussen zou ik vorig jaar nog lelijk hebben gevonden, nu vind ik het ineens mooi.  Herkennen jullie dat? Dat je smaak verandert en dat je wel degelijk beïnvloed wordt door woontijdschriften en mode? Terwijl je denkt een volstrekt eigen koers te varen.  Ik beweeg dus wel degelijk mee op de modieuze golven al is het op zeer bescheiden schaal en zonder er veel geld aan te spenderen.

Advertenties

Verjaardag in beeld

 

 

Het komt wel vaker voor dat dochter Fleur op haar verjaardag hier op vakantie is. We maakten er met z’n zessen een hele gezellige dag van. Vanwege de hitte besloten we tot een koele uitstap naar de Grotten van Frassasi.

De temperatuur was daar maar veertien graden. Behalve daarvan, genoten we ook van dit ongelooflijk mooie natuurverschijnsel. We maakten nog een paar gekke kiekjes van elkaar en sloten het feest af bij het zwembad en nog later met zelf gemaakte pizza’s. Wat een feest.

 

 

De lessen uit Loesje Lam

Bij het wasmiddel Radion kon in de vijftiger jaren gespaard worden voor ‘ 12 kostelijke Dierenboekjes’. En kostelijk waren ze! Mijn absolute favoriet in deze serie was het verhaaltje over Loesje Lam. Haar verjaarspartijtje mislukt bijna omdat elk dier haar een cadeautje geeft dat ie eigenlijk zélf het liefste zou krijgen. Loesje huilde haast toen ze die geschenken zag. Zij had echter wat prijzen gekocht om uit te delen na een zangwedstrijd. Maar ook zij had gekocht wat ze zelf graag zou krijgen. Het feest eindigt er mee dat elk dier zijn eigen cadeautje kiest en iedereen tevreden is. Voor Loesje bleef er over: een rose strik, een stukje lavendelzeep, een ketting met belletjes en een spiegel met gouden steel. Vooral die cadeautjes maakten op mij, als vijf jarige, een enorme indruk.

 

Jarig in de winter

Er wordt beweerd dat een mens drie maal in zijn leven in Madurodam komt. Eénmaal als kind, éénmaal als ouder en éénmaal als grootouder. Vandaag was het voor ons de derde keer. Vanwege de verjaardag van de heer des huizes liepen we met z’n tienen door een winters mini Nederland. De temperatuur hielp daar enorm aan mee, voor de sneeuw had Madurodam zelf gezorgd.

De kinderen deden een puzzeltocht, leerden en passant veel over de werking van sluizen, en hielpen mee een brandje blussen in de Rotterdamse haven.

.

We genoten alle tien van dit actieve verjaardagsfeestje en gingen tenslotte ook graag met elkaar op de foto voor het familieportret. Nou ja, op één na. Maar ik denk dat de jongste van het spul binnen twee jaar net als haar zusje en haar nichtje gewillig het fotomomentje ondergaat.

Want kijk, deze twee meisjes poseren maar al te graag voor hun oma. Logisch met hun net geschminkte koppies.

Reden voor een feestje

Daar zit ze weer, geen spat veranderd sinds vorig jaar. Zichtbaar genietend viert ze vandaag haar 94e verjaardag. Zo’n hoge leeftijd bereiken is lang niet iedereen gegeven en dat beseffen we maar al te goed. Dat koppie is nog helemaal in orde. Over de rest mogen we niet klagen, zegt ze zelf. Vanmorgen ontving ze het jaarlijkse felicitatie-telefoontje van haar even oude neef en aan het eind van de middag zal haar jeugdvriendin ook nog wel even bellen. Bijzonder toch?

Vanaf het tijdelijke erf

Onder het motto niets moet maar alles mag, leven we  met z’n tienen in harmonie. Boodschappen doen, tafel dekken, eten koken of weer afruimen het gaat bijna als vanzelf. We splitsen op of doen iets gezamenlijk en iedereen heeft het naar zijn zin. Om vandaag de verjaardag van een zus te vieren, zaten we aan de koffie met gebak bij mijn ouders. In de oude gezinssamenstelling. Dat maakt deze dag ook weer extra bijzonder.

Verjaardagslunch

De lunch bij Las Palmas in Rotterdam was ons zo goed bevallen, dat we vandaag in de herhaling gingen. Maar wel met een heel ander gezelschap dan eind november. We vierden met kinderen en kleinkinderen een beetje verlaat de verjaardag van A3. Er is een klein filmpje gemaakt tijdens het proosten. Alleen Face Book-ers kunnen het zien op mijn FB pagina; ik krijg het niet in mijn blog verwerkt. Enfin, direct erna werden de mobieltjes snel weggestoken, want mijn weerzin van die dingen aan tafel, is inmiddels algemeen bekend. Tja, dan kan ik natuurlijk niet zelf uitgebreid gaan staan fotograferen. Dus doen we alweer een foto vanaf de Kop van Zuid richting het centrum van Rotterdam. Altijd spectaculair wat mij betreft.