Acht jaar

Natuurlijk maken we selfie’s, de oma met haar kleindochters. Die zijn uitsluitend voor privégebruik. Maar vooruit, op Isabel haar verjaardag plaats ik er een. Ze is vandaag acht geworden en net als ik een zondagskind. Als ze niet verdiept is in een boek, dan beweegt ze. Ze staat op haar kop, zwemt of rent over een tennisbaan. Maar ze kan ook heerlijk ingetogen spelen. Een mooie mix van actie en rust. 

Het komend weekend is haar feestje dat ze samen viert met haar zusje. En net als gisteren bij haar nichtje, hangen deze opa en oma vandaag aan de telefoon voor de felicitaties.

Advertenties

Blog(gers) post

De postbode weet niet wat hem overkomt. En ik ook niet. Vrijdag vond ik deze leuke felicitatiepost in de bievenbus. Een blogvriendin raadt me aan mijn ‘blessings te counten’ en dat doe ik. Ook al zijn er af en toe wat donkere wolken, mijn zegeningen hebben de overhand en ik tel me wezenloos.

Zaterdag een tweede zending. De rechter kaart komt van lieve vrienden. Ik denk dat ik in Caldese een tweede verzamelhoekje begin met het meisje. De linker kaart, ook van een blogmaatje, laat een vrolijke dame op leeftijd zien. Daar ga ik glimlachend een voorbeeld aan nemen. En het zou me niet verbazen als de postbode binnenkort voor de derde keer de berg op komt.

Tien bij tien

Ze is het onmiskenbaar maar dan een beetje bozig. Ik verzamel nepmeisjes. Vaak alleen als foto. Maar een vriend en kunstenaar Herman Mulder, maakte een tijd geleden dit meisje met de parel. Ze hing zelfs even in een museum. Bij toeval kwam ik haar tegen, kocht haar via een galerie en onlangs haalden we haar op in Amsterdam.  Omdat ik absoluut niet wist wat ik op mijn verjaardag wilde hebben, overlegde ik met de wijnboer en werd dit mijn zelf geregelde verjaardagscadeautje. Ze is in Delft achtergebleven en vandaag volstaat deze foto. Maar ik kreeg natuurlijk wél een dikke felicitatiekus.

Kleinkinderdag

Al voor de vierde keer vieren deze opa en oma de verjaardagen van de kleinkinderen in één gezellige dag met elkaar. We beginnen met taart en limonade en eindigen met voor ieder een lang-zal-ie-leven en een cadeau. Tussentijds zijn er activiteiten. Vandaag pannenkoeken als lunch, met de tuktuk naar de Porceleyne Fles en we eindigden met lasagna van oma en schep-je eigen-toetje. 

Na een film in de tijdmachine waarin de geschiedenis heel aanschouwelijk wordt verhaald, deden de meisjes een speurtocht. Heel serieus werd er gezocht en afgetekend.

Kleinzoon was vooral heel geinteresseerd in het productieproces . 

Om zeven uur weren ze weer opgehaald door hun ouders tegen wie ze enthousiaste verhalen vertelden. ‘We bleven gewoon in Delft en toch was het heel leuk’, riep er één. Opa en oma leunen tevreden achterover.

Feest

Nou de slingers hangen hoor, want vandaag viert onze dochter haar verjaardag. Gisteren is ze met man en kinders hier aangekomen en dat was al een feest op zich.

Vanmorgen pakte ze cadeautjes uit, bijgestaan door twee enthousiaste dochters. We maken er vrolijke dagen van met elkaar en mijn blogs worden plotseling een stuk korter.

Voor snotneuzen en vreugdetranen

Het idee is niet van mezelf, ik kwam het ergens op het wereld wijde web tegen. Zelf had ik nog een paar dameszakdoekjes maar de meeste kreeg ik van blogvriendin Marthy, die kasten opruimde. Mijn naaimachine snorde er lustig op los en even later de haakpen ook.  Dat is in het kort de ‘making off’ van een feestelijke slinger van hergebruikt materiaal.

Onze dochter is hoogzomer jarig en ook dit jaar viert ze het in Caldese. Dus als jullie haar en de slinger binnenkort samen op de foto zien, dan is de ontstaansgeschiedenis van die slinger alvast bekend. Sssst. Niets aan Fleur vertellen. Verrassing.

Trendsetter. Of niet.

Wat deze twee foto’s met elkaar te maken hebben?

Dit. Het kussen kocht ik vorige week van resterend verjaardagsgeld. De bloemen kreeg ik van vrienden. Hoe donkerder het buiten wordt, des te meer behoefte aan kleur binnenshuis. Het kussen zou ik vorig jaar nog lelijk hebben gevonden, nu vind ik het ineens mooi.  Herkennen jullie dat? Dat je smaak verandert en dat je wel degelijk beïnvloed wordt door woontijdschriften en mode? Terwijl je denkt een volstrekt eigen koers te varen.  Ik beweeg dus wel degelijk mee op de modieuze golven al is het op zeer bescheiden schaal en zonder er veel geld aan te spenderen.