Nieuw

We hadden een aanloopdag want eergisteren was de wijnboer jarig. Vandaag kwamen kat achter kat de kinderen en kleinkinderen hem feliciteren en een oliebol eten op zijn gezondheid. Maar voor het zover was, maakten wij samen nog snel een bruggenloopje voor de frisse neus en de beweging. Het fotothema van de zevendaagse is NIEUW. Het middelste roosje vertegenwoordigt dat begrip, meer kon ik er niet van maken.

Juliët stuurde nog vóór ze bij ons was, een foto van haar nieuwe slofjes. Ik kan me voorstellen dat een negenjarige hier heel blij van wordt. Isabel had nog geen inspiratie gehad maar tijdens het korte treffen van haar nichtje hier, zag ze kans om de nieuwe oorbellen van Eva te fotograferen. Daarmee was zowel haar als Eva’s bijdrage aan de foto zevendaagse een feit, vonden ze. Ach, we doen maar wat. Drie foto’s die toch een klein, zij het onsamenhangend verhaaltje vertellen. Moet kunnen op de eerste dag van het nieuwe jaar.

99

foto EvD

Wie jarig is trakteert. Dus had mijn leuke moeder voor alle kleinkinderen en hun gezinnen, samen met een zus van me, kleine feestelijke tasjes gevuld met allerlei lekkers. Of wij, de dochters, willen zorgen dat het ter bestemde plaatse komt? Dat doen we maar al te graag. Verder probeerden we het vandaag enigszins rustig te houden en net als vorig jaar verdeelden we de dag over de vier dochters en schoonzonen en had ze op die manier de hele dag een klein gezelschap om haar heen. Haar andere helpsters, de dames van ‘Saar aan huis’ hadden haar verrast met mooie planten. Hier zit jarig Jetje. Ze is onbeleefd oud geworden, vindt ze zelf. Haar attente aandacht voor iedereen om haar heen is ongekend en wat zijn we blij en trots dat ze nog steeds in goede gezondheid in ons midden is.

Jarig bij de boer

Het gebeurt nogal eens dat onze dochter jarig is als zij en haar gezin vakantie vieren bij ons in Italië. Vandaag draaiden we de rollen om en bezochten we haar op hun Nederlandse vakantie-adres op Goeree Overflakkee. Op een boerderij camping is een prachtige tent gehuurd die het begrip glamping meer dan waar maakt. De kinderen zagen we nauwelijks want die waren druk met vrienden maken, trampoline – springen, dieren verzorgen, ponyritjes en konijnen knuffelen. Je kan het maar naar je zin hebben. Fleur laat hier even zien dat ze echt bij een veeteeltbedrijf logeren.

s’ Middags voegde ook onze zoon met zijn gezin zich bij het gezelschap en maakten we vliegensvlug van de gelegenheid gebruik alle volwassenen op één foto te zetten. Aan de kleding van de jarige is bovendien goed af te lezen dat het deze dag steeds zonniger werd. Wat een feest!

Abraham

Daar zit onze jarige schoonzoon die eergisteren Abraham heeft gezien. Dat is een feestje waard en gistermiddag zaten we in Oostvoorne in een strandtent dat feestje in kleine kring te vieren. Wie wilde, kon gaan suppen. Dus daar staan vier enthousiaste kleinkinderen die, nadat ze zich in wetsuits hadden gehesen, geïnstrueerd werden.

Ze hebben zich enorm vermaakt, en wij ook. Tot slot was er een fantastische barbecue waarmee een eind kwam aan drie dagen feestelijkheden. Dat was slim aangepakt want een feest voor groot gezelschap zat er nog even niet in. Maar dit alternatief viel reuze in de smaak.

Onze eigen ijsvogel

Toen wij in november bij buren te gast waren, zagen we dit beeldje staan. Een bronzen ijsvogel, gemaakt door de buurman en te koop. Twee dagen later appte ik de buurman of ik het kon reserveren, dan zou ik het de wijnboer geven voor zijn verjaardag eind december. De buurman reageerde niet direct maar na een extra berichtje van mij kreeg ik een bevestigend antwoord. Ik kreeg evengoed argwaan. Het zou toch niet zo kunnen zijn dat de wijnboer het al had gekocht en het mij met sinterklaas wilde geven? Ik schreef een sinterklaasgedicht onder het motto ‘ik wist het’ om het hem te overhandigen voor het geval ik de ijsvogel op pakjesavond zou krijgen. Maar ik kreeg een berenpak. Of ik daarover nog zal bloggen, weet ik niet hoor.

Een paar dagen voor de verjaardag van de wijnboer begon ik plaagstootjes uit te delen: ‘ben je niet benieuwd wat je van me krijgt’ en ‘ik heb zó iets leuks voor je’. Hij had geen idee. Blij pakte hij de ijsvogel uit op zijn verjaardag en daarna volgde de mededeling: ‘ík wist het!’ Inderdaad had hij mij de ijsvogel willen geven op 5 december. De buurman had zich even geen raad geweten met een echtpaar dat onafhankelijk van elkaar die vogel stiekem wilde kopen. Die twee mannen gooiden het op een akkoordje en stelden mij in staat de ander te ‘verrassen’. Jullie begrijpen dat we er alle twee heel blij mee zijn. Nu nog een keer het beestje in het echt te zien krijgen.

Zelf de slingers ophangen

Dit doe-het-zelf feestpakket was het eerste wat de wijnboer vandaag kreeg. Tijdens een beeldbelsessie met onze dochter en haar gezin opende hij dit pakje waarin van alles zat om zijn bijna visite-loze verjaardag toch wat op te fleuren. Ook het gezamenlijke cadeau werd daarna live uitgepakt. Veel felicitatie-appjes en telefoontjes later reden we naar mijn leuke moeder waar de jarige op gebak bij de koffie trakteerde en een cadeautje kreeg. Na de lunch reden we naar huis. Rond theetijd kwamen onze zoon en vriendin langs met geschenken en werden de theekoppen al snel verwisseld voor de wijnglazen, mét inhoud, dat spreekt. Van confetti uitstrooien en ballonnen opblazen is nog niets terecht gekomen en toch was het een heel feestelijke dag.

Jij bent goud

Toen de wijnboer zeventig werd, kreeg hij van mij een gouden klinker. De Jozefsteeg die naast de Maria van Jesse kerk in Delft ligt, heeft een nieuw klinkerpad gekregen. Alle stenen zijn voorzien van vier letters, door de schenker bepaald. In het geval van de wijnboer zijn dat zijn initialen AFCH. Na het ingraveren van de letters kwam er een prachtige goudlaag overheen en is de klinker de oven in gegaan. Met dit geschenk laat je zien hoe bijzonder iemand voor je is. Op mijn verjaardag kreeg ik er ook één. Nu liggen we voor ‘eeuwig’ in een steegje. Een officiële feestelijke onthulling kon dit jaar niet plaatsvinden. Maar we gingen samen op missie om te zien hoe we voortaan onder de voet gelopen worden.

Kruydt

Gisteren liet ik tussen spijlen door wat zien van de oude opgeknapte legerplaats. Vandaag maak ik mijn rondje af door op de Paardenmarkt nog een ander hek en zélfs een geopend hek te tonen. Behalve woningen en bedrijven is er ook een restaurant met de toepasselijke naam Kruydt. Op mijn zeventigste verjaardag afgelopen jaar hebben we er samen voortreffelijk zitten eten, het is er heel ruim en we zaten zeer Coronaproof. Vorsend door oude blogs kwam ik dit verhaal tegen. Daaruit blijkt dat hier in januari 2019 sneeuw lag. Op het zomerse terras van restaurant Kruydt hebben we helaas nog nooit gezeten. Maar alles op z’n tijd, eerst graag een mooi pak sneeuw en dan gaan we in 2021 maar eens werk maken van een lunch in de buitenlucht in dit historisch stukje Delft.

Dokter Bibber

De kleindochters hadden een vrije dag want studiedag voor het onderwijsteam. Of wij wilden oppassen? Kinderen onder de twaalf met opa’s en oma’s mag van ‘Corona’ al hadden we elkaar dit jaar vrijwel uitsluitend in de buitenlucht ontmoet. Drie weken geleden echter kregen onze dochter en schoonzoon beiden Corona en ook de jongste spruit werd na lichte klachten, positief getest. De oudste is een paar dagen moe geweest en heeft het ongetwijfeld ook gehad. Niemand in het gezin is hevig ziek geweest gelukkig. Omdat wij twee dagen voor de eerste symptomen zich voordeden, even bij hen thuis langs gingen voor het afgeven van verjaardagscadeautjes, zijn ook wij tien dagen in thuisquarantaine geweest. Dat alles ligt al weer ruim een week achter ons. Zeker acht weken lang heeft dit hele gezin nu afweerstoffen. Onze dochter doneert mede hierom nu extra vaak bloedplasma. Het voelt bepaald onwennig om weer ‘gewoon’ met elkaar te kunnen verkeren en we blijven voorzichtig. We deden met de meisjes wat spelletjes, onder meer dokter Bibber. Met grote concentratie spelen jong en oud hier het spel. De oudste poseert voor me bij haar zojuist behangen muur. De drie weken waarin hun gezin noodgedwongen thuis bleef, werden ook nuttig besteed.

Acht

Het laatste septembermeisje viert vandaag haar verjaardag. Ze scheelt twee jaar met haar oudere zus maar draagt dezelfde kledingmaat, groot voor haar leeftijd dus. Ze leeft wat meer in uitersten, zowel wat lachen als huilen betreft. Avontuurlijk en ondernemend. Een feestbeest ook en tegelijk een zorgzame poppenmoeder. We bellen haar pas vanmiddag rond vijf uur, want het is een normale schooldag. Maar ik kan me nu al verheugen op de verhalen die ze te vertellen heeft. Over minder dan een maand vieren deze opa en oma alle verjaardagen van de kleinkinderen gezamenlijk en krijgen ze ook hun cadeautje van ons. Ook al iets om naar uit te kijken. Voor de kinderen maar zeker ook voor ons.