Familiefoto’s

Een week geleden was ik bij mijn moeder en zij had voorjaarskriebels, zei ze. En dat betekent kastjes opruimen. Ik heb het van geen vreemde. We gingen samen aan de slag met een grote ladenkast. Pas in de laatste lade kwamen we wat foto’s tegen. Was dat in de eerste gebeurd, dan was er van opruimen, of beter gezegd van herschikken, niet veel meer terecht gekomen. We kwamen een foto tegen van oma Moeke, haar moeder. Die is al meer dan vijftig jaar dood en heeft nooit achterkleinkinderen gekend. Ik kan me haar overigens nog heel goed voor de geest halen. Ik weet nog hoe haar stem klonk, haar lach, de Friese woorden die ze tussen het Nederlands door gooide maar vooral haar hartelijkheid. Een andere foto die we tegenkwamen is die van vier generaties vrouwen. Mijn moeder, mijn dochter, mijn kleindochter en ikzelf. Als ik zie hoe onze dochter met haar oma omgaat besef ik plots nog beter welke plaats ik inneem in leven van onze kleinkinderen. Waar het opruimen van een laatje al niet toe kan leiden.

Afsluiting opruimmaand

Kookboeken, tijdschriften, oorbellen, keukengerei, vesten, voorleesboeken, lege balpennen en een cd met sprookjes. Het verdween de afgelopen maand in de daarvoor bestemde krat. Een maand lang elke dag iets wegdoen, het bevalt prima. Kleding die ik zelden draag, deed ik nog een dagje aan met aan het eind van de dag de vraag: waarom draag ik dit niet meer. Mijn antwoord was vaak: het zit niet lekker, het staat me niet. Dus hoppa, weg ermee.

Waar ik ook achter kwam tijdens deze ronde: er zijn dingen in huis die totaal niet in de weg staan en nauwelijks opvallen maar allang geen nut meer hebben. De rode laarsjes met hakken waar ik niet meer op vooruit kan. Twee dekschalen, gekregen van mijn oma bij ons huwelijk maar nooit meer in gebruik. Kunststof bordjes uit de tijd dat kleine kleinkinderen over de vloer kwamen, alles ging in de krat die inmiddels is afgeleverd bij de kringloop. Ik heb de smaak weer helemaal te pakken en blijf nog even doorgaan, zonder jullie er verder mee te vermoeien.

Fietssleuteltje

Er is eigenlijk geen verklaring voor het feit dat ik nogal eens fietsen op de foto zet. Sympathiek vervoermiddel, dat wel. Ondanks het feit dat de vorm al jaren onveranderd is, is de fiets wel degelijk aan mode onderhevig. Veel stoere zwarte fietsen, zo blijkt uit een klein wandelingetje door de buurt.

Zoals ik hier heb aangekondigd, doe ik de hele maand maart dagelijks iets weg. En vaak wel meer dan één voorwerp. Vandaag onder meer een fietssleutel van een fiets van me die lang geleden gestolen was. Waarom zo’n nutteloos voorwerp nog steeds in een laatje lag, snap ik niet. Samen met zes lege balpennen, een oud visitekaartje en meer onduidelijk spul uit dat zelfde laatje verdween het in de afvalbak. Oh, ik ben zo lekker bezig.

Laatste dag

De maand februari zit er weer bijna op en vaak plaats ik aan het eind van wat ik de saaiste maand van het jaar noem, wat bloemenfoto’s. Zoals het toeval wil, heb ik dan altijd wel wat fleurigs in huis. Morgen is het 1 maart en vanaf die datum ga een maand lang ik elke dag iets wegdoen. Ik las het idee bij Anita die een aardig woonblog schrijft en ik kan er wel wat mee. Gewoon een kast opentrekken, kijken wat er aan overtolligs staat of hangt en dat afvoeren. Meteen een kast schoonmaken en herinrichten, desnoods doe ik het plank voor plank of la voor la. Een grote schoonmaak in 31 stappen. Want het moet wel een beetje passen in mijn volle gezellig gevulde agenda.

Elke dag een kastje

Het zal overal wel zo gaan dat je rond de feestdagen een tafelkleed uit de kast trekt maar dat je na wassen en terugleggen bemerkt dat die stapel wel erg schots en scheef is. Dat een bureau rommelig wordt door achterstallige klusjes. Dat er kruimels in de keukenladen liggen. Enfin, wat mij betreft is januari de maand van Elke Dag Een Kastje. Als er iets is dat mij huishoudelijke voldoening geeft, is het wel opruimen. En wegdoen. Dat laatste ook vooral. Ik mag dan een fervente kringloper zijn, de balans slaat altijd nog door naar meer wegbrengen dan binnenhalen. Tussendoor even een bruggenloopje, ook al omdat er blogfoto’s gemaakt moeten worden. Nuttige januaridagen die we afwisselen met uitstapjes, vrienden bezoeken en verjaardagen vieren. En waarin de dagen nu merkbaar lengen.

Nieuwe opruimronde

In onze familie zijn er diverse mensen die roepen: hé Google, muziek van Paul Anka. Direct erna galmt Paul dan uit de luidspreker. Wij horen niet tot de ‘early adepters’ zoals dat netjes in marketing jargon heet. Wij horen meer bij de laatste der Mohikanen. In de grote kast in de woonkamer staat onze oude muziekinstallatie waarop platen en cassettebandjes kunnen worden afgespeeld. Inclusief een grote stapel LP’s, singles en bandjes. Hoogste tijd om eens flink op te ruimen. De bandjes liepen vast in het stoffige apparaat dus even sentimenteel terugluisteren lukte me niet. Een heleboel konden meteen weg. Maar ja. Er zijn ook persoonlijke bandjes, waarop onze kinderen praatten en hun belevenissen aan de Australische nichtjes vertelden. En bandjes uit de tijd dat ik voor de lokale omroep radioprogramma’s maakte. Dus ga ik op zoek naar een klein goed werkend afspeelapparaatje of naar iemand die de bandjes voor me over kan zetten op een CD-tje als de kwaliteit dat nog toelaat. Opruimronde dus maar half geslaagd. Vinden jullie dit soort dingen ook zo moeilijk?

Wie veel bewaart

altijd handig als je wijnflessen wil vervoeren

In de oude koel-vriescombinatie zaten laden die ik nog wel een nieuw leven gunde. We hebben in de slaapkamer kasten waarvan één deur door een nachtkastje niet volledig open kan. Daarachter liggen incourante zaken. Denk aan inpakpapier, bobbeltjesplastic en uit hotels meegenomen flesjes shampoo. Gistermiddag heb ik die handige laden geïntegreerd in de kasten. Mensenlief wat heb ik in de loop der tijd een troep verzameld, ik heb voor duizend gasten hotelzeepjes in huis. Onze zwemkleding ligt inmiddels in de oude groentela, de petjes en zonnehoedjes in de la waarin voorheen de kaas en vleeswaren werden gekoeld.

Deze prenten kwam ik ook tegen. De lijsten hangen in een logeerkamer met een andere afbeelding er in. Deze vreselijk zoete plaatjes heb ik weggedaan. En nog een vuilniszak vol met viezige zeepjes, opgedroogde shampooflesjes en ander onduidelijk spul. Ach ja, wie wat bewaart, die heeft vooral troep dat kan worden afgevoerd.

Door de knieën

Jullie horen me weinig meer over onze bruggenloop. Dat klopt. Te afgezaagd geworden na een jaar linksom of rechtsom ommetjes. Sowieso begint er veel afgezaagd te worden nu we steeds langer down blijven. Er is genoeg te doen hoor. Kasten opruimen en inhoud uitdunnen is er zo een die elk jaar in deze periode actueel is. Sociale contacten onderhouden door af en toe een kaart te sturen of te beeldbellen. Virtueel musea bezoeken. Vakantiefoto’s bekijken, ik verveel me niet en heb op dat punt ook afwisseling genoeg. Maar het leven is wel saai, momenteel. Goed, ik liep gisteren weer eens een ander ommetje en passeerde deze gevels. Dat vind ik dan wel aardig. Voor een beter standpunt had ik even door de knieën moeten gaan maar dat gaat me wat lastig af. Vandaag een ultra kort rondje met de capuchon op en de plu mee. En dan morgen? Zon. Kunnen we dat afspreken?

Waar heb ik nou toch…?

Waar heb ik nou toch mijn mooie leren (Italiaanse!) handschoenen gelaten? Ik heb mijn handtassen nagekeken en ben ook al in de kelderberging wezen zoeken. Dat leverde tot nu toe niets op. Ineens bedacht ik ook dat ik vorig jaar twee warme coltruien had, die nu niet meer in de kast liggen. Opruimen van kleding is hier wel een dingetje en dat komt door onze jaarlijkse huizenwissel. In verband met de geplande Cubareis, die uiteindelijk niet doorging, was veel zomerkleding deze kant opgekomen. Dat was maar goed ook want een deel van de zomer hebben we in Nederland door gebracht. Ik sta voortdurend laden open te trekken en kasten uit te pluizen, op zoek naar twee truien en een paar handschoenen. En ik ben hoogstwaarschijnlijk de enige niet.

Toevallig iets uit de keuken

Eindelijk kwam ik er vandaag aan toe om de servieskast die in de keuken staat, schoon te maken en op te ruimen. Kennen jullie ook de momenten waarop de alles op z’n kop staat want van het een komt het ander? En dat je spullen in handen hebt die je nooit gebruikt. Zoals deze puddingvormen. Ik hou niet van pudding en de zalmpaté die ik wel eens maak, past beter in een cakeblik. Dus wie deze vormen hebben wil, die kan ze krijgen. Toeval of niet, de foto-opdracht vandaag heet ‘Iets uit de keuken’. Isabel had het snel voor elkaar vandaag maar zij hoefde dan ook geen kast op te ruimen om haar onderwerp te vinden.

foto Isabel