Kicken op klussen

Op ons program vandaag stond de Grote Uithoos en Opruimbeurt der Schuur. Ik ben daarvan, sterker nog ik kick er op.  In de loop van de tijd spoelt er van alles aan in zo’n ruimte. Denk alleen maar aan de apparatuur voor het wijnmaken. Enfin. Veel van de losse zooi werd buiten ter sortering neergezet. En toen begon het te regenen. En niet zo zuinig ook. Dat was wel even jammer maar verhoogde ons tempo.

Toevallig liet Facebook me de afgelopen week dit bericht zien. Eens in de drie jaar een schuur uit baggeren is bepaald geen luxe. O, ja, de foto’s zijn van vóór en tijdens. De opgeruimde versie geloven jullie wel, toch? We zijn weer klaar voor drie jaar.

Advertenties

Nutteloze keukenhulpjes

Blogvriendin Bertie schreef kortgeleden een lief stuk over de snijbonenmolen. Die bij mij en veel anderen nostalgische herinneringen oproept. Toch overleefde het ding bij ons een opruimronde twintig jaar geleden niet. Ik snij ze met het mes, die drie keer per jaar dat we snijbonen eten. In ons gezin zijn ‘nutteloze keukenhulpjes’ een begrip. Ik geef hierbij mijn persoonlijke top tien in willekeurige volgorde:

ijsmachine, eiersnijder, knoflookpers, snijbonenmolen, sapcentrifuge, broodbakmachine, escargotvorken en – tangen, koffiemolen, honinglepel, frietsnijder

Ze hebben ooit mijn keukenladen en -kasten bevolkt. De ijsmachine en de honinglepel heb ik nóg. Daar ga ik ook maar eens afstand van doen.

De natuur is grillig

Hoewel er regen was voorspeld, begon de dag droog. Dus wij naar buiten met in het achterhoofd een alternatief druildagplan. We konden zowaar wel één uur tuinieren. Ik maakte bovenstaande foto van de pergola met blauwe regen. In mijn archief zocht ik een foto op van exact een jaar geleden. Tsss.

Plan B werd van kracht. Een reorganisatie in de slaap-werkkamer. Verplaatsen en opruimen van kasten. Sinds vorig jaar hebben we een snellere internetverbinding en kan ik draadloos achter de laptop zitten. We schoven een werktafel richting het raam. Zo kan ik kabelloos veel fijner werken en ik heb een fraai uitzicht. Als het niet regent.

 

Gerommel in de marge

Bij het zien van deze enorme container dacht ik ogenblikkelijk aan mijn opuimprojectjes. Die liggen even stil. Terwijl ik dus graag kilo’s uitgezochte papiertroep zou willen wegplempen. Overbodige kleding wil doneren en de stofkam nog eens door de huisraad zou willen halen. Te veel en te leuke afspraken zorgen ervoor dat ik een strakke weekplanning moet maken. Wat hebben we nog aan eetbaars in huis? Wanneer verschoon ik de bedden en hoe laat komt morgen de schilder? Het lukt om vandaag weer wat af te handelen in de schier oneindige  stroom van klusjes. En morgen? Dan breng ik twee flink gevulde tassen naar de kringloop. Die staan al weken te wachten op transport.

Feestelijk terugblikken

Mijn ouders smeerden altijd stapels boterhammen als we naar het strand gingen. Die werden in een grote trommel gedaan met een keurige papieren scheiding tussen hartig en zoet belegde sneetjes. Toen ik jaren later bij de kringloop exact zo’n trommel tegenkwam, kocht ik het exemplaar uit pure nostalgie. En later nogmaals. Ik heb er dus twee. In de ene trommel bewaar ik felicitatiekaarten die we ontvingen toen we 25 jaar getrouwd waren of bij andere speciale gelegenheden. In de andere trommel zitten dit soort troepjes.

Er is ook nog een schoenendoos, waarvan de inhoud er dan weer zó uitziet.

Enfin, de kaarten zijn herlezen en daarna weggegooid. De twee trommels vulde ik met vrolijk herbruikbaar cadeaugedoe, de schoenendoos is leeg en kan weg. Ik vorder langzaam maar gestaag in mijn opruimronde.

Het eet geen brood

Nee. Maar het vergaart wel stof. Dat constateer ik als ik weer eens een kastje opentrek. Nu nam ik het reiskastje onder handen en deed mijn uiterste best niet weemoedig te worden tussen alle stadsplattegronden, landkaarten, knipsels en visitekaartjes. Plattegronden zijn in de tijd van de GPS al jaren behoorlijk overbodig. Ik zou ze kunnen hergebruiken om schoenendozen te beplakken, die dan weer spullen kunnen bevatten. Ja, doei! Een bewoner van een Tiny-House sprak van ‘zolders vol uitgestelde beslissingen’. Raker kan het niet getypeerd worden. Als ik zo iets lees kan ik ineens wél snel beslissen. Weg met de overbodigheid.

‘k Zou zo graag een ketting rijgen

Gelukkig hebben we drie kleindochters die het vast leuk vinden om samen met deze oma een ketting te rijgen. Want ik lijk dan wel stoer met wegdoen van spullen, er doemen telkens nieuwe mogelijkheden op tot hergebruik. Enfn, ik vond nog een aardig doosje in de vorm van een ladenkastje. Daarin zitten nu alle kralen die ik tegenkwam bij mijn opruimronde. Het staat inmiddels in de speelgoedkast waar de meisjes, zodra ze hier zijn, onmiddellijk op af gaan. De licht- en donkerblauwe kralen komen van een armband en ketting die mijn eerste vriendje voor me maakte. Dat is vijftig jaar geleden. Oma bewaart de dingen wel héél erg lang.