Door de knieën

Jullie horen me weinig meer over onze bruggenloop. Dat klopt. Te afgezaagd geworden na een jaar linksom of rechtsom ommetjes. Sowieso begint er veel afgezaagd te worden nu we steeds langer down blijven. Er is genoeg te doen hoor. Kasten opruimen en inhoud uitdunnen is er zo een die elk jaar in deze periode actueel is. Sociale contacten onderhouden door af en toe een kaart te sturen of te beeldbellen. Virtueel musea bezoeken. Vakantiefoto’s bekijken, ik verveel me niet en heb op dat punt ook afwisseling genoeg. Maar het leven is wel saai, momenteel. Goed, ik liep gisteren weer eens een ander ommetje en passeerde deze gevels. Dat vind ik dan wel aardig. Voor een beter standpunt had ik even door de knieën moeten gaan maar dat gaat me wat lastig af. Vandaag een ultra kort rondje met de capuchon op en de plu mee. En dan morgen? Zon. Kunnen we dat afspreken?

Waar heb ik nou toch…?

Waar heb ik nou toch mijn mooie leren (Italiaanse!) handschoenen gelaten? Ik heb mijn handtassen nagekeken en ben ook al in de kelderberging wezen zoeken. Dat leverde tot nu toe niets op. Ineens bedacht ik ook dat ik vorig jaar twee warme coltruien had, die nu niet meer in de kast liggen. Opruimen van kleding is hier wel een dingetje en dat komt door onze jaarlijkse huizenwissel. In verband met de geplande Cubareis, die uiteindelijk niet doorging, was veel zomerkleding deze kant opgekomen. Dat was maar goed ook want een deel van de zomer hebben we in Nederland door gebracht. Ik sta voortdurend laden open te trekken en kasten uit te pluizen, op zoek naar twee truien en een paar handschoenen. En ik ben hoogstwaarschijnlijk de enige niet.

Toevallig iets uit de keuken

Eindelijk kwam ik er vandaag aan toe om de servieskast die in de keuken staat, schoon te maken en op te ruimen. Kennen jullie ook de momenten waarop de alles op z’n kop staat want van het een komt het ander? En dat je spullen in handen hebt die je nooit gebruikt. Zoals deze puddingvormen. Ik hou niet van pudding en de zalmpaté die ik wel eens maak, past beter in een cakeblik. Dus wie deze vormen hebben wil, die kan ze krijgen. Toeval of niet, de foto-opdracht vandaag heet ‘Iets uit de keuken’. Isabel had het snel voor elkaar vandaag maar zij hoefde dan ook geen kast op te ruimen om haar onderwerp te vinden.

foto Isabel

De tijd van het jaar

Een normaal mens krijgt een beetje de kriebels als ie deze enveloppen met zulke hoeveelheden tegelijk in zijn brievenbus vindt. Maar wij hier niet hoor. De wijnboer helpt in deze periode een groot aantal particulieren met de belastingaangifte. Daarnaast doet hij voor een aantal zzp-ers belastingzaken en dus is dit soort post tamelijk normaal.

Hij heeft vier, vijf afspraken per dag, is ook ’s avonds vaak op pad en vindt het nog steeds heel leuk en zinvol werk, vooral vanwege het contact met mensen. Ik ben in deze periode veel alleen maar heb daar geen moeite mee. Mijn sociale leven is goed gevuld en bovendien gebruik ik deze periode voor wat extra opruimrondes in huis. Kom, ik ga maar eens wat oud papier afvoeren.

Vogelvlucht

Een vogelkenner ben ik niet maar ik meen wel zeker te weten dat hier een stel nijlganzen vliegt. De dagen zijn behoorlijk grauw en er valt niet bijster veel te fotograferen. Als er ál een sprankje zon tussen de wolken piept, ben ik bezig met een klusje en denk: straks snel naar buiten. Maar als het straks is, betrekt het of miezert het zelfs. Tja. Dus geef ik mijn klusjes voorrang want januari is mijn opruimmaand. Ik wacht geduldig mijn kans af. Zodra de hemel weer blauw is, ben ik buiten. Nu ruim ik nog even door.

Ja toch?

Toen ik vanmorgen bij mijn ouders was, bleek mijn leuke moeder in dezelfde opruimmodus als ik te zitten. Januari is daar ook bij uitstek de maand voor. Verlangend kijken we uit naar het lengen van de dagen maar de realiteit van regen-en hagelbuien kluistert ons aan huis. En huizen hebben de neiging dicht te slibben als je er niet af en toe de bezem flink doorheen haalt. We reorganiseerden samen wat kasten en ik kon met een doos vol ongeregeld hun pand verlaten. Daarna haalde ik meteen onze boodschappen in huis en kon de verleiding van twee bossen tulpen niet weerstaan. Ik zag overigens eergisteren al narcissen bloeien in een perk. Uiteindelijk wordt het dus altijd weer lente.

Overzicht en ruimte

Dat je in een lade heel veel kwijt kunt, weet iedereen wel. Maar als je er stapels in legt, wordt het al gauw een zooitje. Dus deed ik wat Marie Kondo propagandeert en rolde ik sjaals en tricot-achtige spullen op. En waarachtig wat een overzicht en ruimtewinst. Dat er voor sjaals ook andere methoden zijn, weet ik. Die kun je in doucheringen aan een hanger rijgen. Zo ongeveer als ik deze riemen ophang.

Maar het schuift naar één kant en werkt voor mij niet. En dan hier het laatste deel van de kast. Op planken kun je geen rollen leggen. Jammer Marie. Ik zal de stapels fatsoeneren en doe weer snel de deuren dicht. Genoeg over kastopruimen. Naar buiten!

 

Clusteren

In tegenstelling tot de weersverwachting begint de dag droog. Dus draven we al vroeg samen over het erf. Ik ben van de bladeropruimingsdienst, de wijnboer voert af. Er staan weer twee manden voor hem klaar. Die planten gaan de volle grond nog in.

Dit groepje maak ik schoon en ruimen we op. Onderstaand gedoetje wordt definitief geruimd en dus gaat naar de container.

Al eerder won ik zaad uit de Afrikaantjes. Deze mogen tot de laatste dag staan, dan frommel ik ze in de aarde en zien we volgend jaar wel weer. Maar wat zullen we hier nou eens mee?

Winkelen in je eigen kast

Het punt dat ik gisteren met mijn blog wilde maken, is dat ik niet opruim om plaats te maken voor nieuwe spullen. Nee zeg, wat een overvloed kom ik tegen in onze kasten. En ik weet zeker dat veel mensen hetzelfde ervaren. Dus jengel ik nog een dag door over hergebruik. De kleren die wij kopen zijn redelijk tijdloos en van goede kwaliteit. Als iets versleten is, gaat het weg. Maar de rest? Die gooide ik op bed en zocht het uit.

Een vestachtig jasje gaat naar de stomerij, bij een ander zette ik de knopen wat steviger aan. Bodywarmer en vliesjack uit de tijd dat ik nog tenniste, gaan als werkkleren mee naar Caldese. De rest hing ik als in een winkelrek netjes terug. Alleen het platgoed zoals truien en rokjes, moet nog. Maar dat doe ik wel zonder jullie hulp. Ik ben al blij als ik navolging krijg.

Opruimen en hergebruiken

Kom, laat ik onze kledingkast eens opruimen en spullen wegdoen. Ik haalde alles er uit, keek het na, deed drie dingen in de was en hing de rest terug. Ik ga gewoon alles hergebruiken. Het rechter jurkje is een LBD, little black dress. Ik heb het meer dan dertig jaar. Natuurlijk koop ik vrijwel elk seizoen iets nieuws maar nodig is het niet.

Mijn schoenen worden steeds comfortabeler. Pumps en laarsjes met hakken draag ik alleen nog bij ‘zitgelegenheden’. Ik doe één paar weg en koop geen nieuwe schoenen dit seizoen.

Als koukleum ben ik dol op vesten. Het zwarte gaat naar de kledingcontainer. Ik denk dat ik een nieuw vest ga kopen, groen. Kast gezogen en gesopt, alles terug gehangen. Klaar met het lange hanggoed.