Varend corso

Samen met een vriendin hadden we ons geïnstalleerd aan de waterkant. En wij niet alleen. Duizenden mensen zaten langs de route van het varend bloemen-en fruitcorso dat vandaag door Delfland voer. We zaten heerlijk in de schaduw, glas wijn dan wel water en wat hapjes erbij en zo lieten het spektakel aan ons voorbij trekken.

Mooi versierde boten,

opvoedkundige promotie-teksten

en hoempa toestanden.

We hebben ons prima vermaakt. De vriendin zei het treffend: veel mensen op de boten vierden hun eigen feestje. Gelukkig deden wij dat ook.

Advertenties

In de schaduw van de portico

De rijpe moerbeien vielen zo in onze handen én monden op ‘het plein’ bij onze vrienden. Vorig jaar is besloten een traditie te maken van het bij toerbeurt lunchen bij elkaar op de langste dag. Tóen zaten we onder een notenboom, nu op een portico vanwege vallend fruit. Eén stel van vorig jaar ontbrak helaas maar de traditie loopt over jaren, dus dat komt een volgende keer weer helemaal goed. Gastheer en -vrouw hadden voor een heerlijke pranzo gezorgd. Voordien leidden ze ons rond over het erf en lieten een nieuw bouwproject zien. Stilzitters zijn het niet. Levensgenieters wel. Net zoals de rest van het gezelschap. Ook daarin vinden we elkaar.

Ontspannen

Zoals de dag van vandaag verloopt, had ik het me ongeveer voorgesteld toen ik nog in Italië verbleef. In de zon op de fiets door Delft. Naar de markt voor verse stroopwafels  groenten en fruit. Bovendien slaagde ik voor een nieuw tablet-hoesje. Bij de stoffenkraam kwam ik uitgebreid aan de praat met de verkoper, want zie:

Mijn impuls om haar te kopen heb ik nog even bedwongen want wat ga ik ermee doen?  Eerst thuis over nadenken. Meteen de boodschappen naar huis gebracht. Daar appte een geruststellend bericht binnen van iemand uit mijn omgeving waarbij de spanning omtrent gezondheid heel hoog was opgelopen. Het is een vrolijk dag.

 

Beeld zegt veel

Na de lunch nemen mijn ouders altijd een stukje fruit. ’s Morgens bij het ontbijt worden er sinaasappels geperst. Ja, ze zijn nog altijd bezig zo gezond mogelijk te eten. De groentenboer komt inmiddels aan huis en levert ook hun maaltijden. Hij zet de bakjes in de koelkast en schikt het fruit op de fruitschaal. Aan de zus die altijd op maandag mijn ouders bezoekt en die dan, vaak samen met één van hen, ook boodschappen doet, was gevraagd om paaseitjes te kopen. Elke dochter kan ook dit jaar weer een schaaltje vullen. Zonder hen zelf op de foto te zetten, zeggen deze twee beelden veel over die leuke ouders van ons.

Onverbeterlijk

Daar liepen we gisteren. Volle boodschappentas met fruit en nog wat andere dingen. Op de heenweg hadden we in deze glasbak nog wat flessen weggekieperd, op de terugweg stond daar plots deze glazen vaas. Er waren wat natte bladeren tegenaan gewaaid. Als ie aan alle kanten gaaf is, neem ik hem mee, riep ik meteen.

Nou, je ziet het, hij staat inmiddels binnen en heeft al op zes verschillende plaatsen gestaan maar hier blijft ie voorlopig.  Ik ben en blijf een malle Pietje die niet aan zoiets voorbij kan. Maar hij kleurt echt mooi bij onze kringloopstoelen en is in werkelijkheid iets minder uitgesproken groen. Volgende week ga ik kasten opruimen en veel weg doen.

Hugo met duif

We hadden een gevarieerd boodschappenlijstje af te handelen vandaag. Een haaknaald en wol, oogschaduw, fruit en cadeautjes. Die laatsten kan ik niet nader benoemen vanwege meeleesgevaar. Het was een goede reden om de dagelijkse wandeling door het centrum te maken in plaats van mijn bruggenloop langs het kanaal. De duif op de kop van Hugo de Groot had een fraai uitzicht over de Markt waar op donderdag ook daadwerkelijk markt gehouden wordt. En waar we tegen lunchtijd liepen.

Mijn uitzicht op het marktgewoel is vanuit een lager perspectief maar niet minder smakelijk.

En ach, een bruggetje en wat water kom je in Delft altijd wel tegen.

Exoten

Twee voor één euro. Barstensvol vitamine en nog smakelijk ook. Maar ja, dacht ik eenmaal thuis, waar komt ie eigenlijk vandaan? Van oorprong uit China en Japan, inmiddels wordt de kakivrucht in veel landen gekweekt. We kennen hem ook in Italië en hebben zelfs overwogen een kakiboom te planten. Maar omdat ie in de wintermaanden zijn vruchten levert en we dan niet in Caldese verblijven, zagen we daar vanaf. We proberen altijd met het seizoen mee te eten, dus nu veel appels en peren. Toch liggen er op onze fruitschaal ook bananen en mandarijnen. Daar denk ik nauwelijks over na. Hoe gaan we dit nou eens aanpakken? Om te beginnen ‘hap, slik, weg’ met de kaki. En voor de rest hou ik de Europese grenzen aan, bedacht ik me.