Onverbeterlijk

Daar liepen we gisteren. Volle boodschappentas met fruit en nog wat andere dingen. Op de heenweg hadden we in deze glasbak nog wat flessen weggekieperd, op de terugweg stond daar plots deze glazen vaas. Er waren wat natte bladeren tegenaan gewaaid. Als ie aan alle kanten gaaf is, neem ik hem mee, riep ik meteen.

Nou, je ziet het, hij staat inmiddels binnen en heeft al op zes verschillende plaatsen gestaan maar hier blijft ie voorlopig.  Ik ben en blijf een malle Pietje die niet aan zoiets voorbij kan. Maar hij kleurt echt mooi bij onze kringloopstoelen en is in werkelijkheid iets minder uitgesproken groen. Volgende week ga ik kasten opruimen en veel weg doen.

Winkelplezier

Nu mijn man, die ik sinds een paar jaar de wijnboer noem maar die ook luistert als je hem Adriano noemt, nu die man dus wijnboer is, komen we in bijzondere winkels. Winkels met een hoog Malle Pietje gehalte. Weet iedereen nog wie dat was? Een vriend van Swiebertje uit de gelijknamige TV-serie. Malle Pietje struikelde en stroffelde door zijn winkel waar zijn handel nogal onsamenhangend gepresenteerd werd. In zo’n soort winkel koopt de wijnboer kurken en andere aan wijn gerelateerde dingen. De schappen zien er nog netjes uit. Maar de voorraden staan wegens ruimtegebrek ook buiten.

Soms blijf ik in de auto even wachten en verlustig me aan de voertuigen van de andere klanten. De service en de kennis in het bedrijf is ongekend goed. Dáár gaat alle energie in zitten bij de eigenaren. En zo hoort het.