Was het maar altijd mei

Het wisselvallige weer heeft voor een achterstand in ons tuinwerk gezorgd. De verwachting vanaf morgen is ook al niet denderend. Maar al die regen heeft wel wat gedaan natuurlijk. Daar plukken we nu de vruchten van. Nog niet letterlijk maar kijk de vijg.

Nog even en er liggen weer verse aardbeien in mijn yoghurt.

Of frambozen. Nog fijner. Maak ik van de aardbeien wel jam.

Vlierbloesem. Thee, sap? Een beetje door de tuin kruipen doet een mens goed. En wat de titel van dit blog betreft, dat is natuurlijk onzin. In juni roep ik precies hetzelfde maar dan met juni in de hoofdrol. Deze twee maanden zijn mijn absolute favorieten.

Heen en weer

Nog vóór het ontbijt maakte ik al mijn brug-tot-brugwandeling. Dat is geen prestatie hoor. Dagelijks begin ik met cappuccino en ga aan de slag. Pas rond een uur of elf lepel ik mijn yoghurt naar binnen. De drie dagen dat ik nu in NL ben, heb ik niet anders dan regen gezien. En omdat ik geen hond heb, kom ik dan nauwelijks buiten. Dus toen vanmorgen de zón scheen, holde ik na mijn eerste cappu naar buiten. Met als hindernis de Koepoortbrug die voor herstelwerkzaamheden een paar dagen omhoog staat. Ik maakte toch de oversteek en die laat zich als een stripverhaal lezen.

Verwerken

Zolang het dit soort hoeveelheden zijn en we bovendien gasten hebben, krijgen we de oogst van een dag wel weg. De verplaatsing van de aardbeienbedden naar een ander deel van de moestuin is een goede zet geweest want nog nooit eerder hadden we dit soort dagelijkse aantallen.  Bij grote overschotten ga ik ze invriezen en per kilo tot jam verwerken. Maar voorlopig redden we het nog met direct opmaken. In de dagelijkse yoghurt of op deze manier.

Het recept van de taart ónder de aardbeien staat vermeld onder de button Recepten bovenin het blog en heet Pan di Spagna.

Liefdevol ontbijt

Zolang we samen zijn, hoef ik niet zelf voor mijn ontbijt te zorgen.Ik kom ’s morgens slecht op gang maar als dit voor mijn neus gezet wordt op de tuintafel, tja dan lepel ik graag mijn yoghurt weg. Dan slobber ik geluidloos maar genietend de cappuccino naar binnen. Dan giet ik daar een glas abrikozensap achteraan en hup, wat vitaminepillen kunnen mee in dezelfde teug. De boterhammen zijn voor die lieve maker van dit ontbijt. Het gebeurt ook wel dat ik na de koffie eerst naar boven ga, me douche en aankleed, de mail check , met mijn zus app en de bedden opmaak. O ja, denk ik na geruime tijd: ik heb geloof ik nog niet ontbeten. Om dan dit op de keukentafel aan te treffen.

Wandelaars

De ene keer zijn het aardbeien, een andere keer frambozen maar elke ochtend zit er vers fruit in mijn ontbijtyoghurt. Hoewel de moestuin, zoals ik al eerder schreef, op zijn einde loopt, valt er nog steeds te oogsten. Maar goed, een mens kan niet alleen op yoghurt leven en dus deden we vanmiddag boodschappen. Niet heel ver van ons huis kwamen we twee wandelende heren met een hondje tegen, die ons staande hielden. ‘Waren wij niet die Hollanders bij wie ze twee jaar geleden koffie hadden gedronken?’ De één is getogen hier in de buurt maar emigreerde naar Frankrijk, de ander was een Franse vriend van de eerder genoemde. En inderdaad, twee jaar geleden wandelden ze ineens over ons erf, op zoek naar een bar. We hebben destijds een genoeglijk gesprek met elkaar gevoerd en koffie gedronken. Nu spraken we af dat we als ze weer eens in de buurt aan de wandel gaan, wij ogenblikkelijk onze bar voor hen zullen openen. Zwaaiend namen we weer afscheid van elkaar. Zomaar een aardig contact over en weer. Dat maakt het leven leuk.