De rijpe moerbeien vielen zo in onze handen én monden op ‘het plein’ bij onze vrienden. Vorig jaar is besloten een traditie te maken van het bij toerbeurt lunchen bij elkaar op de langste dag. Tóen zaten we onder een notenboom, nu op een portico vanwege vallend fruit. Eén stel van vorig jaar ontbrak helaas maar de traditie loopt over jaren, dus dat komt een volgende keer weer helemaal goed. Gastheer en -vrouw hadden voor een heerlijke pranzo gezorgd. Voordien leidden ze ons rond over het erf en lieten een nieuw bouwproject zien. Stilzitters zijn het niet. Levensgenieters wel. Net zoals de rest van het gezelschap. Ook daarin vinden we elkaar.
Wat een zaligheid: goed gezelschap op zo’n idyllische plek(ken)!
’t Was een feestje, Jeanne
Even verderop staat een moerbijboom.
De kinderen weten deze boom te waarderen.
Zonder schade te maken genieten zij elk jaar weer van de vruchten.
Terecht staat deze boom dan ook op de lijst van Monumentale bomen.
Vrolijke groet,
Vandaag proefde ik voor het eerst de vruchten en vond ze heerlijk, Rob. Wist niet dat de boom op zo’n imposante lijst staat.