Winkelstraat

Het zal tien uur geweest zijn toen ik gisterochtend deze foto’s maakte. Uitgestorven, zo lijkt het. Maar de bakker was open en de wijnboer kocht verse croissants. Al mijn aandacht kon uitgaan naar de schitterende bloesembomen. Even de dreiging vergeten die toch als een grauwe sluier over ons leven hangt momenteel. Niet denken aan mensen die geen afstand tot elkaar houden, die winkels leeg kopen en niet denken aan de voedselbanken die daardoor tekorten hebben. Nee alleen maar even wij, de zon en bloesembomen. Of toch niet?

Boerin

Eindelijk kwam het ervan om naar de Groentenboerin te gaan. Op de fiets, dat had ik mezelf beloofd. De wijnboer ging mee naar De Hoeve Biesland in Delfgauw.  Nou hadden we niet veel nodig, want de man ging uit eten met oud medewerkers en ik ontfermde me over wat er aan verse eetwaar nog in de koelkast lag.

Het werd dus vooral een oriënterend bezoekje, we schoven maar een paar boodschappen in de fietstas. Het aanbod van biologisch dynamische producten is uitgebreid en ook een bakker en slager op eigen erf leveren aan de weilandwinkel. Ik denk dat groentenboerin Linda er een vaste klant bij heeft. 

Willem de Zwijger

Hoe het in onze gezamenlijk digitale agenda is gekomen, weten we niet meer.  Maar feit is dat we bij ons eerste kop koffie lazen dat Willem van Oranje vandaag 434 jaar geleden is dood geschoten in Delft en voor eeuwig zijn bijnaam eer aan doet.  Toen we vrijdag met vrienden door de stad liepen, wezen zij ons op deze tekst op de gevel van de Stadsbakkerij de Diamanten Ring.

De moordenaar van onze Vader de Vaderlands sliep in wat destijds nog herberg was, de nacht voorafgaand aan de moord. En dat allemaal hier om de hoek, hè. Het praalgraf van Willem is in de Nieuwe Kerk op de Markt. Een afgietsel daarvan vind je in Museum Prinsenhof waar ik een tijd geleden de bovenste foto maakte.

Gevonden

 

Dit is mijn tweede afspraakloze dag op rij. Zo’n dag die alleen maar gevuld is met wat huiselijk gedoe. Van genoegen ga ik er bijna van knorren en spinnen. Toch trek ik mezelf opnieuw aan mijn haren de deur uit en ga op zoek naar wat kleur. Want mensen, mensen, wat een grauwe dag. Ik hoef niet ver. De bloemist en de bakker in de Choorstraat zorgen voor een paar kleurrijke toefjes in het verder miezerige straatbeeld. Ik voer drie korte maar aangename gesprekjes met een dame bij de brievenbus, met een jongen die me de NRC meegeeft en met mevrouw Trekpleister. Binnen een half uur ben ik weer thuis. En spin gewoon verder bij thee en krant.