Grietje hangt

Weten jullie nog dat ik een paar weken geleden in dubio was over de aanschaf van een lap op de markt? Die zelfde dag nog ben ik terug gegaan om haar te kopen. ’t Meisje met de parel mocht mee naar Caldese. Bij het opruimen gisteren hielden we een metalen bezemstok over waar het schroefmechaniek voor de borstel kapot van was. Vandaag heb ik die steel op maat gezaagd en het meisje nog even onder de naaimachine gelegd. Nu Delft op zo’n nare manier in het nieuws is met schietpartijen, herinnert dit meisje ons  aan de mooie dingen uit Delft.

Advertenties

Ontspannen

Zoals de dag van vandaag verloopt, had ik het me ongeveer voorgesteld toen ik nog in Italië verbleef. In de zon op de fiets door Delft. Naar de markt voor verse stroopwafels  groenten en fruit. Bovendien slaagde ik voor een nieuw tablet-hoesje. Bij de stoffenkraam kwam ik uitgebreid aan de praat met de verkoper, want zie:

Mijn impuls om haar te kopen heb ik nog even bedwongen want wat ga ik ermee doen?  Eerst thuis over nadenken. Meteen de boodschappen naar huis gebracht. Daar appte een geruststellend bericht binnen van iemand uit mijn omgeving waarbij de spanning omtrent gezondheid heel hoog was opgelopen. Het is een vrolijk dag.

 

Meisje, meisje toch

Het begint geloof ik een beetje uit de hand te lopen, mijn fascinatie en verzameling. Maar deze deurmat moét ik gewoonweg laten zien. In de stad waar Vermeer zijn hele leven heeft gewoond, komen we zijn werk dagelijks vele keren tegen. Zelfs als voetveeg dus.

Hier ziet ze er behoorlijk raar uit maar wel met die bril dus. Het lijkt me aantrekkelijk om me een keer in een professionele fotosessie te laten portretteren.  Als een oud meisje, dat wel.

Vrienden kwamen haar tegen aan de balie van een autoverhuurbedrijf. Ze heeft de autosleutels al in haar hand. Mochten jullie haar ergens tegenkomen dan hou ik me aanbevolen voor een afbeelding.

Boekhandelaar

Ergens aan een rustig grachtje in Delft zit een tweedehandsboekwinkel met onduidelijke openingstijden. Ik had iets in de etalage zien liggen dat ik graag wilde hebben. Na twee vergeefse pogingen was er een moment waarop de winkel ook daadwerkelijk open was en ik naar binnen stapte. Het rook er muf naar oud papier. Achterin zat de bejaarde winkelier een boek te lezen, hij bleef zitten en liet mij snuffelen.

Ik had deze week eigenlijk graag naar het Mauritshuis in Den Haag willen gaan, waar het Meisje publiekelijk nauwkeurig onderzocht wordt. Maar ik kan en wil niet alles na lopen wat me interesseert. Tot mijn vreugde vond ik nog een tweede boek over het meisje. Met deze aanwinsten, samen voor drie euro,  ben ik helemaal in mijn nopjes. Mooi begin van de  boekenweek.

Lappen en lijsten

De gevulde tassen zijn afgeleverd bij de kringloop. Natuurlijk liep ik ook even de winkel in. Voor vijfenzeventig cent kocht ik een lijstje voor mijn nieuwste parelmeisje. De kaart kreeg ik vorige week van een vriendin. Ik ben afbeeldingen van haar, het parelmeisje, aan het sparen. Met die kleine verzameling ga ik nog wat doen, ik laat het jullie binnenkort wel eens zien. En verder was ik met mijn zus, want ik kringloop vrijwel altijd met mijn zus, druk in de weer met lappen. En geloof het of niet, ook dat wordt nog een klein project waarin drie kringloopstoelen de hoofdrol spelen. Wordt vervolgd. Ooit.

 

De afgezakte parel

Daar is ze weer eens. Kwam haar tegen op de gevel van een souvenirwinkel in Delft. En of ze nou mooi of lelijk nagemaakt is, herkenbaar is ze altijd. Dat zal door de houding en de gedrapeerde sjaal om haar hoofd komen. Hoe vinden jullie haar gepickseld?

Het is natuurlijk kitsch maar desondanks zou ik best een wand in bijvoorbeeld de hal zo willen hebben. Het gevaar bestaat alleen dat je altijd met licht toegeknepen ogen gaat staan staren naar de afbeelding. Misschien binnenkort gewoon maar weer eens naar het Mauritshuis in Den Haag. Daar hangt ze echt in haar allermooiste versie. Mijn pronkstuk van Nederland.

Ik schreef al vaak over haar, klik maar hier en hier en hier.

Meisje met de parel

Het originele schilderij van Johannes Vermeer hangt in het Mauritshuis in Den Haag. Toch kom ik haar in Delft zeer geregeld tegen. En meestal als spotprentje. Ik liet haar als eens zien met een beugelbekkie en vorige week  zag ik haar een bierviltje sieren.  Als een beetje dronken droppie met een onvervalst Delfts drankje aan de lippen. Vind ik wel geestig. Maar ik schrok wel behoorlijk toen ik haar tegenkwam aan de gevel van een te verbouwen pand in de Choorstraat. Wat een zuinig mondje.

Ik mag toch hopen dat het niet door het bierdrinken is gekomen dat haar bekkie nu zo vertrokken is. Want juist die zinnelijke lippen op het origineel maken, dit schilderij tot zo’n beauty.