Varend corso

Samen met een vriendin hadden we ons geïnstalleerd aan de waterkant. En wij niet alleen. Duizenden mensen zaten langs de route van het varend bloemen-en fruitcorso dat vandaag door Delfland voer. We zaten heerlijk in de schaduw, glas wijn dan wel water en wat hapjes erbij en zo lieten het spektakel aan ons voorbij trekken.

Mooi versierde boten,

opvoedkundige promotie-teksten

en hoempa toestanden.

We hebben ons prima vermaakt. De vriendin zei het treffend: veel mensen op de boten vierden hun eigen feestje. Gelukkig deden wij dat ook.

Advertenties

Midzomerfeest

Zou er wat te beleven zijn in de stad? Het is de feestdag van sint Johannes en daaraan gekoppeld zijn ook de Midzomerfeesten. Het verhaal gaat dat Italiaanse vrouwen op de avond van de 23e een bad nemen waarin bloemblaadjes drijven. We zagen gisteren wel enkele mensen op onze berg de bloemetjes van de brem in een mandje stoppen. De symboliek van reinigen op de geboortedag van Johannes de Doper ligt voor hand. Maar ik durfde het de bergburen toch niet te vragen. Hoe dan ook; er was vandaag weinig te beleven, gezien bovenstaande foto’s.

Tja, er was markt met het gebruikelijke aanbod. Niet om over naar huis te schrijven. Nee, dan deze twee. We kwamen ze tegen op weg naar huis.  Dáár ben ik even voor omgereden.

Drastisch met phlomis

Mijn blogvriendin Marthy knipt vlak vóór de langste dag de bloemen uit haar vaste planten in de border. Het doet even pijn maar ze weet dat er dan een tweede bloei volgt en de borders geen uitgebluste indruk maken. Dat ging ik dit jaar ook maar eens doen. De phlomis russeliana, ook wel brandkruid genoemd, moest er aan geloven.

Zijn enorme bladeren lijken wel opvangschalen voor de al uitgebloeide lipvormige bloemen. Na de snoei zocht ik op internet nog even wat informatie over de plant. De juiste benaming enzo. Helemaal onderaan stond: de uitgebloeide bloemstengels van Phlomis russeliana kunt u het beste pas wegnemen in maart. Heb ik weer. Er staat nog ergens een pluk op ons terrein, die laat ik ongemoeid. Kan ik mooi vergelijken. Ook hadden we al wat stekken gemaakt. Nee, ik maak me geen zorgen over de phlomis. Maar hoe zit het nou met mijn groene vingers?

Schaduwrijk

Het is een nathals, die kiwiplant. Vorig jaar had ie het moeilijk maar dit jaar was er regenwater in overvloed.  Het blad is mooi fris en de eerste bloemen hangen al aan de pergola.

En wat te vinden van de kleur van zijn uitlopers? Vrolijke plant hoor.

Dan hier het totaalplaatje. Alle onkruid in deze hoek is zorgvuldig weggeplukt. Dat blijft een dingetje. We vorderen langzaam maar gestaag en zijn blij met elke op de natuur heroverde meter. We schatten nog zeker een week werk te hebben aan de jacht op het onkruid. En dan gaan we eens uitgebreid achterover leunen. Denk ik.

Over antiek gesproken

Onder de met élan gevoerde leiding van Henk Franke distancieerden de jeugdige zangeresjes en zangertjes zich rap van het antieke ‘In Berg En Dal’-recept. Want het repertoire van de Leidse Sleuteltjes bestaat voor een overgroot deel uit liedjes van Annie Schmidt! Deze tekst staat op de achterkant van de EP. Ik kreeg het plaatje van een zusje die wegens een verhuizing grammofoonplaten wegdoet. Het lied ‘de mooiste bloemen’ zong ik onlangs toen we het over irissen hadden. ‘Dikkertje Dap’ breng ik regelmatig ten gehore voor de kleinkinderen en uit ‘de tante en oom uit Laren’  kan ik ook nog citeren. Het plaatje gaat mee naar Italië waar we het af kunnen spelen. Ik ben benieuwd het te beluisteren. Vooral ‘de Poedelman’ waarvan ik me niets herinner behalve dat ik het stom vond.

Troostroos

 

Er zijn nogal wat mensen in onze vriendenkring die moeilijke tijden doormaken en gezondheidsproblemen hebben. Daar plaats ik vandaag een bloemetje voor. Zij en hun familieleden zullen al hun kracht aan moeten spreken om deze periode door te komen. Meeleven, luisteren en steunen waar mogelijk is het enige wat we kunnen doen. Dat voelt behoorlijk machteloos. Ik heb gewoon even geen zin in een bla bla blog.

De wilde stad

In het kader van recente ontdekkingen in eigen stad, heb ik er toevallig nóg een paar verzameld. Het Klaeuwshofje gesticht in 1605. Ik was er vaak aan voorbij gelopen maar nu de poort ópen stond, zag ik pas wat daar zo dichtbij ons huis verscholen ligt. Ik ga beslist bij mooier weer en verderop in het seizoen terug voor wat uitbundiger foto’s.

Een stel nestelende ooievaars op het terrein van de GGZ in Delft. Ik moest er zijn voor een bevolkingsonderzoek en verbaasde me over de parkachtige omgeving pal naast de snelweg A13. Die beesten kijken er rechtstreeks op uit en kunnen de filemeldingen wel voor hun rekening nemen.

Hier is de natuur een handje geholpen met een paar kunstbloemen. Niet mooi, wel grappig. Maar ook hier kom ik graag terug als er meer ‘echts’ in bloei staat.