Werk in uitvoering

Voor schilderwerk aan één zijde van ons gebouw sluiten een paar hoogwerkers tijdelijk de straat af. Rioleringswerkzaamheden zorgen voor overvolle parkeervakken bij ons voor de deur. Want tja, dat past er niet bij op de smalle gracht waar gegraven wordt. Het materiaal, een schaftkeet en een wc moeten toch ergens staan.

Zo hink-stap-springen we door ons buurtje. Dit tijdelijk ongemak dient een hoger doel, troosten we onszelf. Inmiddels zijn de Delftse grachten weer ontdaan van fietswrakken. Dit maal viste men er meer dan vierhonderd op, plus een piano. De rondvaartboten kunnen weer gaan varen en terrasboten kunnen zonder hinder voor restaurants aanmeren. Delft is bijna klaar voor het toeristenseizoen. De pianomuziek denken we er maar bij.

Advertenties

Ingepakt

Een leuke vriendin verhuisde begin van het jaar van Breda naar Schiedam. In die periode hielp ik haar in het oude huis met het sorteren en wegbrengen van overtollige spullen naar de stort.  Gelukkig zag ik die dag ook voor het eerst haar nieuwe woning, die toen nog niet ingericht was. Inmiddels woont ze er een half jaar en heb ik haar knusse grachtenappartement eindelijk nogmaals bewonderd. Ze heeft een achtergrond als binnenhuisarchitect dus de inrichting was subliem.  De zon scheen, uiteraard maakten we een stadswandeling.  Breda mag dan een aantrekkelijke stad zijn, Schiedam kan er ook wat van. We kwamen nog twee leukerds tegen.  Die zijn wel héél enthousiast aan het inpakken geweest.

 

 

Observeren

Twee grachten passeer ik tijdens mijn dagelijkse ommetje. Het Rietveld en De Vlamingstraat. Beide grachten leiden naar het centrum waar in de verte de toren van de Nieuwe Kerk op de Markt te zien is. Toeristen lopen hier met open mond te kijken, voor mij is het dagelijkse kost al helpt het om een camera mee te nemen. Niet dat ik de toerist wil uithangen maar wél omdat ik als fotograaf intensiever naar mijn omgeving kijk. Ook zonder camera, trouwens.

Op de Hyppolytusbuurt zag ik een beetje een treurige jongen in een herfstige omgeving zitten die ik wel op de foto moést zetten. Mogelijk is hij juist heel opgewekt aan een rustpauze begonnen nadat hij net een lastig tentamen achter de rug heeft. Kop op, jongen, denk ik dan. Je hebt het vast gehaald.

Canal art 2017

Voor het tweede achtereenvolgende jaar drijft er kunst in de grachten van de Voldersgracht, Vrouwjuttenland en Dertienhuizen. Dat is een aardig initiatief al ben ik eerlijk gezegd niet erg onder de indruk van wat er drijft. Het vaasachtige bouwsel op de eerste foto deed mij denken aan werk van Theo Jansen maar kan niet van hem zijn want hij maakt alleen maar beesten. Een stukje verderop alweer een constructie van pvc-buis nu ook met petflessen eronder. Op internet lees ik dat het geïnspireerd is op het werk van Jansen. De maker heet Marc Borger en noemt zijn creatie Animalus Canalus. En nou hoop ik maar dat Theo hiervan op de hoogte is.

Blauw na grauw

En dan, aan het eind van de middag zie ik een kleine streep blauwe lucht. Na een regendag weet ik: dit wordt hem, mijn dagfoto. De zoektocht naar kleur in huis levert niets meer op en ik ben er klaar mee. Als blogexperiment pakte ik in februari alleen onderwerpen in huis. Niet wetende dat ik mezelf een dwangbuis aan had gemeten waaruit ik nu, op de één na laatste dag van de maand, mezelf weer laat ontsnappen. Grachten, polders, stadsgezichten, het maakt niet uit. We gooien de ramen open en de camerablik gaat naar buiten. En ik ook.

Grachten kunst

Onder het motto Canal Art drijft er kunst in het Delftse grachtenwater. Laten we het er maar op houden dat de Engelse benaming speciaal voor de toeristen is bedoeld, al is er alleen een Nederlandstalige folder beschikbaar.

‘Door de disciplines water/drijven ontstaan uitingen die verrassend, vernieuwend en bijzonder genoemd kunnen worden voor zowel de kunstenaars als voor de bezoekers. Canal Art biedt de creatieve mens nieuwe mogelijkheden om te ontdekken’. Citaat uit de folder. Duh. Maar goed, aardig om te zien, nog tot 25 juni aan de Voldersgracht, Vrouwjuttenland en Dertienhuizen.