Wild in de grachten

In de gracht van het Rietveld staan twee eendenkorven. Bijzonder toch? Wat doen ze daar en hoe komen ze er ? Het blijkt dat de Belangenvereniging Binnenstad Noord, waar wij ook lid van zijn, de korven heeft geplaatst om wilde eenden ter wille te zijn. Dat was me dus even ontgaan.

De meerkoet en de nijlgans schijnen de overhand te hebben in de Delftse wateren. Samen met de stads ecoloog ontstond het plan voor plaatsing van de korven. Ik zag er een kuifeend, die waarschijnlijk in de korf woont. De jonge zwaan valt denk ik niet in de categorie die beschermd dient te worden. Ik ga het toch eens in de gaten houden en gooi desnoods de route van mijn dagelijkse wandeling om.

Doelloos

Met geen enkel ander doel dan zomaar buiten te willen zijn, fietste ik door Delft. Het duurde even voordat de zon tevoorschijn kwam, maar toen werd het ook echt gezellig in de stad. Veel toeristen nog en volle terrassen.

Wie goed naar deze foto kijkt, en dat deed ik pas tijdens het plaatsen op dit blog, ziet de feestverlichting al weer hangen. Als komend weekend de wintertijd ingaat en het vroeger donker is, zijn de grachten weer verlicht.

En hoewel ik geen echt doel had, eindigde ik bij de toko in de Choorstraat. Zou ik een lijstje maken met favoriete bezigheden dan staan daar fietsen door Delft en Indonesisch eten zeker op. Dat maakt het tot een heerlijk ontspannen dagje.

Alles bloeit

In de Vlamingstraat hebben de bewoners zich uitgeleefd met geveltuintjes en ook de kleine groenstroken tussen de parkeerplaatsen zijn gevuld, zoals hier met cosmea. Het is heerlijk om aan het eind van de middag met z’n tweetjes een kleine stadswandeling te maken. Dus dat doen we regelmatig. Deze meneer vulde zijn gieter met grachtenwater en zakte daarvoor even sierlijk door de knieën.

Jullie snappen vast wel dat we in gedachten vaak op ons Italiaanse erf zijn en graag weer willen zorgen voor onze eigen planten en wijngaard. Zodra het maar enigszins kan, reppen we ons die kant weer op.

Het nakijken

Vanuit onze hoge woonkamer is zoveel fraais te zien. Het bloesemt ons allemaal tegemoet. De groene grasstrook, het kille water, de roeiers; ik kijk er met genoegen naar.

Nog zo’n tere schoonheid waar ik graag op neerkijk. Maar langzaam aan verdwijnt de bloesem en worden de bomen groen. De Vermeerstraat, waar wij recht in kijken, wordt weer aan het zicht onttrokken door het uitbottend blad.

Het is echt de hoogste tijd dat wij Delft gaan verlaten en weer in de aarde gaan wroeten in plaats van er op neer kijken. Tijd om te zien hoe de natuur in Caldese er bij staat. We nemen afscheid van de grachten, de toeristen, de winkelstraten en het draaiorgel. Het meisje van Vermeer draait zich nog eenmaal naar me om. We zijn onderweg naar ons Italiaanse leven.

Het leger

Het zijn een beetje de geijkte stadsbeelden hier op deze grauwe dag. Het zou mooi zijn als ik wacht met fotograferen tot de schemering. Dan is de feestverlichting aan en zijn de grachten feeëriek verlicht, om maar eens een echt dicteewoord te gebruiken. Maar hé, ik heb meer te doen, hè.

Ook heel typerend voor deze tijd van het jaar is de inzamelingspot die hangt voor de kledingwinkel van het Leger des Heils in de Choorstraat. Ik bewonder de praktische inzet van de Heilsoldaten. Dus ja, we trokken de portemonnee. Bovendien neem ik me voor in het vervolg daar overbodig geworden kleding te doneren. Wat stom dat ik dat nooit eerder heb bedacht.

Werk in uitvoering

Voor schilderwerk aan één zijde van ons gebouw sluiten een paar hoogwerkers tijdelijk de straat af. Rioleringswerkzaamheden zorgen voor overvolle parkeervakken bij ons voor de deur. Want tja, dat past er niet bij op de smalle gracht waar gegraven wordt. Het materiaal, een schaftkeet en een wc moeten toch ergens staan.

Zo hink-stap-springen we door ons buurtje. Dit tijdelijk ongemak dient een hoger doel, troosten we onszelf. Inmiddels zijn de Delftse grachten weer ontdaan van fietswrakken. Dit maal viste men er meer dan vierhonderd op, plus een piano. De rondvaartboten kunnen weer gaan varen en terrasboten kunnen zonder hinder voor restaurants aanmeren. Delft is bijna klaar voor het toeristenseizoen. De pianomuziek denken we er maar bij.

Ingepakt

Een leuke vriendin verhuisde begin van het jaar van Breda naar Schiedam. In die periode hielp ik haar in het oude huis met het sorteren en wegbrengen van overtollige spullen naar de stort.  Gelukkig zag ik die dag ook voor het eerst haar nieuwe woning, die toen nog niet ingericht was. Inmiddels woont ze er een half jaar en heb ik haar knusse grachtenappartement eindelijk nogmaals bewonderd. Ze heeft een achtergrond als binnenhuisarchitect dus de inrichting was subliem.  De zon scheen, uiteraard maakten we een stadswandeling.  Breda mag dan een aantrekkelijke stad zijn, Schiedam kan er ook wat van. We kwamen nog twee leukerds tegen.  Die zijn wel héél enthousiast aan het inpakken geweest.