‘Kom je straks boeken lenen, oma, want we gaan bibliotheekje spelen”. Onze kleindochters zijn echte boekenmonsters. Zeer tot mijn grote vreugde. Toen we gisteren bij de jongste twee oppasten, kreeg ik een persoonlijke bibliotheekpas die ze zelf gemaakt hebben. Ook de laptop waarop de administratie werd bijgehouden, is zelfgemaakt.
Aan alles was gedacht. Het boek van de maand was op een apart tafeltje uitgestald en er was een leeshoek. Ik heb ook heerlijke gesprekken met ze. ‘Mijn lievelingsdieren zijn de waterdieren’ zegt Isabel en ze legt me even haarfijn het verschil uit tussen een zeeleeuw en een zeehondje. ‘Maar ik ben ook dol op de katachtigen zoals de poema’, voegt ze er aan toe. Toen ik Juliet in bed stopte, streek ze over mijn nek. ‘Waar komen al die plooien vandaan, oma?”Die krijg je zomaar als je oud wordt, daar hoef je helemaal niets voor te doen’, heb ik geantwoord. En ik aaide nog maar eens over haar strakke velletje.
Vanavond trekt er aan de overkant van ons huis in Delft een verlichte carnavalstoet voorbij. Ze moeten het doen zonder onze belangstelling. Ook hier in Gubbio zijn er praalwagens met feestvierders. Een groot affiche wees ons erop. Maar ook hier laten we het afweten, we kunnen er niets mee. Bovendien zijn we hier om te werken en niet om te feesten al klinkt dat wel erg degelijk. Ik ben hier trouwens zonder laptop heen gereisd en maak op primitieve wijze mijn blog. Dat ik nergens reageer, ook niet op jullie reacties, komt daardoor. Het is even niet anders.
