We leren het nooit

Gisteren kochten we een klein elektrisch verwarmingsdingetje. Fijn voor de momenten dat je stil gaat zitten, de avonden nog kil zijn en je gas wil sparen door de cv niet aan te zetten. Nu was het bittere noodzaak want bij aankomst dinsdagmiddag bleek de gastank leeg. Bij ons laatste bezoek in februari was daar nog geen sprake van. Enfin, we kunnen improviseren, doen de open haard aan, koken op twee elektrische pitjes in de studio en blijven maar zoveel mogelijk in beweging. En de gasleverancier bellen, dat kunnen we ook. Vanmorgen om half tien reed de autista ons pad op. De laatste leverantie was in 2021 dus zó gek is het nou ook weer niet dat we zonder zaten.

Op de eerste foto is goed te zien dat onze omgeving zo hoog op de berg nog behoorlijk winters is. Hier en daar valt vandaag zelfs een verdwaald sneeuwvlokje en de temperatuur haalt de twee cijfers bij lange na niet. Natuurlijk ga ik toch op zoek naar hoopvolle voorjaarstekenen. De Vlier voor het huis loopt uit. In het gras staan blauwe druifjes te bloeien en gistermiddag kwam de wijnboer met deze takken binnen. ‘Ik denk wel dat je dit leuk vind’ zei hij erbij. De lieverd.

De tijd

We stonden lang genoeg stil bij een stoplicht om het raam open te doen en deze bloesem op de foto te zetten. Nee, ik reed niet zelf. We waren op weg naar dochter in Zwijndrecht waar we de tussenstand bewonderden van een nogal grootscheepse verduurzamingsverbouwing (lekker veel woordwaarde trouwens). Daar stond in de achtertuin deze Magnolia in bloei, waarover blogvriendin Marthy ook al schreef en net zo verrukt was.

De donderdag van vrienden gekregen anemonen staan in onze kamer te stralen en vannacht is de zomertijd in gegaan. ZOMERtijd. Alleen van zo’n woord kan ik al vrolijk worden. Dat uurtje gemiste slaap merk ik nauwelijks. Lange lichte avonden, daar hou ik als avondmens enorm van. Kom maar op.

Blogbloemen in februari

Nee, ik ga hier niet roepen dat ik februari zo’n saaie maand vind want dat gaat ons zeker niet gebeuren. Wel ga ik proberen zo kleurrijk mogelijke foto’s te plaatsen, gewoon voor de vrolijkheid. Neem nou die tulpen, deze vielen niet uit maar droogden in. Ik knipte ze heel kort, zette ze in mijn tulpenvaas en we hadden er nog twee extra dagen lol van.

De bloesemtakken kregen we van vrienden in een bos samen met de witte amaryllis maar kwamen toch ieder apart in een vaas terecht. Twee keer vrolijkheid. En dan nog een paar vrolijke hyacinten, die te weinig aarde hebben om stevig te staan maar al wel twee weken lang een somber hoekje opfleuren. Kom maar op februari.

Uitbundig Pasen

Vandaag ben ik maar even onder de bloesembomen gaan staan bij ons voor de deur. Dan zijn ze bijna nog mooier dan van boven af. Ik kan me de laatste jaren niet zulk mooi weer met Pasen herinneren, jullie? Ik hoop dat iedereen dit lange weekend in staat is er zo optimaal mogelijk van te genieten.

Ik kan het niet laten

Er zaten dinsdag drie mensen op een kleedje aan de waterkant. Het was rond half zeven ’s avonds en de temperatuur was nog aangenaam. Dat vredig beeld onder het ontluikend groen van de zomerlinde en naast de Japanse Kers is het waard om hier te plaatsen. Ik heb de foto drastisch afgesneden pas dan komen de bomen tot zijn recht. Donderdagavond leek het wel of de zon als een spot op de bloesemboom stond. Zie eens hoe veel verder de bloesem gevorderd is. Vanuit mijn hoge standpunt blijf ik foto’s maken op mijn amateuristische manier en toch geniet ik me suf.

Wanneer de lente begint

Naar mijn idee begint de lente op 21 maart. Maar internet leert me dat ie gisteren al is begonnen en meteorologen houden het zelfs op 1 maart. Hoe dan ook, de temperatuur wordt steeds aangenamer en de hemel is strakblauw zoals ik het graag zie. Er zijn in mijn vriendenkring mensen voor wie dit de laatste lente zal zijn. Het tempert mijn vreugde enorm. Ik denk aan ze met heel mijn hart.

Doorlopen

Als ik gisteren de moeite had genomen een andere kant op te lopen, was ik wel degelijk bloesem en groene waasjes tegen gekomen. Vandaag op weg naar de dichtstbijzijnde winkelstraat passeer ik eerst de Doelentuin waar narcissen en rododendrons strijden om de eer de meest vrolijke bloeiers te zijn.

In de Choorstraat aangekomen is het een en al bloesem wat ik zie. Nou ja, en fietsen en winkelend publiek. En over een andere kant oplopen gesproken. Gisteravond dachten wij nog even snel onze tweede booster zonder afspraak te gaan halen bij de Broodfabriek in Rijswijk. Bleek dat de informatie op internet niet klopte. In plaats van de GGD-post was er nu een aanmeldpunt voor Oekraïners. Het was nog een hele tippel om in die tamelijk desolate kantorenpolder het juiste prikadres te vinden dat bovendien bij onze aankomst al gesloten bleek. Waardoor ik wel even de pest in had maar me daarvoor nu schaam. In vergelijking met vluchtelingen is elk ongemak relatief.

Aan de waterkant

De jubelverhalen over het zachte weer de afgelopen week hadden bij mij de verwachting gewekt dat er al wel een groen waasje te zien zou zijn aan de bomen. Maar dat valt me nog een beetje tegen. Nou komt het er vandaag ook niet van om op zoek te gaan naar groene waasjes of bloesembomen maar dat hoop ik morgen of overmorgen in te halen. Ik registreerde wel dat de bestuurder van de Delftse tuktuk zijn voertuigje in het plantsoen had geparkeerd en zelf even de benen strekte langs de waterkant.

Langs die zelfde waterkant zag ik mooie pluimachtige bloemen groeien waarvan ik natuurlijk weer eens de naam niet weet. Suf dat ik mijn Plantsnap-app niet geraadpleegd heb want ik vind dat ik de natuur in mijn leefomgeving wel bij naam zou moeten kunnen benoemen. Ik had zelfs ooit het idee een klein omgevingsherbarium aan te leggen. Ideeën zat maar tijd en zin om het allemaal uit te voeren…

Perenbloesem

Weten jullie nog dat een kweker vorig jaar met 150.000 perenbomen bleef zitten? En dat ze eigenlijk vernietigd, dat wil zeggen verbrand, moesten worden? In plaats daarvan werden ze weggeven en stomtoevallig kregen wij er een paar toebedeeld. Ik vind het een heerlijk idee dat tenminste twee van deze bomen heel goed terecht zijn gekomen. Ze staan in de achtertuinen van onze zoon en dochter. En nu zijn ze in bloei. 150.000 perenbomen, die oorspronkelijk geëxporteerd zouden worden vonden hun weg in Nederlandse tuinen. Wat zullen we veel peren gaan eten het komende najaar!

Blije bloesem

Gistermorgen moest ik even ergens iets ophalen. Het was in een nogal stenige omgeving. Maar tot mijn grote vreugde zag ik deze bloesemboom tegen een zachtroze geverfde muur. Vandaag schijnt de zon. Er is weinig méér nodig om mij in lentestemming te brengen.