Vandaag ben ik maar even onder de bloesembomen gaan staan bij ons voor de deur. Dan zijn ze bijna nog mooier dan van boven af. Ik kan me de laatste jaren niet zulk mooi weer met Pasen herinneren, jullie? Ik hoop dat iedereen dit lange weekend in staat is er zo optimaal mogelijk van te genieten.
Er zaten dinsdag drie mensen op een kleedje aan de waterkant. Het was rond half zeven ’s avonds en de temperatuur was nog aangenaam. Dat vredig beeld onder het ontluikend groen van de zomerlinde en naast de Japanse Kers is het waard om hier te plaatsen. Ik heb de foto drastisch afgesneden pas dan komen de bomen tot zijn recht. Donderdagavond leek het wel of de zon als een spot op de bloesemboom stond. Zie eens hoe veel verder de bloesem gevorderd is. Vanuit mijn hoge standpunt blijf ik foto’s maken op mijn amateuristische manier en toch geniet ik me suf.
Naar mijn idee begint de lente op 21 maart. Maar internet leert me dat ie gisteren al is begonnen en meteorologen houden het zelfs op 1 maart. Hoe dan ook, de temperatuur wordt steeds aangenamer en de hemel is strakblauw zoals ik het graag zie. Er zijn in mijn vriendenkring mensen voor wie dit de laatste lente zal zijn. Het tempert mijn vreugde enorm. Ik denk aan ze met heel mijn hart.
Als ik gisteren de moeite had genomen een andere kant op te lopen, was ik wel degelijk bloesem en groene waasjes tegen gekomen. Vandaag op weg naar de dichtstbijzijnde winkelstraat passeer ik eerst de Doelentuin waar narcissen en rododendrons strijden om de eer de meest vrolijke bloeiers te zijn.
In de Choorstraat aangekomen is het een en al bloesem wat ik zie. Nou ja, en fietsen en winkelend publiek. En over een andere kant oplopen gesproken. Gisteravond dachten wij nog even snel onze tweede booster zonder afspraak te gaan halen bij de Broodfabriek in Rijswijk. Bleek dat de informatie op internet niet klopte. In plaats van de GGD-post was er nu een aanmeldpunt voor Oekraïners. Het was nog een hele tippel om in die tamelijk desolate kantorenpolder het juiste prikadres te vinden dat bovendien bij onze aankomst al gesloten bleek. Waardoor ik wel even de pest in had maar me daarvoor nu schaam. In vergelijking met vluchtelingen is elk ongemak relatief.
De jubelverhalen over het zachte weer de afgelopen week hadden bij mij de verwachting gewekt dat er al wel een groen waasje te zien zou zijn aan de bomen. Maar dat valt me nog een beetje tegen. Nou komt het er vandaag ook niet van om op zoek te gaan naar groene waasjes of bloesembomen maar dat hoop ik morgen of overmorgen in te halen. Ik registreerde wel dat de bestuurder van de Delftse tuktuk zijn voertuigje in het plantsoen had geparkeerd en zelf even de benen strekte langs de waterkant.
Langs die zelfde waterkant zag ik mooie pluimachtige bloemen groeien waarvan ik natuurlijk weer eens de naam niet weet. Suf dat ik mijn Plantsnap-app niet geraadpleegd heb want ik vind dat ik de natuur in mijn leefomgeving wel bij naam zou moeten kunnen benoemen. Ik had zelfs ooit het idee een klein omgevingsherbarium aan te leggen. Ideeën zat maar tijd en zin om het allemaal uit te voeren…
Weten jullie nog dat een kweker vorig jaar met 150.000 perenbomen bleef zitten? En dat ze eigenlijk vernietigd, dat wil zeggen verbrand, moesten worden? In plaats daarvan werden ze weggeven en stomtoevallig kregen wij er een paar toebedeeld. Ik vind het een heerlijk idee dat tenminste twee van deze bomen heel goed terecht zijn gekomen. Ze staan in de achtertuinen van onze zoon en dochter. En nu zijn ze in bloei. 150.000 perenbomen, die oorspronkelijk geëxporteerd zouden worden vonden hun weg in Nederlandse tuinen. Wat zullen we veel peren gaan eten het komende najaar!
Gistermorgen moest ik even ergens iets ophalen. Het was in een nogal stenige omgeving. Maar tot mijn grote vreugde zag ik deze bloesemboom tegen een zachtroze geverfde muur. Vandaag schijnt de zon. Er is weinig méér nodig om mij in lentestemming te brengen.
Een Keukenhof zal het hier in Delft niet worden, liever niet zelfs. Toch is er in de stad genoeg bloemenpracht te zien. En ontluikend groen. En bloesem. Volop.
We beleefden de vreemdste Pasen ooit. Met een ontbijt voor twee en een diner voor drie samen met mijn moeder. We wandelen wat en deden op deze tweede Paasdag een schoonmaakronde in huis. Geen uitgebreide familiebrunch, geen paasprocessie of pranzo met vrienden in Italië. Of deze ingrijpende soberheid blijvend is, zullen we afwachten. Het kalme leven is nog steeds niet saai, integendeel, al missen we ons sociale leven wel. Maar voor de goede zaak voelt het niet als een opoffering. Er blijft genoeg over om tevreden mee te zijn. Ontluikend groen, bloesem en bloemenpracht.
Het zal tien uur geweest zijn toen ik gisterochtend deze foto’s maakte. Uitgestorven, zo lijkt het. Maar de bakker was open en de wijnboer kocht verse croissants. Al mijn aandacht kon uitgaan naar de schitterende bloesembomen. Even de dreiging vergeten die toch als een grauwe sluier over ons leven hangt momenteel. Niet denken aan mensen die geen afstand tot elkaar houden, die winkels leeg kopen en niet denken aan de voedselbanken die daardoor tekorten hebben. Nee alleen maar even wij, de zon en bloesembomen. Of toch niet?
Vanaf een ander standpunt en met de zon erop, was dit een heel ander plaatje geworden. We waren op weg voor de zondagochtendwandeling en omdat er geen verkeer was, stopten we illegaal om tenminste die fraaie bloesem in beeld te krijgen.
In de Delftse Hout is nog niet veel van het voorjaar te zien. Zachtjes begon het weer te regenen, want dat is echt vaste prik op zondagochtend. Bij Du Midi zijn ze er gelukkig helemaal klaar voor, laat de terrasgasten maar komen. Er waren maar liefst drie droge en zonnige dagen de afgelopen week. Wat mij betreft kan dát nog wel wat beter.
Wonen in Caldese (Italië) 