Kermis in de stad

Bevrijdingsdag op 25 april en 1 mei, de Dag van de Arbeid, zijn vrije dagen hier in Italië. Veel mensen maken er een vakantieweekje van. Ik dacht dat het op deze zonnige zondag daarom wel druk zou zijn op de Kermis in Gubbio maar dat viel tegen.

Stilstand van de zweefmolen en de baas van de Aqua Roller hing verveeld over zijn hekje. Alleen bij de botsautootjes en in een soort rupsbaan zaten wat ouders met gillende kinderen. Ook in Delft is deze week kermis. Vlak bij ons huis. We zijn dan altijd weer blij als het spul afgebroken wordt want de bak herrie die daar vandaan komt, is het tienvoudige van deze kermis in Gubbio. Ik heb de wijnboer nog even gevraagd of hij nog in de botsautootjes wilde maar daar zag hij vanaf. Zestig jaar geleden had hij het wel leuk gevonden, zei hij. De tijd valt niet terug te draaien. De zweefmolen misschien nog wel.

Bevrijdingsdag in Italië

Op 25 april 1945 werd Italië door de Partizanen bevrijd. Niet alleen van de Duitse overheersing maar ook van het fascistische regiem van Mussolini. Daarom is er vandaag het Festa della Libertà, een dag waarop ook de slachtoffers uit de Tweede Wereld Oorlog worden herdacht. In Gubbio gebeurde dat vanmorgen met een kranslegging bij het monument van de Veertig Martelaren op het centrale plein laag in de stad. Dat plein dat momenteel op de schop gaat, zoals jullie kunnen zien.

Wij wilden wel eens zien of er verder nog wat feestelijkheden waren in de stad. Dat gaat er hier niet zo massaal aan toe als in NL. We liepen deze straat maar eens in want we hoorden verderop wat muziek. Op een pleintje hadden zich al heel wat mensen verzameld. Wat we daar te zien kregen laat ik morgen zien. Deze auto kwam ik tegen toen ik op de wijnboer stond te wachten. Of er elders nog iets feestelijks was met oude auto’s hebben we niet afgewacht. De zon schijnt, de tuin wacht!

We zijn er nog niet…

Deze optimistische tekst is geborduurd op een ceintuur van een rok die gedragen is op 5 mei 1945. We vieren vandaag bevrijdingsdag en het ‘we komen er wel’ heeft toch een extra lading. Laten we het hopen. Voor de hele wereld.

Vrijheid in gebondenheid

Omdat ik mijn moeder beloofd had gebak mee te nemen, stond ik vanmorgen al vroeg in de Choorstraat in de rij. Het dagelijks leven is wat complexer geworden. Voor mijn moeder helemaal. De oorlogsherinneringen, het gemis van mijn vader en de Coronacrisis, het is een zware periode. Ook voor mijn zussen en mij; je wilt er zijn voor elkaar maar in fysieke zin is dat onmogelijk. Gelukkig woont mijn moeder nog thuis en bezoeken we haar om de beurt en nemen de gepaste maatregelen en afstand. En vanmiddag om vijf uur op de vijfde van de vijfde maand, borrelen we digitaal met elkaar. Op de vrijheid, de vrede en op het grote geluk dat onze moeder nog in ons midden is. Voor haar speciaal wappert deze vlag.

Ander decor

In Delft zijn het foto’s van de polderwandeling die vrijwel wekelijks op mijn zondagse blog verschijnen. Hier in Umbria zullen het vaak beelden uit Gubbio zijn omdat we daar aan de pranzo (luch) gaan.

• 

Met tweede Paasdag en Bevrijdingsdag in één week, hadden heel wat Italianen er een vakantieweek van gemaakt en dat was te merken in de stad. Toch zag ik kans twee foto’s te nemen zonder mensen erop.

Bij de fontein ‘del Bargello’ wordt men geacht drie maal een rondje te lopen om niet voor gek verklaard te worden. Dat hebben de kleindochters uiteraard gedaan. In het gelijknamige restaurant er pal tegenover gebruikten wij de middagmaaltijd. Dat was heerlijk, erg gezellig en zorgde ervoor dat we voldaan huiswaarts keerden. In de regen, dat wel.

Bevrijdingsdag

Niet alleen aan de bezetting van de Duitsers kwam een einde, ook het fascistische bewind van Musolini kwam ten val op 25 april 1945. Nog vóór de geallieerde binnen kwamen, hadden de partizanen Italië zijn vrijheid terug gegeven. En dat vieren we vandaag met het Festa della Libertà. Nou ja, we. De Italiánen wapperen vandaag met vlaggen en vaandels, herdenken de slachtoffers van WO II en vieren vrijheid en democratie. Wij maaien het gras en gaan wat spul uitzetten in de moestuin want de bonen groeien de koude kas uit. Maar dat alles wel in het besef dat ónze vrijheid niet zonder slag of stoot tot stand kwam en dat we daar elke seconde blij mee moeten zijn.