Fort Altena

Als ik nog langer wacht met het laten zien van de foto’s van Fort Altena, dan klopt er niks meer van. Dan is de natuur zó drastisch in de lentestand, dat dit bericht wel erg gedateerd gaat aan doen. Een kleine twee weken geleden liepen we waar ooit de Napoleontische straatweg van Parijs naar Amsterdam was. Het fort maakte deel uit van de Nieuwe Hollandse Waterlinie. Het werd in de 19e eeuw aangelegd en staat inmiddels op de nominatie te worden opgenomen op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Het frappante is dat bij dit fort nooit is gevochten en het nu dienst doet als Natuurpoort. Het fort kent wel een militaire geschiedenis als onderdak voor gemobiliseerde soldaten. Hier vandaar kan gewandeld en gefietst worden in het Land van Heusden en Altena én de Biesbosch. Bovendien, en dat was goed te zien, is er een brasserie met ruimte genoeg voor bruiloften en partijen. Wij deden een rondje om het fort en houden de locatie in gedachten voor de kleinkinderdag. Wat een interessante locatie!

Weg in eigen land

We reden er ongeveer langs, dus waarom niet even afslaan naar Kinderdijk? Ik dacht er ooit wel eens geweest te zijn maar herkende helemaal niets. Dat zal komen omdat de directe omgeving is aangepast op toerisme met een parkeerplaats, vertrekpunt van boten en heel veel mogelijkheden om per fiets de negentien molens langs te gaan. De lucht was dreigend en daar bleef het niet bij. Ik ben teruggehold naar de auto want geen zin in een verzopen kop. We doen de komende dagen net of we op vakantie zijn. Niet alleen in eigen land, zélfs in eigen provincie. De onderste foto maakte ik vanuit onze tijdelijke locatie. Mogen jullie raden waar we zijn.

Serieuze kunst

• 

• 

• 

• 

Je blijft omhoog kijken. Op één toegangskaartje konden we vijf kerken bezoeken en overal stonden we met open monden van verbazing te genieten. Ravenna is een belangrijke archeologische vindplaats.Toen de macht van Rome afnam, werd Ravenna in 402 de hoofdstad van het West Romeinse rijk en dat is te zien.

• 

• 

Ook de vloeren deden mee in de pracht en praal. Bij vloeren denk ik sowieso aan al die voetstappen die er in de loop der eeuwen zijn gezet. Van mensen met harten vol vreugde of verdriet. Je voelt er de geschiedenis het meest tastbaar.

• 

• 

Pas sinds 2002 is het Domus dei Tappeti di Pietra te bezichtigen, waarvan deze twee kleine afbeeldingen afkomstig zijn. Het staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco en wordt bovendien prachtig gepresenteerd, drie meter onder straatniveau, liggend onder een eenvoudige kerk waaraan je zo voorbij zou lopen. Ravenna dus. Het bleek een verrassende stad waar we ons bijzonder goed hebben vermaakt.