Sociale leven

Er kwamen twee leuke meisjes even een boterhammetje eten bij ons. Onze kleindochter had haar eerste toetsweek op de middelbare school achter de rug. Daarvoor had ze hard gewerkt en met mooie resultaten. Deze brugpieper heeft nieuwe kleding nodig en dat werd met een middagje winkelen in Delft gerealiseerd. Twee koppies van dochter en kleindochter sieren dus het blog. Mijn andere activiteiten vandaag hebben allemaal nog te maken met de herstart van ons huishouden hier. Niks bijzonders om te laten zien. Er is een tamelijk lange lijst van mensen met wie we de komende tijd afspraken gaan maken, het sociale leven komt weer helemaal op gang en daar verheug ik me ook weer op.

Onder de gouden regen

De blogjes gaan de komende weken wat korter worden want we zijn alwéér ergens anders neergestreken. Ik ga aan mensen in mijn omgeving vragen of zij elke dag een foto willen maken die ik dan kan plaatsen. Zo zal langzaamaan wel duidelijk worden waar we zijn, met wie en waarom.

Voor elk wat wils

De afweging is: laat ik jullie foto’s zien van de drukte of de rust ? Veel mensen met jonge kinderen vanmorgen in de Delftse Hout. Aan de picknicktafels was het rond half elf al aardig druk. Bij Du Midi stond een lange rij voor de afhaalkoffie. Maar loop je wat verder de polder in, dan kom je langs stiltegebieden waar wandelaars elkaar groeten, de watervogels snateren en volop gekwinkeleerd wordt door wat daar maar rond vliegt.

Mensen, dieren, rust en drukte. Hondenuitlaters, fietsers, joggers, kinderuitlaters en paardenmeisjes, het paste allemaal wonderwel bij elkaar op deze prachtige lentedag die we verder in alle rust op ons eigen balkon doorbrachten.

Afvraagfoto

Zomaar, tamelijk ongegeneerd, heb ik een huiskamer gefotografeerd. Ik mag nou eenmaal graag naar binnenkijken. Er staat een jubelende bos met kunstbloemen en een portret op een schildersezel. Dus fantaseer ik hier een kunstenaar bij, die de bloemen ook als stilleven schildert. Als je heel goed kijkt, zie je een potkachel en een houten klok op de schoorsteenmantel. Een gezellige ouderwets aandoende kamer waar ik best eens met de bewoner een kop thee zou willen drinken. In het kader van de privacywet mogen bij straatfotografie mensen in beeld gebracht als het een journalistiek stuk betreft er er geen commercieel belang is. Ik vraag me af hoe dat zit met een huiskamer aan de straat waar de gordijnen uitnodigend open zijn. Mocht de bewoner zich hierin herkennen en bezwaar maken, dan verwijder ik de foto direct.

Met de deur in huis vallen

Nu onze straat zodanig is afgesloten dat het zelfs voor voetgangers onmogelijk is te passeren, vervalt onze bruggenloop ook. In plaats van langs de ránd van het centrum te wandelen, lopen we er nu doorheen. Gisteravond, na een dag zonder veel beweging, had ik behoefte om even de benen te strekken en liepen we onze nieuwe route in het donker. Dat is nog even wennen. Niet de route maar die donkerte. Gelukkig heb ik eerder al foto’s gemaakt van ons nieuwe rondje. We passeren ook een voordeur waar een gedicht op staat. Dat huis stap je volgens mij altijd binnen met een glimlach en een goed gevoel. En daar moeten leuke mensen wonen, kan niet anders.

Vergetelheid

Pas wanneer mensen achteloos over deze straattekening lopen, zie je goed hoe je als toeschouwer in de val bent gelopen van het feit dat er diepte gesuggereerd wordt. Sinds half september zijn er heel wat straten en pleinen in Delft voorzien van zowel twee – als driedimensionale tekeningen.

Moeders alertheid, onvoorwaardelijk trouw, voor eeuwig voor jou. Tekst en tekening zijn geïnspireerd op ‘het bleekveld’van Pieter Hooch. Er is speciale verf gebruikt waardoor de tekening langer houdbaar is maar het begint inmiddels toch behoorlijk te vervagen. Hoogste tijd om dit kunstwerk van Leon Keer op het Bastiaansplein aan de vergetelheid te ontrukken en het hier te laten zien..

Het leven langs de waterkant

Er zijn herriemakers en rustiger types die uren op wacht staan. De nijlganzen en de reigers zijn in voortdurend gevecht om de beste plek aan de waterkant.

Tevreden hondenbezitters zie je hier ook voorturend. En ik zie ze bukken om op te ruimen wat de honden op hun ronde vooral ook komen doen. Van dat opruimen word ik dan heel tevreden.

Rustige genieters op hun bootje. Zodra je van die oude veilingboten ziet, staan er meestal kratten bier en drinkende mensen op en hoor je harde muziek.

Rommelmakers. Hou je altijd. Afvalbak op nog geen meter afstand.

Fietsende gezinnen en gezelschappen, soms noodgedwongen met een paraplu in de hand. Maar meestal rustig voorbij peddelend.

Al met al hebben wij het levendigste uitzicht dat je maar bedenken kunt.

Kerstmis

Deze oma kon het niet laten, hè? Bij de ingang van het Vermeer Centrum hoefde ik de de kleindkinderen niet eens aan te sporen. Hier is zo overduidelijk te zien dat een hoofd door een gat steekt, dat de illusie van het Meisje met de Parel compleet wegvalt en het grappig wordt.

Toen we later bij ons thuis aan tafel gingen, zei de kleinzoon zich al te verheugen op het Kerstdiner. Ik snap zijn associatie maar persoonlijk hou ik me daar nog helemaal niet mee bezig. Ik moet er nog niet aan dénken zelfs. Maar als liefhebber van goed gevulde tafels met daar omheen mensen die me lief zijn, deed zijn opmerking me wél wat. Grappig en lief, dat zijn ze, die kleinkinderen van ons.

Geveltuinen

Met de compactcamera in de hand maakte ik vanmorgen ons rondje centrum. Hoe leuk is het als bewoners voor hun huis bloemen en planten neerzetten. Nog fijner als anderen dit ongemoeid laten, zodat er heel veel mensen van kunnen genieten.

De gemeente Delft laat zich ook niet onbetuigd gezien het grote aantal hangende en staande bloembakken. Brugleuningen, walkanten en lantarenpalen, alles bloeit.

Daar worden inwoners, bezoekers en toeristen blij van. En ik zeker. Zó blij dat ik die fleurigheid ook naar binnen haalde.

Zomerdonkerte

Daar zitten we, mijn zus en ik op het terras van Du Midi. Het begon een beetje te miezeren maar het ontbijt was toen al op en de wandeling gedaan. Zij was het ook die zomerdonkerte zei bij het zien van dit weitje dat overschaduwd wordt door bomen.

We zijn ruim een maand na de langste dag en bomen en struiken zijn op hun groenste toppunt.

Het was zelfs een beetje mystiek vanmorgen met die dreigende drupregen. De hele natuur, mens en dier, herademt na de hitterecords van de afgelopen week. Geen brandende zon meer, iedereen blij.