
Het is ontegenzeggelijk lente! Ik zou er uitbundig van kunnen worden maar ben dat niet. De Maartse zon heeft kracht en ik verwelkom het licht met kalme graagte.

De bomen die nog niet in blad zijn, vormen mooie schaduwen tegen de eeuwenoude gevels van de Delftse binnenstad. Ik fiets er speciaal voor om na mijn bezoek aan de tandarts.

De terrassen op de Beestenmarkt zijn klaar om bezoekers te ontvangen. Het is tien uur in de ochtend, de rest van de dag ligt nog ongerept voor me. Ik lees het prachtige boek uit van Nausicaa Marbe. Het heet Wachten op het Westen en verhaalt de eerste negentien jaar van de schrijfster toen ze leefde onder de dictatuur in communistisch Roemenië. Het gaat over het verlangen naar vrijheid, openheid en eerlijkheid. Uit de geschiedenis weten we dat onderdrukking en repressie uiteindelijk geen stand houden. Dat daar eerst zoveel slachtoffers voor moeten vallen is zó te betreuren.