
Nog vóór we de berg afrijden, spring ik even uit de auto om de besneeuwde bergtoppen van de Apennijnen te kunnen laten zien. De nachten zijn helder en dus flink koud. De dagen zijn gelukkig ook helder, kijk maar eens naar die strakblauwe lucht. Traditiegetrouw doen we de zondagse pranzo buiten de deur, de uitbater komt even een babbeltje maken nadat hij ons al uitvoerig welkom heeft geheten. De zondagsrust doet onze vermoeide lijven goed. We laten de Italiaanse gesprekken aan de tafels links en rechts van ons een beetje voorbij kabbelen en doen geen moeite er iets van te begrijpen. We zijn al blij dat we ‘Green Pass’ uitgesproken met vet Italiaans accent begrijpen en tonen onze QR-code. Ook de mondkapjes zijn hier in winkels, openbare gebouwen en restaurants nog verplicht. We vinden het geen probleem en keren voldaan terug naar ons huis op de berg. In de schone lucht.
