Ergernis

Na al die jubelverhalen over fijne bediening in supermarkt en restaurants, ook een blog over de ongenoegens hier. Wij als ‘bergbewoners’ moeten ons eigen afval wegbrengen. In de stad komt gewoon de vuilnisophaaldienst langs. Dat liep geregeld behoorlijk uit de hand want onze containers werden ook gebruikt door anderen met als gevolg overvolle bakken die niet meer dicht konden. Sinds kort zitten er sloten op de containers en kregen wij, als gebruikers, een sleutel. Dat leek een tijdje goed te gaan. Tot we dit gisteren zagen. Ondanks de verbodsborden (zie het bovenste bord op de boom) wordt er weer gewoon neergekwakt. Een rommelig entree van de bergweg, die nou juist onlangs zo is opgeknapt want geasfalteerd en waarover we zoevend naar boven kunnen rijden. Gelukkig werden we even later op dit uitzicht getrakteerd.

Filmhuismeisje en inzamelhelden

Toen ik afgelopen zaterdag nog even in de zon op een muurtje zat te wachten tot de boodschappende wijnboer terugkeerde, trof mijn oog dit beeld. Sinds 1996 staat ze hier in de ondersteuning van de trappartij van het Delftse filmhuis. De maakster Marianne Neve is er in geslaagd een mooi en ingetogen figuurtje te maken waar ik al talloze keren aan voorbij liep. Soms levert wachten onverwacht iets moois op dat wat aandacht verdient.

Twee inzamelhelden (klik) waren daarentegen zó bedrijvig bezig dat ik alleen hun vervoermiddel kon fotograferen. Op aanvraag fietsen zij langs de bedrijven, particulieren en winkels om papier, karton en verpakkingsmaterialen op te halen. Wat een praktische en milieuvriendelijke oplossing biedt dit systeem. Geen grote vuilniswagens door de smalle straten en langs de grachten op momenten dat de terrassen overvol zitten. Nee, deze behendige inzamelaars koersten van de ene horecagelegenheid naar de andere. Ik zie ze steeds vaker hier in Delft en dit soort initiatieven kunnen niet genoeg bejubeld worden.

Cirkel

Van een simpel bosje tulpen kan een mens toch veel plezier hebben. Ze beginnen netjes in de vaas, allemaal in het gelid. Maar het eindigt meestal dat elke tulp voor zich zelf begint en een andere kant op kijkt. Vlak vóór het moment dat ze in het GFT-afval verdwijnen kijk ik er nog een keer goed naar. Ze hebben een lange reis afgelegd van kweker naar winkel naar ons huis naar de vaas en naar het aanrecht. Hulpeloos liggen de stampertjes ongebruikt te zijn. Eén troost, hun reis eindigt nooit. Ze worden gecomposteerd en zijn weer voeding voor nieuw leven.

Overbodig

Over dit thema van stuureenfoto moest ik even nadenken. Ik ben van het hergebruik en tegen verkwisting. Dus zelfs voor mij overbodige spullen, probeer ik een nieuwe bestemming te geven. Ik blogde er toevallig afgelopen vrijdag over. Natuurlijk gooi ik desondanks veel weg in de vorm van huishoudelijke afval. Maar ja, dat zet een mens niet snel op de foto, hè. Toch kwam ik in mijn archief een toepasselijke foto tegen. Mijn vergrootspiegel en pincet. Een vrouw, en zeker een van mijn leeftijd, heeft hier en daar wel wat overbodigs weg te plukken.