Ongezellig maar wel lekker

Toen we gisteravond om kwart over negen aankwamen was het al donker op de berg. We konden wel zien dat het hier weinig heeft geregend en het besproeiingssysteem niet echt naar behoren heeft gewerkt. Volgende week komt er iemand van het tuincentrum die hier de boel ooit heeft aangelegd, het systeem nakijken en resetten. Na het tuincentrum reden we in één moeite door naar een koffiebarretje voor ons ontbijt. Heel efficiënt want tegenover de Eurospin, de supermarkt waar we voor een paar dagen insloegen. Nee, echt gezellig zit je er niet. Kijk maar, iedereen parkeert tot vlak voor de deur. Maar heerlijk én heel Italiaans. Zo pakken we de draad weer op en hebben weer vastgesteld dat we ons niet gaan vervelen de komende twee weken.

Dan maar naar de kerk

In juli en augustus is het tuincentrum niet op zondagochtend geopend. Maar dat wisten we pas toen we voor een gesloten hek stonden. De wijnboer had er graag een nieuwe tijdklok voor het besproeiingssysteem gekocht om dat vanmiddag te kunnen installeren. We waren daardoor vroeger in Gubbio dan we aanvankelijk dachten. Dan maar even de kerk in, het is tenslotte zondag nietwaar? Kijk hoe netjes hier de zitplaatsen zijn gemarkeerd. In plaats van rood-witte kruisen knoopte men witte strikjes aan de kerkbanken. Drie personen per bank is geoorloofd.

Vanuit de kerk kijk je zo dit plein op, waar we bij de tratoria een tafeltje voor twee hadden gereserveerd. Het is vandaag licht bewolkt met een temperatuur van ongeveer dertig graden, dat voelt wat drukkend aan. Een beetje loom van de maaltijd en het weer verlieten we de stad en keerden terug naar onze berg waar we pas aan het eind van de middag weer wat actiever worden.

Het leven in een rozenknop

Eén van de fijnste bedrijven voor bloemen en planten hier in de buurt is dat van de familie Minelli. Een no-nonsense verkoopruimte in een kas. De eigenaar komt met uitgestoken hand op je af, verwelkomt je en vraagt hoe het gaat. Als het niet druk is, krijgen we bij het afrekenen een kleine espresso. De laatste keer stond er bij de kassa een foto in een lijstje van een oudere man. Vlak bij de uitgang zat een vrouw. Overduidelijk de weduwe die door veel klanten wordt aangesproken en haar verhaal kwijt kan. De wijnboer is vaste klant en twee jaar geleden kochten we er deze rozen. Zo’n soort bedrijf dus.

Roze (dag 4)

Vorige week vrijdag zijn we naar het tuincentrum geweest en hebben wat bloeiend spul gekocht. Dit jaar zet ik roze en witte hanggeraniums bij elkaar en hoop op een waterval aan boerse gezelligheid in de drie bakken die ik daarvoor bestemde. Ik heb ook nog een paar overlevers van vorig jaar in een bak bij elkaar gepropt en van verse aarde voorzien. Eens kijken of dat wat op gaat leveren. Het wisselvallige weer, vooral ook wat temperatuur betreft, zorgt er voor dat van bloemen zaaien nog niets is terecht gekomen. Maar aan de dagopdracht roze is wél voldaan.

#foto7daagse #f7d #heelhollandfotografeert #dag4 #roze

Appelig

Onze appelboom is op sterven na dood. Denk ik. Hij stond al op ons erf toen we hier kwamen wonen, een naam van de soort weten we niet. Jarenlang heb ik appelmoes en appeltaarten kunnen maken van de kleine harde appels. Sinds een jaar of drie is het treurnis alom. In de stam zitten wonden die gemaakt worden door wormen. Smeersels die we kochten bij het tuincentrum, hebben niet geholpen.

Het klokhuis ziet er vreemd uit, alsof er spint in zit. Wat denken jullie? Kappen maar?

Toch nog blij

We moesten even bij een tuincentrum zijn vanmorgen dus stak ik mijn camera bij me. In de hoop wat aangename plaatjes te schieten. Maar wat ik er vooral zag, en fotografeerde, waren grote afdelingen gewijd aan halloween en kerstmis. In een beetje tuincentrum van formaat is de helft van het vloeroppervlak ingericht met planten. De rest is aanverwant, zoals gereedschap en meubilair. Ik word bepaald niet vrolijk van alle woondecoraties en dure frutsels waar hele paviljoens mee gevuld zijn. Wat was ik blij verrast toen ik aan de auto naast ons op het parkeerterrein nijntje ontwaarde. Onlangs zestig jaar geworden. Het is haar niet aan te zien.

Bandeloos

Bij het zien van deze foto lijkt het bijna of ik meer in techniek dan in de natuur geïnteresseerd ben, Niets is minder waar. Wacht, ik leg het even uit. We begonnen vanmorgen met een ritje naar de bouwmaterialenhandelaar. Voor een zak cement. En toen zag ik dit. Het is een opgestapelde hoeveelheid rupsbanden. En terwijl mijn privé metselaar zijn bestelling afrondde, trof mij het fotogenieke van dit bergje rubber. Daarna reden we naar een tuincentrum waar we een notenboom kochten. Kijk, dáár hoef ik uit verveling niet mijn camera uit mijn tas te vissen. Sterker nog, afgeleid door alle moois, vergat ik er zelfs foto’s te maken. Vandaar.

Maandagse moestuin

Af en toe een boek, een tv-programma of wat zoeken op internet. Dat is de manier waarop wij onze kennis bijeensprokkelen over de moestuin. Verder rommelen we intuitief wat aan. Gelukkig zijn er steeds meer bloggers die ook over deze heerlijke materie hun wel en wee willen delen. Er is bij sommigen zelfs sprake van elke maandag een moestuinblog (klik). Dat idee neem ik graag over. Ik laat jullie zien hoe we begonnen zijn. Gewoon naar het tuincentrum dus.

De moestuin is twee maal omgeploegd, door de vette klei is een beetje zand verwerkt en toen konden we (op een tamelijk bewolkte dag vorige week) beginnen. Daar kom ik volgende week maandag op terug. Maar eerst heb ik voor geïnteresseerden nóg een leuke link, met elke dág een moestuinverhaal.