Kerstsfeer

Gisteravond zaten we voor de tweede keer in één week in een kerk. Het contrast met concert vorige week kon niet groter. Een gemengd koor van 160 zangers, meer dan 800 bezoekers in de R.K. Bartholomeuskerk in Poeldijk, een blazerskwintet, solisten, Dutch Pipers, harpiste, het is teveel om op te noemen. Ook nu genoten we weer van het gebodene en zwaaiden op afstand naar vrienden die deel uit maken van de Westlandse Koorvereniging Musica. Het was ijzig koud toen we naar huis reden, sneeuwvlokken vielen er pas toen we weer thuis in Delft waren. Dat leverde vanmorgen dit soort beelden op. De dagen zijn donker maar ik zie overal licht

 

Advertenties

Soort Madurodam

Voor wie houdt van glitter en glim in combinatie met kerstmis, kan ik een bezoek aan een groot tuincentrum aanraden. Zelf laat ik me liever inspireren door de natuur maar onze kleindochters houden wel van een beetje kitsch. Vooral die miniwerelden met nepsneeuw, verlichte molens en een draaimolen konden rekenen op hun aandacht.

Ik snap het wel, als kind moet het heel leuk zijn om je een reus te voelen in een wereld waarin je normaal gesproken tegen alles óp moet kijken. Enfin, ik kocht er wat kerstgroen, de meisjes beleefden een aangenaam uurtje en het is stukken goedkoper dan een bezoek aan Madurodam.

Vriendschap

Na een kalme dag volgt er vandaag één met wat meer actie. We hielden het droog tijdens de vroege wandeling en vielen stil toen we vaststelden onze recent overleden vriendin zo te missen. Haar afwezigheid kan soms ineens in alle hevigheid toeslaan. De dag staat sowieso in het teken van vriendschap. We gaan straks naar een kerstconcert en aansluitend zijn we uitgenodigd voor de maaltijd. Daar verheugen we ons op. Vriendschap is het zo waard om te koesteren, om afstanden te overbruggen en om blij te zijn elkaar weer te zien. Ik kom er morgen op terug.

Feesten in de juiste volgorde

Het gaat me eigenlijk altijd te snel. Sint is nauwelijks terug in Spanje, of de kerstboom wordt afgeleverd. Dat er in winkelcentra al in november kerstbomen staan is mij een gruwel. In ons pand staat jaarlijks een grote kerstboom in de centrale hal. De wijnboer regelt de aflevering die altijd kort na 5 december plaats vindt. Hier snelt hij naar beneden om de boom in ontvangst te nemen.

Nog vóór de bezorger de kleine hijskraan weer heeft ingeklapt en wil komen helpen met sjouwen, ligt de meterslange boom al in de hal. Komend weekend wordt ie opgetuigd door enthousiaste buren. Jullie krijgen het eindresultaat hier nog te zien.

Regelmiepen

Onze dochter en ik zijn beiden planners. Dat gaat behoorlijk ver. We liepen vanmorgen samen in Delft, deden boodschappen maar bespraken tegelijkertijd alles rondom de viering van het Sinterklaasfeest. Niet alleen wat cadeautjes betreft maar ook wat eten we die avond en wie zorgt voor wat.

Daarna kwamen de afspraken rondom Kerstmis aan de beurt, gevolgd door die van oudejaarsavond en tenslotte de verjaardag van haar vader, mijn wijnboer.

Deze foto’s maakte ik gisteren al omdat ik wist daar vandaag geen geduld voor te hebben. Maar de planning tot 5 januari is gemaakt, laat dát maar aan ons over.

Kleur

O ja, dat is waar ook. In februari probeer ik mijn blogs zo kleurrijk mogelijk te illustreren. Omdat ik deze maand zo saai vind. Bij het opschonen van mijn foto-archief heb ik onlangs zelfs een kleurenmapje aangemaakt voor dat doel. Daarin vond ik deze trifle die ik met kerstmis maakte. Hij staat meteen mooi symbool voor mijn bezigheden vandaag en morgen. Beide avonden hebben we gasten aan tafel.  Ik hak, bak, kook en stook met groot plezier. Laat buiten de regen maar vallen, ik keer mijn rug naar het raam. Totdat ineens de zon weer verschijnt en ik alsnog mijn bruggenloopje doe.

 

Onbetaalbaar

 

Het kan zijn dat je al maanden voorpret hebt of je slaakt een zucht van verlichting als de kerstdagen weer voorbij zijn. Je kunt vegetarisch koken of de halve poulierswinkel leeg kopen. Je kunt een kaarsje aansteken of het hele huis volhangen met lichtsnoeren. Elkaar cadeaus geven of niet. Je kunt naar de kerk. Een kunstboom neerzetten of een echte. Je kunt twaalf gasten uitnodigen of met je gewone gezinssamenstelling aan tafel gaan. Je kunt ruzie maken of proberen de vrede te bewaren. Wij hier in Nederland hebben vrijwel allemaal die keuze. En als onze beurs krap is of leeg, zelfs dán is er vaak een warme plek om naar toe te gaan en zijn er mensen in de weer om voor anderen Kerst tot een bijzonder feest te maken. Keuzes kunnen maken is het kostbaarste wat er bestaat.