Dan maar naar de kerk

In juli en augustus is het tuincentrum niet op zondagochtend geopend. Maar dat wisten we pas toen we voor een gesloten hek stonden. De wijnboer had er graag een nieuwe tijdklok voor het besproeiingssysteem gekocht om dat vanmiddag te kunnen installeren. We waren daardoor vroeger in Gubbio dan we aanvankelijk dachten. Dan maar even de kerk in, het is tenslotte zondag nietwaar? Kijk hoe netjes hier de zitplaatsen zijn gemarkeerd. In plaats van rood-witte kruisen knoopte men witte strikjes aan de kerkbanken. Drie personen per bank is geoorloofd.

Vanuit de kerk kijk je zo dit plein op, waar we bij de tratoria een tafeltje voor twee hadden gereserveerd. Het is vandaag licht bewolkt met een temperatuur van ongeveer dertig graden, dat voelt wat drukkend aan. Een beetje loom van de maaltijd en het weer verlieten we de stad en keerden terug naar onze berg waar we pas aan het eind van de middag weer wat actiever worden.

Paarden en heilige koeien

Wij wonen dichtbij de Paardenmarkt, een plaats waar wij nog wel eens mensen naar toe verwijzen die willen parkeren in het gebied dat uitsluitend bestemd is voor vergunninghouders. Het is een prachtig plein met schitterende bomen en ik bedacht vaak hoe mooi het zou zijn als de auto’s daar ondergronds kunnen parkeren en het plein leeg is voor andere doeleinden. Maar op die gedachte kom ik terug. De bomen zouden eerst weg moeten voor de bouw van een ondergrondse garage en wat doen daarna we met het lege plein? Horecapleinen zijn er al genoeg. Voor de jaarlijkse kermis wordt de Paardenmarkt af en toe gebruikt en dat geeft alleen maar overlast. De weekmarkt, antiekmarkt en de bloemenmarkt worden al op een iets meer centrale plek in het centrum gehouden. Het is wel goed zo. Ik kijk over de auto’s heen naar het groene bladerdak en geniet van de rust die hier heerst.

Heerlijk meisje in Arezzo

Toscane is een beetje het sjieke zusje van Umbrië. Af en toe maken we een uitstapje naar deze buurprovincie. Gisteren waren we in Arezzo, een pracht stad en dat laat ik nog wel zien binnenkort. Maar gebouwen en pleinen kunnen nóg zo mooi zijn, mensen zijn voor mij altijd het allermooist.

Dit meisje mocht ongehinderd in haar nette kleertjes over het plein rollen, niet uit boosheid maar om het plezier. Helemaal in haar eigen wereld.  Zo onbevangen kunnen spelen, je van niets en niemand iets aantrekken dat is jaloersmakend mooi.  Het lijkt of ze alleen op de wereld is, maar is dat natuurlijk niet.

Ik denk dat ik haar voorbeeld ga volgen op het gras in onze tuin.  Zonder fotograaf in de buurt.