Einde van de zomer

Deze duif kwam af op onze broodkruimels. En toen vond ik het ineens wel toepasselijk hem een plaatsje te geven op het blog vanwege wereld dierendag. Vandaag viert Italië het feest van de H. Franciscus, de patroonheilige van het land. Dat zijn naamdag en dierendag samenvallen is dus geen toeval, hij sprak immers met de dieren.

Van het kerkelijke feest was uiteraard niets te merken in Fano waar wij ons eerste en tevens laatste stranddagje vierden van 2021. Vrijwel alle horeca is gesloten, strandbedden en parasols staan opgeslagen en hotels worden opgeknapt voor een volgend seizoen. Er was kennelijk nog iemand op het strand die er een beetje sentimenteel van werd, gezien deze steen met tekst die ik tijdens een wandelingetje vond.

Stukken beter

‘Kijk’, zou ik tegen de uitbater van gisteren willen zeggen, ‘zo hoort een plantje op een terrastafel er ongeveer uit te zien’. Het hele Doelenplein ademt trouwens een goede sfeer uit en samen met een vriendin zat ik er heerlijk een broodje makreel te eten. Het was er druk op een gezellige manier, de internationale menukaart is een feest en de bediening uiterst prettig. Het restaurant heet Hanno en ik kan het van harte aanbevelen.

We slenterden nog even over de donderdagse markt, maakten nog een stads ommetje en waren na afloop weer helemaal op de hoogte van elkaars wel en wee. In het najaar ga ik haar weer eens opzoeken in Schiedam. Zo doen we dat al jaren en onderhouden met veel plezier onze vriendschap. Top dag!

Kussen

Met de naaimachine op de achterbank vertrok ik vanmorgen naar onze dochter om daar een kussenhoes te maken van een oud jurkje van me. Zelf vond ze in haar lappenmand nog een ongebruikt tafellopertje waaruit kussenhoes nummer twee gefabriceerd kon worden. Ze liggen hier samen budgetneutraal te wezen op de bank bij de eettafel.

Tussen de middag aten we gegrild brood, want een beetje oud, met een heerlijke tomatensalsa gemaakt van wat restjes. Waarna we in de voortuin aan de slag gingen. De hortensia werd ontdaan van zijn uitgebloeide bloemen en er werd nog wat geruimd.

De magnolia, die bijna in bloei staat, kon nog wel een tak missen. Deze werd in een groene fles gezet die ik in Italië bij de glasbak heb weggehaald. Het hoeft allemaal niet veel te kosten om het gezellig te hebben en te maken.

Oliebollen in januari

Ze zijn beslist vrijgevig bij de Jumbo in Leidschendam. Nog vóór Kerstmis kreeg ik een gratis kerstboom aangeboden, die ik overigens afsloeg en op 2 januari viel mij een pak oliebollenmix ten deel. Dat laatste snap ik wel, onverkoopbaar en niet houdbaar tot de volgende oud-en nieuw. Nou had ik toevallig op twee blogs iets gelezen over het maken van een cake gemaakt van oliebollenmix. Dus pakte ik het cadeautje aan en ging aan het bakken. Heel eenvoudig de aanwijzingen op het pak volgen inclusief het rijzen. Daarna in kleine blokjes gesneden appel, kaneel en rozijnen erbij. Dat alles in een cakeblik op 200 graden een half uur bakken en zie hier.

Tamelijk massief. Goudrenetten waren beter geweest dan de twee zoete appels die ik er in deed. Maar één was al aan het rimpelen, dus in het kader van de restverwerking mocht ie mee in de cake. Het is een soort rozijnenbrood geworden met oliebollen smaak. Met dank aan Wieneke en Lien. De aanbevolen poedersuiker bovenop, laat ik achterwege. Je kunt het ook te gek maken.

Dat smaakt naar meer

Mijn moeder keerde mij hachee te maken. Vandaag maak ik het voor mijn moeder. Haar geheim bestond uit een beetje azijn erbij en een schepje suiker. Natuurlijk ook kruidnagel en een blaadje laurier (vers uit de Italiaanse tuin). Toen dat eenmaal stond te stoven, maakte ik mijn lunch.

Een bruine boterham met roomboter en daarop een royale plak Goudse komijnenkaas. Ik heb me voorgenomen van herfst en winter te genieten. Dat lukt uitstekend op deze manier.

Hetzelfde liedje

Hoewel er nog maar één gelovig zieltje is, laten de drie andere kleinkinderen de traditie om de Sint in Delft te zien binnenvaren, zich niet onthouden. Wij zorgen voor warme chocolademelk, kruidnootjes en speculaas. Dan voltrekt zich het jaarlijks sprookje vlak voor ons huis.

Zodra we de jet-ski Pieten voorbij zien racen, weten we dat de pakjesboot snel zal arriveren en gaan we naar buiten. Zingend en zwaaiend verwelkomen we de vloot.

Terwijl de Sint aan land gaat en in de binnenstad zijn tour afrondt, gaan wij aan de soep, eten broodjes knakworst en daarna mandarijnen. Elk jaar weer. Heerlijk.

Wentelteefjes

Ik schrok op van mijn boek toen ik plotseling gekrijs hoorde. Het bleken de meeuwen te zijn die door een meneer aan de overkant van het kanaal gevoerd werden. Het is ongetwijfeld goed bedoeld en het lijkt een sympathieke manier om oud brood op te maken. Toch is er in veel gemeenten zelfs een verbod op het voeren van meeuwen vanwege de overlast. Etensresten die achterblijven trekken weer ongedierte aan en meeuwen zijn prima in staat om zelf hun kostje bijeen te scharrelen, las ik op de gemeentelijke site van Castricum.

Ook aan onze kant van het kanaal werden de meeuwen vanmorgen rijkelijk voorzien van boterhammen. Maar ja, om nou recepten voor de verwerking van oud brood uit te gaan delen. Ik zie het mezelf nog niet doen.