Tien bij tien

Ze is het onmiskenbaar maar dan een beetje bozig. Ik verzamel nepmeisjes. Vaak alleen als foto. Maar een vriend en kunstenaar Herman Mulder, maakte een tijd geleden dit meisje met de parel. Ze hing zelfs even in een museum. Bij toeval kwam ik haar tegen, kocht haar via een galerie en onlangs haalden we haar op in Amsterdam.  Omdat ik absoluut niet wist wat ik op mijn verjaardag wilde hebben, overlegde ik met de wijnboer en werd dit mijn zelf geregelde verjaardagscadeautje. Ze is in Delft achtergebleven en vandaag volstaat deze foto. Maar ik kreeg natuurlijk wél een dikke felicitatiekus.

Advertenties

Grietje hangt

Weten jullie nog dat ik een paar weken geleden in dubio was over de aanschaf van een lap op de markt? Die zelfde dag nog ben ik terug gegaan om haar te kopen. ’t Meisje met de parel mocht mee naar Caldese. Bij het opruimen gisteren hielden we een metalen bezemstok over waar het schroefmechaniek voor de borstel kapot van was. Vandaag heb ik die steel op maat gezaagd en het meisje nog even onder de naaimachine gelegd. Nu Delft op zo’n nare manier in het nieuws is met schietpartijen, herinnert dit meisje ons  aan de mooie dingen uit Delft.

Onopgemerkt

Vreemd, hoe je als inwoner bepaalde elementen van de stad over het hoofd ziet. Ik las dat Griet, het meisje dat poseerde voor Vermeer, de stenen cirkel op de Markt beschouwde als het middelpunt van de stad en het middelpunt van haar leven. Stenen cirkel? Zou die er nog zijn? Ik ging er dinsdag, onder zonnige omstandigheden, naar op zoek.

Vandaag passeerde ik de cirkel opnieuw maar sloeg er geen acht op. Zin in koffie? appte blogvriendin Els die samen met Bertie een dagje Delft deed. In een mij nog nooit eerder opgevallen patisserie-lunch en tearoom, hernieuwde ik onze kennismaking van twee weken geleden. Ik ben echt dol op dit soort spontane afspraken.

 

Meisje, meisje toch

Het begint geloof ik een beetje uit de hand te lopen, mijn fascinatie en verzameling. Maar deze deurmat moét ik gewoonweg laten zien. In de stad waar Vermeer zijn hele leven heeft gewoond, komen we zijn werk dagelijks vele keren tegen. Zelfs als voetveeg dus.

Hier ziet ze er behoorlijk raar uit maar wel met die bril dus. Het lijkt me aantrekkelijk om me een keer in een professionele fotosessie te laten portretteren.  Als een oud meisje, dat wel.

Vrienden kwamen haar tegen aan de balie van een autoverhuurbedrijf. Ze heeft de autosleutels al in haar hand. Mochten jullie haar ergens tegenkomen dan hou ik me aanbevolen voor een afbeelding.

Boekhandelaar

Ergens aan een rustig grachtje in Delft zit een tweedehandsboekwinkel met onduidelijke openingstijden. Ik had iets in de etalage zien liggen dat ik graag wilde hebben. Na twee vergeefse pogingen was er een moment waarop de winkel ook daadwerkelijk open was en ik naar binnen stapte. Het rook er muf naar oud papier. Achterin zat de bejaarde winkelier een boek te lezen, hij bleef zitten en liet mij snuffelen.

Ik had deze week eigenlijk graag naar het Mauritshuis in Den Haag willen gaan, waar het Meisje publiekelijk nauwkeurig onderzocht wordt. Maar ik kan en wil niet alles na lopen wat me interesseert. Tot mijn vreugde vond ik nog een tweede boek over het meisje. Met deze aanwinsten, samen voor drie euro,  ben ik helemaal in mijn nopjes. Mooi begin van de  boekenweek.

De afgezakte parel

Daar is ze weer eens. Kwam haar tegen op de gevel van een souvenirwinkel in Delft. En of ze nou mooi of lelijk nagemaakt is, herkenbaar is ze altijd. Dat zal door de houding en de gedrapeerde sjaal om haar hoofd komen. Hoe vinden jullie haar gepickseld?

Het is natuurlijk kitsch maar desondanks zou ik best een wand in bijvoorbeeld de hal zo willen hebben. Het gevaar bestaat alleen dat je altijd met licht toegeknepen ogen gaat staan staren naar de afbeelding. Misschien binnenkort gewoon maar weer eens naar het Mauritshuis in Den Haag. Daar hangt ze echt in haar allermooiste versie. Mijn pronkstuk van Nederland.

Ik schreef al vaak over haar, klik maar hier en hier en hier.

Gekkigheid en andere serieuze zaken

Nee, ik ben er niet meer achter gekomen wie daar nou zo verstopt in een nis in een achterafsteeg in Gubbio staat. Geen bordje, geen aanwijzing, geen info op internet. Ik heb geen klassieke opleiding dus geen idee wie het kan zijn. Maar misschien is er onder de lezers wel iemand die de symbolen van deze held herkent?

Dit meisje met de parel van Johannes Vermeer herken ik dan gelukkig weer wel. Zij is al in heel wat vermommingen aan me voorbij gekomen. In een serie die Blub heet, siert ze met andere beroemdheden de elektriciteitsdeurtjes op diverse huizen in Sansepolcro. Blub, omdat ze onder water is afgebeeld. En ik kwam ook nog iets anders tegen. 

Voor al uw werkzaamheden aan het spoor kunt u bij deze Plasser terecht.