Koekenbakker

Toen ik aan Eva vroeg wat ze wilde eten tijdens het oppassen, hoefde ze niet lang na te denken. ‘Pannenkoeken’, riep ze direct ‘en ik help mee’, zei ze erbij. Dus gingen we aan de slag. Ze waste haar handen, het haar ging in een paardestaart en ze bakte vrijwel de hele stapel. Ik denk dat ze vaak de kunst heeft afgekeken van haar moeder, want eigenlijk hoefde ik niets te doen behalve een beetje advies geven en toezicht houden. Samen hebben we heerlijk gegeten, wat overbleef was voor haar broer die naar voetbaltraining moest. Zelf ging ze na drie royaal belegde pannenkoeken naar haar dansles, waar ze vrolijk naar toe huppelde. Wat een energie en daadkracht straalt deze kleindochter uit.

Duizend stukjes

Eind november levert nogal wat contrast op waar het gaat om versiering. Ik heb de neiging om de kerstverlichting te negeren. Laten we eerst dat andere feest vieren.  Kijk, dit past beter in mijn straatje.

Dit is overigens niet in mijn eigen straat maar in Zwijndrecht bij onze kleindochters. Met wat eenvoudige versiering wordt toegeleefd naar 5 december. Ander opvallend detail was de grote puzzel die op tafel lag. Dat is wel een project dat over meerdere dagen wordt uitgespreid. Ik heb me er natuurlijk ook over heen gebogen maar moest de mat uiteindelijk oprollen toen we aan tafel gingen. De opa had pannenkoeken gebakken. Het kind in mij kwam deze middag volledig aan haar trekken.