Blijven steken

Het schiet nog niet erg op met mijn creatieve activiteiten. Ik wil wat beter leren haken en kreeg van Sinterklaas een leuk instructieboekje. Ik kan namelijk niet eeuwig alleen sjaals haken en heb mijn zinnen gezet op een grof gehaakt vest voor mezelf. Maar dan moet ik eerst de techniek wat beter onder de knie hebben. Ik kocht twee goedkope bollen van het soort waarvan ik dat vest zou willen maken. Stom, want in zwarte wol is het moeilijk te zien of de naald wel correct ingestoken wordt. Tot op heden heb ik meer uitgehaald dan gehaakt.

Enfin, ik blijf het proberen en mocht een lekker groot vest toch te ambitieus voor me zijn, kan ik allicht overstappen op dit patroontje. Wie wil er nou niet de koningin van het strand zijn?

Burenhulp

Een boom die met een kleine kraanauto is afgeleverd, een stel ferme buurmannen en een bak vol met kerstballen. Ook dit jaar laat ik maar weer even zien waartoe dat allemaal leiden kan. Op maandagavond waren twee jonge medebewoners beschikbaar om het klimwerk voor hun rekening te nemen. Dus stond er om zeven uur een groep enthousiaste buren in onze gezamenlijke hal om de kerstklus weer te klaren.

Een leuke buurvrouw had gezorgd voor warme chocolademelk en zelf gebakken cake. Samen met wat anderen controleerde ik de lichtsnoeren en voorzagen we diverse ballen van ophanghaakjes. Die hebben nou eenmaal de neiging om een jaar in de opslag niet te overleven. Zo had iedereen zijn taak en na anderhalf uur zag het er zó uit. Thuis wacht ik nog een weekje, ik wil altijd een beetje afstand bewaren na Sinterklaas.

Kadootjes

Hoog wonen in een stad heeft als voordeel dat je goed de lucht kunt zien. Nou was dat de laatste dagen niet echt een feest, maar vanmorgen wél. Ik krijg er onmiddellijk meer energie van. Al bijtijds ging ik op pad om wat laatste Sinterklaaskadootjes te kopen, er blijft helaas één dingetje over waar ik niet voor geslaagd ben.

Vlakbij ons huis zag ik twee bootjes aangemeerd liggen. Zo tussen de bosschages door ziet dat er optimistisch uit. Toen ik eenmaal weer boven en binnen was, ontdekte ik nog een bootje. De natuur zag er inmiddels weer wat minder romantisch uit. Mooi weer om te kijken of ik via internet nog het beoogde kadootje kan scoren.

Mini metamorfose en een waterrat

Vandaag legde de schilder de laatste hand aan de keuken. Onze keuken is bijna twintig jaar oud en had wat onderhoud nodig. De timmerman kwam eerder dit jaar al een onhandig kastje van laden voorzien. Reuze praktisch want nu hoef ik niet meer op mijn knieën en blind rondtastend iets achteruit dat kastje te peuteren. De schilder stelde ook de draaideurkast opnieuw af, plaatste een nieuw ovenlampje en monteerde nieuwe handgrepen.

Van gebroken wit werden de fronten zacht groen geschilderd en we zijn heel blij met het resultaat. Terwijl we nog even koffie dronken met onze onvolprezen schilder kwam het gesprek op het levendige uitzicht aan het kanaal. Ik vertelde hem dat er de laatste twee zomers heel veel in gezwommen werd. Een uurtje na zijn vertrek zag ik een eenzame zwemmer gaan. Kunnen jullie hem ook zien? Het is dat witte vlekje vlakbij de zwarte auto aan de overkant.

Ik had toen de keuken weer aardig op orde, alleen wil ik om het geheel helemaal af te maken nog een groene hand -en theedoek. Misschien leest Sinterklaas wel mee?

Leuke heks

foto Wikipedia

La Befana is een figuur uit de Italiaanse folklore. In de nacht van 5 op 6 januari brengt ze snoepgoed naar de kinderen, als die tenminste lief zijn geweest. Wie stout is krijgt van haar as en kolen. Kinderen hangen hun sokken aan de schoorsteenmantel en zetten voor deze lieve oude vrouw een bord met een mandarijntje, een sinaasappel en een glas wijn klaar. De volgende ochtend is het maal door haar verorberd en staat haar handafdruk in as op het bord. De cadeautjes wachten in de sok, en altijd ligt er ook een beetje kolen of as onder in de sok, want geen enkel kind is het hele jaar door braaf geweest. Het bijbehorende versje vertelt dat ze ’s nachts komt, getooid met een Romeinse hoed en met kapotte schoenen aan haar voeten:

La Befana vien di notte
con le scarpe tutte rotte
col cappello alla romana
viva viva La Befana!

Foto wikipedia

Dit folkloristische verhaal is vermengd met christelijke aspecten, de komst van de Drie Koningen in de stal van Bethlehem waar geschenken voor het kind werden aangeboden. Wij zien natuurlijk overeenkomsten met Sinterklaas en de Kerstman. Een bezemsteel, een paard of een rendier staan tot hun beschikking om door de lucht of over het dak te gaan. Had ik maar een bezemsteel, dan vloog ik even naar Italië.

foto Ciao Tutti

De Sint in het echt

Voor het echte Sinterklaasgevoel ontbreekt er dit jaar iets essentieels, namelijk de goedheiligman in levende lijve tegenkomen. Het is alweer een paar jaar geleden dat ik hier thuis de metamorfose meemaakte van wijnboer naar eerbiedwaardige bisschop met baard en mijter. De aankomst met de stoomboot hier voor onze deur ging dit jaar niet door en in het wild ben ik hem nog niet tegengekomen. Dus doe ik het met de etalage versie. Pieten zie je daar niet meer. Ik voorspel zijn terugkeer in de winkels binnen tien jaar, dan is ie uitontwikkeld en kan iedereen leven met de roetveeg Piet. De figuur op de onderste foto hoort bij de roeiclub en ik zie er een Pietje in. Misschien is dat alleen in mijn verbeelding? Laat mij dat maar lekker geloven, ik heb dat nodig in de aanloop naar 5 december.

Olijven, mist en Sinterklaas

Uit Italië ontvingen we het bericht dat er zeventig kilo olijven geoogst is in Caldese. Nog nooit eerder leverden onze olijfbomen zoveel vruchten. Na persen houden we daar ongeveer negen liter prachtige olie aan over. Het is een uitzonderlijk goed olijvenjaar en dat komt mooi uit want de Italiaanse economie verkeert in zeer zwaar weer. Nee, voor foto’s hadden de mannen geen tijd, druk als ze waren met het plukken. En in de frantoio (de perserij) mocht niemand naar binnen vanwege de Coronamaatregelen, dus daarvan ook geen foto’s. Dan laat ik mistig Delft maar even zien. Vandaag een veranderd uitzicht aan de voorkant want ineens staat er een enorme hijskraan. Geen idee wat die daar doet. Misschien de daken in gereedheid brengen omdat Sinterkaas zaterdag in ons land arriveert?

Operatie

Een dag met slecht weer kan niet beter besteed worden dan met het opruimen van de kersttroep. Gisteren deed ik dat bij mijn moeder, vandaag was ons huis aan de beurt. De te grote kerstboom had ik het liefst het raam uit gegooid maar dat is op onze hoogte en met smalle hoge ramen, geen optie. De boom, nog stevig in de naalden, was een onbuigzaam kreng geworden. Pogingen het ding in een groot tafelkleed te wikkelen en hem dan af te voeren, faalden. Hij moest in stukken. Een hele operatie waar de wijnboer als een vaardig boomchirurg tekeer ging. De jute Sinterklaaszak werd gebruikt om de top in af te voeren. Enfin, er is gestofzuigd, gedweild, met meubels geschoven en tig keer heen en weer gelopen. Ik bezweer mezelf ‘nooit meer een grote boom in onze kleine woonkamer. Ik herhaal: nooit meer.’

Eén herder en twee koningen

Afgelopen week leverden we de restanten van onze niet verkochte rommelmarktspul in bij de plaatselijke kringloopwinkel. Dus ik ging ábsoluut niets kopen toen ik vanmorgen met een vriendin bij Rataplan was. Zij zocht kerstboomverlichting en slaagde uitstekend terwijl ik zomaar wat rondsnuffelde.

Ik kocht evengoed wel drie boeken, waarvan ik er één aan mijn vriendin gaf. De andere twee gaan mij leesplezier verschaffen én mijn zelf opgelegde boekenquotum voor dit jaar toch nog enigszins in de juiste richting helpen. Ik kwam bovendien thuis met een nieuw idee: volgend jaar gaat deze sinterklaas bij de kringloop winkelen en mijn hele klazenfamilie daartoe ook te zien overhalen.

Hier is de Sint

Daar staan ze weer, de kinderen gekleed in Pietenpakjes, wachten in spanning op de stoomboot.

De solarboot van de TU uit Delft is voor de gelegenheid aan een roetveegpiet uitgeleend. En ook de jetski-pieten zijn dit jaar weer van de partij. Ze warmen de kijkers langs de kant een beetje op met hun capriolen.

En daar is ie dan. Welkom in Delft Sinterklaas. Fijn dat u er bent. Ik ga u snel helpen bij het inpakken van cadeautjes en het maken van gedichten. Op 5 december vieren we weer een heerlijk avondje. Maar eerst vanavond mijn schoen maar eens zetten en hopen dat de wijnboer mijn blogje leest.