Geel binnen

Toen ik kort geleden een geel grachtenpand liet zien en ik bovendien geel als interieurkleur niet verwierp, kwamen daar reacties op. Eén blogvriendin schreef zelfs dat behalve bananen er absoluut in haar huis geen geel te vinden is. Ik keek nog eens rond in mijn eigen huis. Geel vloerkleed, bloemmotieven in geel en een kunstwerkje met gele vlakken.

En dit is dan alleen nog maar de woonkamer, hè? In de gezamenlijke hal van ons gebouw hangt dit kwartaal een schilderij waar mijn oog telkens naar toe wordt getrokken. Maar zal ik dan toch eens een kleurbekentenis doen? Ik hou niet van paars. Niet in kleding en zéker niet in ons interieur.

Mijn venster op de wereld

Mijn bloginspiratie haal ik voornamelijk uit de gewone dagelijkse dingen. Hier geen verheven onderwerpen, diepere gedachten en zelden een uitgesproken stellingname.  Daar hou ik me wel mee bezig hoor, maar ik deel ze liever in het échte leven.

Laat mij maar een beetje rond slenteren en foto’s maken van de alledaagsheid. Die is vaak al opmerkelijk genoeg. Ik heb zelfs een archiefmap ‘vensters’. Het intrigeert me in hoge mate hoe mensen leven en wat ze daarvan aan de buitenwereld willen tonen. Zo’n gevuld raamkozijn zegt me veel, zo niet alles. Het interieur er achter verzin ik er zelf wel bij.

Kringloop in kleine kring

Met de komst van wat meer kleur in ons interieur ( zie mijn eetkamerstoelenproject van vorig jaar) kwam ook deze fruitschaal weer boven water. Zenith Gouda 831 staat er aan de achterkant. Verdere naspeuringen op internet leren me dat ie in de vijftiger jaren in een tamelijk grote oplage is geproduceerd. Hij stond in een diepe kast weggestopt bij een zusje van me, ik vroeg of ik hem in bruikleen mocht en zie daar. Voorlopig vind ik hem als fruitschaal weer geweldig. Nou alleen nog vers fruit kopen, want daar zij we aan het eind van de week helemaal doorheen. Maar dat opengewerkte randje komt zo wel mooi tot zijn recht.

 

Gekleurd

Alle drie mijn zussen en ik hebben een behoorlijke interieurtic. We houden ervan met ons huis bezig te zijn en onze eigen sfeer te scheppen. Dus toen vanmorgen een zus op de koffie kwam met wie ik had afgesproken samen in Delft naar een bank te gaan kijken, vroeg ik terloops of het haar ook een goed idee leek om een bepaald muurtje in de kamer een petrolkleur te geven. Ze was meteen enthousiast. Van de heer des huizes had ik al  carte blanche gekregen. En zo komt het dat zij met wat stoffenstaaltjes voor een bank in haar tas pas om tien uur vanavond ons huis verliet en wij inmiddels een vintage blauwe muur hebben.