Stranddag

Gedachteloos aaide hij haar enkel terwijl ie zelf een telefoongesprek voerde. Ik dacht aan vader en dochter toen ik het jonge meisje en de veel te zware grijze man op een strandbedje in Fano zag liggen. Maar toen zij op een zeker moment haar benen als een octopus om zijn veel te dikke middel sloeg, wist ik ineens wel beter. De man, die er in een verhullend pak wellicht ietsje aantrekkelijker uit zal zien, voerde voortdurend zakelijke gesprekken. Dan pakte zij ook haar mobieltje en keek verveeld en chagrijnig naar het schermpje. Vóór mijn fantasie verder met me op de loop ging, keek ik maar eens naar de blauwe lucht.

Dat had het jonge meisje misschien ook beter kunnen doen.

(De slanke man op de foto is de badmeester van het strandje)

Zon vangen

De mogelijkheid tot het maken van een strandwandeling deed zich sneller voor dan ik gisteren nog dacht. In het gezin van onze zoon waart griep rond en daardoor was het niet nodig om vandaag de kinderen uit school te halen en een paar uur op te passen. En zo kwam het dat we vanmiddag op het strand onze verkoudheden achterlieten. .

Bloezende bloesjes

Op de ene of andere manier associeer ik harde wind meer met Nederland dan Italië. Terwijl ie hier heus wel eens de kop op steekt. Vandaag is zo’n dag en meestal luidt het weersverandering in. Nadat het twee dagen buiig was en de temperatuur onder de twintig graden kwam, kunnen we donderdag of vrijdag weer een stranddagje plannen. Aan de kust kan de temperatuur dan oplopen tot 35 graden! Vooralsnog moet de marktkoopman zijn wapperende handel veilig naar beneden zien te halen. Maar mijn bloesjes hoeven dus nog even niet naar hun winterplank bovenin de kast. En dat vinden de bloesjes en ik erg fijn.

Zon, zee en wind

We zijn in feite gewoontedieren. Want als we een dagje kust doen, gaan we vaak naar Fano. Specifieker naar het kiezelstrand in het zuiden van deze plaats. Vandaag kozen we voor het zandstrand in het noorden. Dat voelde vreemd, want onbekend terrein en dus gezoek naar een parkeerplaats. Bovendien loopt er een spoorlijn langs het strand inclusief voorbij razende treinen, dus dat is even wennen. Maar het heeft wel een langzaam in zee aflopend strand en het was er absoluut niet overvol, zoals je in deze tijd en met dit weer kunt verwachten. Geen toeristen en natuurlijk wel een heerlijk eettentje. Eigenlijk alles wat we van een aangename stranddag verwachten.

Van hunebed naar zeezicht

De vloer van onze woonetage was door de sterkste van ons twee vrijdag in de lijnolie gezet. Het lange weekend was een mooie gelegenheid om de olie in te laten intrekken, we hoefden gisteravond alleen de meubels weer terug te zetten. Dachten we. Maar dat viel tegen, de vloer pikt nog. Wat nu? Verder inwrijven gaf niet het gewenste resultaat. We moeten nu de vloer ontvetten. Een behoorlijke klus. Vanmiddag hadden we een afspraak met zusje en zwager en wandelden daarmee heerlijk over het strand. Wat een contrast met gisteren. Overigens heb ik alle ontbrekende foto’s van de dagen ervoor inmiddels ook geplaatst. En die vloer? Die krijgt morgen opnieuw alle aandacht.