Op weg

Het ziet er een beetje uit als een snapshot van een paparazzo. Dat komt denk ik, omdat ik inzoomde en zij er zelf geen erg in hadden gefotografeerd te worden. Hoe dan ook, de vakantievierders zijn vertrokken.  In drie etappes rijden ze op huis aan, onderweg zijn nog twee hotelovernachtingen geboekt. Dat maakt zo’n grote autorit overzichtelijk en ontspannen.

Gisteravond zagen we nog een mooie maansverduistering, we beleefden met elkaar de hittegolf Lucifer en het zwembad is nog nooit zó intensief gebruikt als de laatste weken. Er werd in gewóónd. Het was opnieuw heel gezellig in de herberg van Caldese. Nu gaan we weer eens ervaren hoe de stilte klinkt.

Tussen helling en houtopslag

De hulpmannen zijn vandaag weer terug naar huis gevlogen en onze lijst is inmiddels, op één actiepunt na, doorgestreept. Wat een werk is er verzet!  Ik laat nog even het houthok zien dat opgekalefatert is.

Zaterdagmiddag openden we, na wat geworstel met afdekzeil, ceremonieel het zwembad. Daarmee is ook het toeristenseizoen officieel geopend. Dat ziet er toch feestelijk uit, nietwaar?

Van mij kregen ze een toevoeging achter hun naam; Sjoerd Secuur (links) en Jacques Bromtol.  Dat laatste omdat Jacques een innige band had met de bostrimmer, die hier de bromtol wordt genoemd. De heren Secuur en Bromtol komen graag nog eens terug, schreven ze in het gastenboek. Houden we jullie aan mannen en zeer bedankt.

Schatbewaarder

Schatten van kleinkinderen hebben we. Maar dit zijn ook schatten van de kleinkinderen. Gevonden op ons terrein en zorgvuldig apart gelegd. En toen weer vergeten mee te nemen naar huis. Vooral Eva en Isabel zijn schatgravers. Het is bijna een week geleden dat de laatste logees hier vertrokken en inmiddels ligt de was weer in de kast en is het laatste zwembadopblaasbeest plat gevouwen in de opbergkist terecht gekomen. Resteert alleen nog deze kleine uitstalling. En dit stilleven ruim ik voorlopig nog  niet op.

Vrouwenspul

Het handige van al die weersites is dat je rekening kunt houden met de aangekondigde weerdip. Gisteren een zwembaddag en vandaag boodschappen doen, spelletjes spelen en taart bakken. Want het regent de hele dag. Aan de foto’s is goed te zien dat het hier een vrouwenhuishouden is. Morgen komt er mannelijke versterking in de vorm van zoon en kleinzoon maar ze nemen heel gezellig ook twee vrouwen mee. Het fijne van de weersites is dat ze voorspellen dat morgen de zon weer schijnt. Dan kunnen slippers, zonnehoeden en -brillen gewoon weer aan en op.

 

Bleh

Geld uitgeven aan iets wat je daarna niet meer terug ziet; ik word er niet blij van. Maar goed, het is wenselijk een drainagesysteem aan te leggen vanwege het vele regenwater dat hier de berg af kan lopen en tegen de buitenwand van het zwembad aanklotst. Terwijl ik jullie zonnige plaatsjes van Malaga liet zien, werd er hier gegraven. En dat levert de volgende beelden op.

Oeps! Hulptroepen nodig. Gelukkig kunnen we altijd op de buren rekenen. Geen gewonden, gelukkig.

Het ding staat weer, het drainagesysteem zit er in, de sleuven zijn weer dicht maar het ziet er nog niet strak uit.  Dat gaat maandag gebeuren. Tot die tijd kom ik gewoon niet in die hoek van ons erf. Want ik word nog steeds niet blij van de aanblik.

Gezegend

Eén klusje is er vandaag gedaan. De oude bekleding van het zwembad is bijeengebonden en afgevoerd. Maar verder is de zondag toch vooral een dag waarop we de berg verlaten en van de pranzo genieten. Na afloop wandelden we met de hulpmannen nog even door Gubbio. Niet alleen voor de spijsvertering maar ook omdat er genoeg interessants te zien is. En tja, dan kun je de heilige Ubaldo ook nauwelijks ontlopen. Hij staat daar aan de kop van de Corso Garibaldi zijn zegen te geven. We krijgen zijn zegen over deze rustdag en hij is mét mij verheugd over de werkplannen van morgen.

Mannen

Dit is nog eens iets geheel anders dan de natuuropnamen die ik de laatste dagen liet zien. Twee mannen zijn voor de tweede dag op rij bezig ons zwembad van nieuwe bekleding te voorzien. Een intensieve klus; de bevoorrading van gereedschappen vindt plaats vanuit deze werkbus. Indrukwekkend. Binnenkort kom ik er op terug. Twee andere mannen arriveerden hier gisteren. Dat zijn onze hulpmannen. De één was in die hoedanigheid hier vorig jaar ook al. De ander was hier op vakantie en wilde dit jaar wel een week zijn handen laten wapperen. Heerlijk al die werkende mannen. Aan tuinwerk kom ik haast niet meer toe, want ik heb mezelf bevorderd tot hoofd catering. Ook leuk.