Heen en terug

De studenten aan de overkant zitten nog in de late avondzon aan de rand van hun openbare zwembad. Ik maakte gisteravond deze foto. Jawel in Delft. We hadden een beetje dringende reden naar NL te gaan. Eenmaal onderweg in de auto kreeg ik in Noord Italië via de zussen-app ook nog eens te horen dat het niet zo lekker met mijn moeder ging. In die zin was het dus goed dat we al onderweg waren. Nu, een dag later, zijn beide zaken niet meer zo urgent gelukkig, mijn moeder knapt weer op. Volgende week viert onze schoonzoon zijn vijftigste verjaardag, daar zullen we ook bij kunnen zijn. Dus hoewel we met pijn in het hart Caldese verlieten, is het goed om weer even in NL te zijn. En wat is het hier lang licht ’s avonds! Dat gaan we maar eens volledig benutten met avondwandelingen.

Kersentroost

Op ons erf woont de familie Gaai. Vader, moeder en een aantal jongen. Op ons grasveld staat een kersenboom. Voelen jullie onze bui al hangen? Kersen zijn voor mensen pas smakelijk als ze echt rijp zijn. Voor gaaien kennelijk nét iets eerder. Nogal stom dat we geen zilverpapier in de boom hebben gehangen. Nogal ongelukkig van twee jonge gaaien om in ons zwembad te verzuipen. De rest van de familie Gaai vrat in één dag de hele kersenboom leeg wat we ze dus maar gunnen en wij kochten heerlijke rijpe kersen voor ons zelf. Aantekening voor volgend jaar: bijtijds de kersenboom versieren. En voor de Gaaien zwemles nemen.

BBHH

Hier lurkt de wijnboer aan een tuinslang in een poging om regenwater vanaf het zwembaddek naar een lager gelegen deel te hevelen.

Vakantievierende dochter haalt de was binnen en vouwt het op.

Schoonzoon repareert een kleine afrastering. En de kleindochters?

Die spelen volleybal over de waslijn heen. Bezigheden Buitens Huis Hebbende, heet dat dan. In een stralende zon bij oplopende temperaturen. O, o, wat zijn we prima bezig. Want naast de getoonde klusjes werd er op grote schaal onkruid geruimd en anderszins geklust.

Voorlinden (2)

Zonder publiek is mijn werk niet compleet, zegt kunstenaar Leandro Erlicht. Het ziet er uit als een echt zwembad maar je kunt onder water lopen zonder nat te worden. Toen ik op de bodem stond en naar boven fotografeerde ontstond er een nieuw soort kunstwerk. Daglicht viel door het dakrooster via de waterspiegel op mijn lens.

Een ander zeer markant kunstwerk en misschien ook wel het meest gefotografeerde is dit hyperrealistische uitvergrote stel van Ron Mueck. Zowel het zwembad als dit stel horen tot de vaste collectie die voortkomt uit een gigantische kunstverzameling van Joop van Caldenborgh, de eigenaar van dit particuliere museum.

 

Gesnater bij het water

Het is net of we een openbaar zwembad voor de deur hebben. Nog nooit zagen we namelijk zoveel zwemmers in het Rijn Schiekanaal als dit jaar. Officiëel is het verboden vanwege de beroepsvaart maar er zijn weinig mensen die zich er iets van aantrekken.

Een beetje de benen laten bengelen, is ook aangenaam. Deze foto’s zijn nog van zondag toen het één groot feest was langs de route van het corso.

Voor rustig gesnater moet je uitwijken naar de polder. Daar hoorde ik de eenden het kroos op snavelen.

En voor nog méér water kijk ik vanavond omhoog. Er is regen beloofd.

Op weg

Het ziet er een beetje uit als een snapshot van een paparazzo. Dat komt denk ik, omdat ik inzoomde en zij er zelf geen erg in hadden gefotografeerd te worden. Hoe dan ook, de vakantievierders zijn vertrokken.  In drie etappes rijden ze op huis aan, onderweg zijn nog twee hotelovernachtingen geboekt. Dat maakt zo’n grote autorit overzichtelijk en ontspannen.

Gisteravond zagen we nog een mooie maansverduistering, we beleefden met elkaar de hittegolf Lucifer en het zwembad is nog nooit zó intensief gebruikt als de laatste weken. Er werd in gewóónd. Het was opnieuw heel gezellig in de herberg van Caldese. Nu gaan we weer eens ervaren hoe de stilte klinkt.

Tussen helling en houtopslag

De hulpmannen zijn vandaag weer terug naar huis gevlogen en onze lijst is inmiddels, op één actiepunt na, doorgestreept. Wat een werk is er verzet!  Ik laat nog even het houthok zien dat opgekalefatert is.

Zaterdagmiddag openden we, na wat geworstel met afdekzeil, ceremonieel het zwembad. Daarmee is ook het toeristenseizoen officieel geopend. Dat ziet er toch feestelijk uit, nietwaar?

Van mij kregen ze een toevoeging achter hun naam; Sjoerd Secuur (links) en Jacques Bromtol.  Dat laatste omdat Jacques een innige band had met de bostrimmer, die hier de bromtol wordt genoemd. De heren Secuur en Bromtol komen graag nog eens terug, schreven ze in het gastenboek. Houden we jullie aan mannen en zeer bedankt.

Schatbewaarder

Schatten van kleinkinderen hebben we. Maar dit zijn ook schatten van de kleinkinderen. Gevonden op ons terrein en zorgvuldig apart gelegd. En toen weer vergeten mee te nemen naar huis. Vooral Eva en Isabel zijn schatgravers. Het is bijna een week geleden dat de laatste logees hier vertrokken en inmiddels ligt de was weer in de kast en is het laatste zwembadopblaasbeest plat gevouwen in de opbergkist terecht gekomen. Resteert alleen nog deze kleine uitstalling. En dit stilleven ruim ik voorlopig nog  niet op.

Vrouwenspul

Het handige van al die weersites is dat je rekening kunt houden met de aangekondigde weerdip. Gisteren een zwembaddag en vandaag boodschappen doen, spelletjes spelen en taart bakken. Want het regent de hele dag. Aan de foto’s is goed te zien dat het hier een vrouwenhuishouden is. Morgen komt er mannelijke versterking in de vorm van zoon en kleinzoon maar ze nemen heel gezellig ook twee vrouwen mee. Het fijne van de weersites is dat ze voorspellen dat morgen de zon weer schijnt. Dan kunnen slippers, zonnehoeden en -brillen gewoon weer aan en op.

 

Bleh

Geld uitgeven aan iets wat je daarna niet meer terug ziet; ik word er niet blij van. Maar goed, het is wenselijk een drainagesysteem aan te leggen vanwege het vele regenwater dat hier de berg af kan lopen en tegen de buitenwand van het zwembad aanklotst. Terwijl ik jullie zonnige plaatsjes van Malaga liet zien, werd er hier gegraven. En dat levert de volgende beelden op.

Oeps! Hulptroepen nodig. Gelukkig kunnen we altijd op de buren rekenen. Geen gewonden, gelukkig.

Het ding staat weer, het drainagesysteem zit er in, de sleuven zijn weer dicht maar het ziet er nog niet strak uit.  Dat gaat maandag gebeuren. Tot die tijd kom ik gewoon niet in die hoek van ons erf. Want ik word nog steeds niet blij van de aanblik.