Slopen

Het was nog lang niet alles wat ik zaterdag liet zien. De dichtgetimmerde huizen in de Delftse Bomenbuurt hebben zulke fraaie muurschilderingen, dat ik er een tweede blog over maak. Kijk nou toch hoe gaaf! Toch is er protest. Haal het hart niet uit de Bomenwijk, GEEN SLOOP staat er met hoofdletters op de poster aan deze deur.

Als je ergens tot tevredenheid hebt gewoond, is het moeilijk te verkroppen dat je huis gesloopt moet worden. Toch zien deze huizen eruit als snel en goedkoop gebouwd ergens in de zestiger jaren en ik kan me voorstellen dat met de huidige isolatie eisen en veranderde woonwensen, sloop goedkoper is dan renovatie. Ik hoop dat de toekomstige bewoners van de nieuwe huizen er uiteindelijk met veel plezier en verhoogd comfort zullen wonen. Voor het zover is, bewonderen we nog maar en keer de vrolijke muurschilderingen.

Vocht- en tochtproblemen

In de Delftse bomenwijk gaan woningen gesloopt worden. Steeds meer flats en woningen worden na leegstand dichtgetimmerd. Naast de vocht- en tochtproblemen zijn gehorigheid en verouderde installaties de reden tot afbraak én de bouw van 250 nieuwe woningen. De te slopen huizen staan vaak in straten waarin de rest van de huizen blijft staan. Om de wijk de komende periode geen spookachtige uiterlijk te geven, is voor deze oplossing gekozen. Dat vind ik een geweldig idee en bewonderenswaardig dat hieraan geld wordt uitgegeven. Hoewel ik aanneem dat de kosten in dit geval voor de baat uitgaan, de neiging tot vernielen en bekladden wordt in de kiem gesmoord. Van het afgetimmerde zijraampje in de verder lege muur kan ik zomaar vrolijk worden.

Duo’s

Er valt niet gek veel te vertellen over wat ik hier laat zien. Twee aan twee plantenbakken tegen een voorgevel, bloemen allemaal in hetzelfde kleurpalet en bij twee huizen zelfs een plekje om te gaan zitten. Dat is het. Ik kom ze tegen tijdens onze bruggenloop en bewonder ze dan terloops. Maar er is zorg aan besteed en ze verdienen wat meer aandacht. Vandaag zien toch maar mooi mensen van búiten Delft hoe onze overburen hun stoep verfraaien.

Het lelijks

Tja, ik schreef er onlangs over. Af en toe valt het me op dat er nieuwbouw in het Delftse centrum is gepleegd, die ik ronduit lelijk vind. Op deze plaats heeft in de 17e eeuw het sint Annaklooster gestaan. Later, in 1675, werd dat een Tuchthuis. Wie niet wilde ‘deugen’ werd hier gedwongen te werk gesteld in de textielindustrie. Nog weer later kwam hier het Sint Joris Gasthuis. Nu staat hier sinds 1982 een appartementencomplex met een kleine woonwijk erachter. Daar kom je eigenlijk alleen als je er woont. Tot mijn verrassing zag ik ook huizen die wel de oude maatvoering en puntdaken hebben. En ook aardig vond ik het plotseling opdoemend groene veldje dat behouden is gebleven nadat ook de stadsboerderij die hier ooit stond, gesloopt werd.

De nieuwbouw naast het kleine grachtenpand is tamelijk uit verhouding maar ja, mensen moeten ook kunnen wonen in huizen die aangepast zijn aan de moderne eisen. En zo viel me de lelijkheid toch weer een beetje mee.

Woonomgeving

Het mooie van oude binnensteden is de afwisseling van huizen. Geen eenvormigheid maar ogenschijnlijk lukraak gebouwd. Ik kom van alles tegen in Delft. Van kleine huisjes met uitnodigende schommelstoelen, tot een soort stadspaleizen waar lelijke nieuwbouw tegenaan is gezet.

En een rij moderne huizen die wel mooi zijn gelukt, naar mijn idee. Terwijl ik weer naar huis kuierde, kwam ik buren tegen die ook aan de wandel gingen. De wil om buiten te zijn leeft bij iedereen; de stad, het bos, de polder of het strand, we zuigen allemaal onze longen vol. Mmm…het strand. Dat wordt ook wel weer eens tijd.

Ja toch?

Toen ik vanmorgen bij mijn ouders was, bleek mijn leuke moeder in dezelfde opruimmodus als ik te zitten. Januari is daar ook bij uitstek de maand voor. Verlangend kijken we uit naar het lengen van de dagen maar de realiteit van regen-en hagelbuien kluistert ons aan huis. En huizen hebben de neiging dicht te slibben als je er niet af en toe de bezem flink doorheen haalt. We reorganiseerden samen wat kasten en ik kon met een doos vol ongeregeld hun pand verlaten. Daarna haalde ik meteen onze boodschappen in huis en kon de verleiding van twee bossen tulpen niet weerstaan. Ik zag overigens eergisteren al narcissen bloeien in een perk. Uiteindelijk wordt het dus altijd weer lente.

Daar zit muziek in

Wij lopen deze straat meestal voorbij omdat ie voor ons niet in de looproute ligt. Maar autovrij en met zicht op de toren van de Nieuwe Kerk is het er fraai en fotogeniek.  Een paar bewoners hebben boven hun voordeur een trompet gehangen. Kijk dit is het zicht op de straat zoals wij passeren als we de bruggenloop doen.

Hier en daar is er wat nieuwbouw tussen gezet maar ik concentreer me graag op mooie oude gevels en huizen. Ik doe gewoon wat onbescheiden Delft promotie vandaag. Omdat ik blij ben hier om de hoek te wonen.

Ramen en vensters

Het maakt niet uit in welke stad of straat ik loop, mijn aandacht wordt vaak naar ramen en vensters getrokken, vooral naar de kleurrijke en bloemversierde. Bij huizen met luiken gaan de ramen altijd naar binnen toe open. Dan kunnen er makkelijk bloempotten in de vensters gezet worden en dat zie je hier dan ook veelvuldig.  Het ontoegankelijke sobere raam op de tweede foto krijgt alsnog een zachte uitstraling door de lichtgele kleur van muur en rozen. Het leukste venster echter bevindt zich momenteel achter ons huis. De familie roodstaart heeft wel degelijk jongen. De drie kleintjes krijgen vandaag vliegles. Nog even en we hebben last van het lege-nest-syndroom.