Appels en peren

In mijn favoriete tv-programma Binnenste Buiten was afgelopen week te zien hoe je een boom kunt herkennen aan zijn knoppen. Kennelijk heb ik er niet voldoende van geleerd want dat hier fruitbomen staan, lijkt me duidelijk. Maar appels of peren? Het lijken me wel óude bomen, goed gesnoeid maar wel met veel mos op stam en tak. Hoe dan ook, de werkelijkheid was honderd procent mooier dan ik hier kan laten zien.

Dat geldt ook voor de zon beschenen narcissen die bijna oplichten in de smalle strook bij de afgeknotte molen. Mijn zus en ik liepen me toch een partij te genieten op deze vroege zondagochtend. Daar gaat het toch maar om; de lente zien, horen, opsnuiven en op je in laten werken. En dan vanmiddag met blote beentjes in de zon op ons balkon. Weg met de melkflessen.

Naast groen graag kleur

Van de buren, bij wie we gisteren even op de koffie gingen, hoorden we dat nachtvorst in het voorjaar aan de bloeiende fruitbomen veel schade heeft veroorzaakt. In onze kleine boomgaard is de wijnboer toen op inspectie geweest. Geen abrikozen, geen peren, geen kersen en pruimen dit jaar. Alleen de appelboom zit vol, maar dat is ook een van de laatste bloeiers. Het verklaart ook waarom de vijgenboom dichtbij huis er zo doods uitziet.

Maar zoals dat gaat in de natuur; het herstelt zichzelf. In de vier dagen dat we nu hier zijn, is het stralend weer met temperaturen rond de 23 graden. En dat doet de vijgenboom goed. En ons ook! Ik haalde mijn mand met zaden tevoorschijn. Het zaad van de Afrikaantjes heb ik snel in de twee grote bloembakken bij de entree gestrooid. Dat komt nog wel goed. De bolletjes voor anemonen kunnen ‘voorgeweekt’ worden en gaan dan alsnog een pot in. Het zou nog moeten kunnen, aldus de verpakking. Ik ga zeker nog gemengd bloemenzaad strooien in een ongebruikt stuk moestuin. Zondag gaat het mogelijk regenen. Het is een race tegen de klok maar we hebben graag wat kleur in deze groene omgeving.

Exoten

Twee voor één euro. Barstensvol vitamine en nog smakelijk ook. Maar ja, dacht ik eenmaal thuis, waar komt ie eigenlijk vandaan? Van oorprong uit China en Japan, inmiddels wordt de kakivrucht in veel landen gekweekt. We kennen hem ook in Italië en hebben zelfs overwogen een kakiboom te planten. Maar omdat ie in de wintermaanden zijn vruchten levert en we dan niet in Caldese verblijven, zagen we daar vanaf. We proberen altijd met het seizoen mee te eten, dus nu veel appels en peren. Toch liggen er op onze fruitschaal ook bananen en mandarijnen. Daar denk ik nauwelijks over na. Hoe gaan we dit nou eens aanpakken? Om te beginnen ‘hap, slik, weg’ met de kaki. En voor de rest hou ik de Europese grenzen aan, bedacht ik me.

Jungleprints en persende mannen

Als het dan toch herfst moet worden, dan maar graag met wat zon erbij.  In de Paradijsboom levert dat een mooi beeld op. Tegenwoordig is het heel erg in om met dit soort plaatjes muren te behangen. En wij kunnen volstaan door gewoon op ons parkeerterrein rond te kijken.

Zo ziet de boomgaard er nu uit. De eerste peren zijn geplukt en gestoofd.

Nog een doorkijkje op ons terrein; het aanrijpad én mijn onkruidkrukje. Want ja, ook dat soort werk gaat door. Vanuit de cantina hoor ik juichkreten en  gelach. Voor wie wil weten wil hoe persende mannen eruit zien…

 

 

Tussen de zegels

‘Dat vind ik nou toch zo’n leuke tas’, zei een meneer tegen me terwijl we in de lift van het parkeerdak naar de winkel afzakten. ‘Jammer dat ik destijds net te laat was voor die Postnl-actie’, vervolgde hij. Dus kijk ik ineens heel anders tegen dit krijgertje aan en voelt het alsof ik de andijvie in een soort collectors item meedraag. Plastic draagtasjes kunnen niet meer anno 2016 maar hoe ik vier handperen zonder plastic de supermarkt uitkrijg, is nog een puzzel. Om van een bakje blauwe bessen maar te zwijgen.

kleur bekennen 2

Maandagse boomgaard

Geen moestuin- maar een boomgaardblog. De perenboom buigt door onder zijn vracht, maar de peren voelen nog steeds hard, dus proberen we de pluk nog even uit te stellen. Maar jakkes, wat zie ik nou weer? Aangetast blad. Het blijkt perenroest te zijn, een schimmel afkomstig van de jeneverbes. Advies is om die weg te halen. Pff…daar hebben we er nogal wat van. Vijf keer in een seizoen bespuiten met bestrijdingsmiddel is de andere optie. Wat een dilemma’s voor deze goedwillende biologisch boerende amateurs.

Boomgaard op maandag

Voordat de appels en vijgen de pan in gingen, moesten ze op de foto. De oogst uit de boomgaard gaat gestaag door en samen krijgen we dat niet zo snel verwerkt. Maar appelvijgenjam blijkt een smakelijke combinatie. Van een kilo schoongemaakt fruit, 250 gram suiker en een zakje geleerpoeder kon ik drie potten vullen. De appels die ik in kleine blokjes sneed, waren niet tot moes gekookt dus daar moest de staafmixer nog even aan te pas komen, waarna het toch echt op jam ging lijken. Lekker bij een kaasplateau, bij varkensvlees of over een taart. Zie mijn blog van zaterdag. Een oplettende lezer vraagt zich misschien af, waar de peren zijn gebleven. Gewoon geschild en opgegeten. Dat is bovendien de methode met de minste afwas.

Frutteto

Geen maandagse moestuin maar de boomgaard staat vandaag centraal. Als je daar de vruchten van wil plukken, heb je geduld nodig. Omdat de grond rondom de oorspronkelijke boerderij jarenlang verwaarloosd was, zijn we in eerste instantie begonnen met bramen plukken, want die groeiden overal. Die gebieden zijn we uiteindelijk gaan schonen en inmiddels staan daar zelf geplante fruitbomen. Appels, peren, perziken, abrikozen, kersen, vijgen en pruimen. Het levert nog niet zo erg veel op maar de belofte is er. Daarnaast hebben we een potje dat we het bomenfonds noemen. Want op onze wensenlijst staat nog een notenboom, kaki en granaatappel.