Op en neer

Met slechter weer op komst, gooit de wijnboer er een extra schepje bovenop. Letterlijk. Deze zakken zijn gevuld met voedingrijke grond met veel wormen. Aan elke wijnstok wordt wat van dat mengsel toegediend. Daartoe moet dan eerst de grond een beetje losgemaakt worden. Dus wordt er rij voor rij met een pikhouweel wat gewroet. Zwaar werk maar de wijnboer is in zijn element.

Daar staat ie hoor. Eerst nog gebukt en op mijn verzoek ook even rechtop. Na vandaag is het meeste werk aan de wijngaard wel gedaan, voorlopig. Het enige wat nog even moet is wat bloemenmengsel strooien tegen de takkenril aan. We hadden nog twee halfvolle doosjes met zaad staan waarvan de kiemkracht wat achteruit is gegaan. Dat kan mooi daar gestrooid worden. Met een regenbuitje er overheen zal de kans op wegwaaien nihil zijn dus dat wordt een klusje voor morgenochtend. Ook wat afrikaantjeszaad van 2022 vindt daar zijn weg nog. Leve de biodiversiteit in ons dalletje. En óp naar een goede oogst voor 2024!

Tussen madelief en hazenkeutels

Spannender dan in de titel van dit blogje gaat het hier niet worden, hoor. Je bent gewaarschuwd en afhaken kan nu. We zijn alleen het erf even afgegaan om de buren te begroeten, over en weer te zeggen hoe goed het is elkaar weer te zien en onze post op te halen. De wijnboer zijn werkgebied is uiteraard de wijngaard en ik laat me leiden door waar de zon staat

Ik pak het grasveld aan. Daar schieten planten door die stug en wild zijn en hoog genoeg om ze er uit te trekken. Geen idee hoe ze heten. Er zoemen hommels om me heen, ik zag een eerste citroenvlinder. Een paar kwikstaartjes lijken te nestelen in de esdoorn voor het huis, de temperatuur klimt omhoog. En ja, ik zit dus midden tussen de madelieven en hazenkeutels in wat we altijd het grasveld noemen. Maar vanaf nu niet meer, het is de biodiverse groenstrook voor ons huis. Dat klinkt goed en heel verantwoord, toch?