Zoek de verschillen

Kijk, er stond kerstversiering in de vensterbank toen ik op 18 december op een knipbeurt wachtte. Die zelfde avond kregen alle kapsalons (en zij niet alleen) weer te horen dat ze voor onbepaalde tijd gesloten moesten blijven. Ik was dus net op tijd, toen.

Vandaag zat ik er weer. Wachten is hier een genoegen. Het uitzicht op de Nieuwe Kerk maakt dat ik me graag even nestel op de bank voor het raam. In tegenstelling tot de vorige keer scheen vandaag de zon al lag dit stuk van het Vrouwjuttenland net in de schaduw. Met een kort koppie en tegen een snerpend koude wind in, liep ik weer naar huis. Daar dook ik met de weekendkrant en een tijdschrift in een zonnig hoekje. Ik maak een pannetje verse soep en doe verder niks bijzonders. De wijnboer sportte vanmorgen een uur, ik deed dat gistermiddag. We vinden dat we een rustige dag hebben verdiend.

Afspraken

‘Als we weer in NL zijn, maken we een afspraak’, had ik een tijd geleden tegen deze en gene geroepen. Want dat Coronajaar heeft er op sociaal gebied natuurlijk behoorlijk ingehakt. Dus begon ik vanmorgen met het uitzetten van wat afspraken lijntjes. We gaan gezellige en volle weken tegemoet, in groot contrast met ons kluizenaarsbestaan op de berg in Italië.

Ik dwarrelde wat door Delft op weg naar de kapper, de wijnboer had een afspraak met de opticien en vanavond is er een bewonersvergadering van ons wooncomplex. Een gevulde agenda, ik wist bijna niet meer hoe dat eruit zag.

En als ik dan de toren van de Nieuwe Kerk in beeld krijg, weet ik zeker dat we onze stadse periode weer ten volle gaan benutten.

Zorgzaam

Deze vogelverschrikker jaagt hopelijk de meeuwen weg zodat de baby meerkoetjes rustig kunnen opgroeien en niet opgegeten worden. Op een geplastificeerd A4tje werd mij, argeloze passeerder op weg naar de kapper, verteld wat hier aan de hand is. Natuurlijk keek ik even in het nest. Daar zag ik drie donsjes én het achterste van een van de ouders die net een duik nam op zoek naar voedsel voor het kroost. De andere ouder en spruit nummer vier zwommen een eindje verder weg.

Het is een tamelijk keurig nest, zonder veel zichtbaar plastic afval. In de NRC van gisteren las ik dat Auke-Florian Hiemstra promoveert op zwerfafval als bron van nestmateriaal bij meerkoeten. Hij is op zoek naar burgerhelpers die een nest een tijd willen volgen. Het is dat we over een week vertrekken naar verre oorden, maar anders had ik me graag aangemeld.

Doorgaan met ademhalen

We komen maar weinig meer in het centrum van Gubbio. Vandaag wel want ik moest hoognodig naar de kapper. Tjonge, wat een maatregelen bij de contactberoepen hier. Mondmasker ophouden tijdens haren wassen, knippen en föhnen. Bij binnenkomst, maar dat is overal, verplicht handen ontsmetten. Mijn kapcape (heet zo’n ding zo?) kwam uit een steriele verpakking, kammen en scharen ook. De kapper vertelde dat veel mensen nog bang zijn en sommigen gaan liever niet de deur uit. Ook zouden veel mensen aan stemmingswisselingen lijden na de langdurige lockdown. Vooral het vele tv kijken in die periode zou de mensen depressief maken. En het wás ook geen al te vrolijk nieuws in Italië. Inmiddels zijn er hier nauwelijks uitbraken, is het R-cijfer 0,5 en haalt men opgelucht adem. Achter het mondmasker.

Vespa verhoogt de sfeer

Pas vanmiddag kwam ik er aan toe het centrum in te lopen. Dat blijft een feest. Ten eerste omdat de kapper mijn haar weer fatsoeneerde. Maar ook omdat het zulk zalig weer is, de terrassen vol zitten en er een vrolijke sfeer heerst.

Volgens de kapper gaan alle bloembakken binnenkort weg om plaats te maken voor de feestverlichting. Ik ben vast de enige niet, die dat spijtig vindt. Hoe dan ook, voorlopig genieten we massaal van de fleurigheid. En waar ik ook blij van werd, was het beeld dat me even herinnert aan een andere fijne plek om te wonen.

Domweg gelukkig in Delft

Het prachtige weer gisteren dreef ons in de middag opnieuw naar buiten. We maakten een fietstochtje en eindigden met een ijsje. Vanmorgen verbaasden we ons over een regenbui die gelukkig weer snel voorbij trok. Zo kon ik vanmiddag op weg naar kapper en AH fijn de route door de Doelentuin nemen. Dat gaat overigens alleen met dichte schoenen. De paden zijn gemaakt van uiterst kleine kiezels waarin je een paar centimeter wegzakt.

In de verte zit een vrouw op een bankje naast haar rollator. Ze moet er net als ik er doorheen geploegd hebben.  We maakten een praatje en waren allebei verrukt over de bloeiende rhododendrons.

Aan alle kanten fris

Het blauw-gele markies is van mijn kapper. Voor ik daar de stoel op schoof, deed ik wat snelle boodschappen in de Choorstraat. De ochtend heb ik zeer nuttig besteed met allerlei poetswerkzaamheden. Dat was een soort inhaalslag nadat de hal drie weken voor allerlei rommel zorgde. Ik hou van poetsen als het karwei geklaard is. Met andere woorden; het is niet mijn hobby maar het moet gebeuren en geeft voldoening. Terwijl ik behoorlijk tevreden met een fris hoofd naar een fris huis liep, zag ik dit jongetje op de kademuur zitten. Met bloesembomen op de achtergrond. De lente kan zich geen betere start wensen.

Da Matteo

Ongemerkt verlopen onze weken volgens een vast patroon. Dus toen we vandaag, op een dag dat we meestal de berg niet afgaan, beiden een afspraak met de kapper hadden, voelde dat bijna vakantie-achtig aan. We gaan eens wat vaker onze week omgooien, weg met de sleur! Zo kom je na een gewoon bezoekje aan Matteo tot geheel nieuwe inzichten. Nu de uitwerking nog.

Zwerfster

Tussen een bezoek aan de opticien en een knipbeurt bij de kapper hield ik een uurtje over. Net tekort om weer naar huis te gaan. Dus zwierf ik, precies als gisteren maar nu alleen, door het centrum van Delft. Da’ s bepaald geen straf want bovendien markt. Alleen had ik geen fotocamera meegenomen, suf. Deze opname maakte ik met mijn mobiel. Waarna ik op een zieke kleindochter ging passen. Nu wacht er nog een muurtje dat een tweede blauwe laag moet krijgen. Je kan maar lekker bezig zijn.

Taalgebruik

Het was gelukkig droog toen ik vanmorgen naar de kapper liep. Althans; het regende niet. Over een smalle gracht, op een nog smaller stoepje liep ik opgewekt mijn zesweekse knipbeurt tegemoet. Er passeerde een busje dat mij de volle laag gaf door idioot hard door de plassen te rijden. ‘Lul’ riep ik keihard. Zó hard dat een mevrouw vóór me zich omdraaide en ik me genoodzaakt voelde mijn excuus voor dit taalgebruik te maken. Dat was niet nodig, vond ze. We liepen samen een stukje op. ‘Hier ga ik naar binnen, dan droog ik weer op’, zei ik ter hoogte van de kapper. ‘Doe hem de groeten, ik zat er gistermiddag’, riep ze me na. En inderdaad, ze had een leuk en goed geknipt koppie.