Serieuze zaken, ernstige onderwerpen en verdriet, er is niet aan te ontkomen maar ik blog er zelden over. Dat is een keuze. Heeft niets met oppervlakkigheid te maken maar wel vaak met privacy. Afgelopen week ontving iemand in onze vriendenkring een onheilstijding. We hadden eigenlijk vanavond de jaarlijkse eetafspraak met elkaar. Zo’n avond waarbij oude banden worden aangehaald en verstevigd. En nu? Nu gunnen we hen alle rust en ruimte waarom ze gevraagd hebben. Wensen we hen sterkte, kracht en liefde. Een vriendin beschreef het mooi; we hopen op een wonder maar er heerst verslagenheid.
