Live stream

foto in mei in onze tuin in Delft

Oudste kleindochter Eva verlaat de basisschool. Zoals alle kinderen heeft ze een bewogen schooljaar achter de rug. Geen eindkamp, geen musical. Hoewel? Heel creatief zette klas 8b een Coronamusical in elkaar. Er was een soort nieuwsshow gefilmd en gisteravond konden ouders maar ook andere belangstellenden via een live stream de hele uitzending zien. De klas van Eva keek er samen naar op school, de opa’s en oma’s, tantes, ooms, neven en nichten keken vanaf hun eigen bank toe. Zelfs vanaf de Italiaanse bank.

Er waren journaals gemaakt, persconferenties met gebarentolk en thuissituaties van ouders en kinderen die school en werk moesten combineren, waren nagespeeld. De enorme impact die de Coronacrisis heeft gehad op deze kinderen, kwam luid en duidelijk over. Uiteindelijk zagen we de groep live samen met de juf. Na haar emotionele afscheidspraatje kregen alle schoolverlaters hun rapport met nog wat toebehoren. Je ziet hier een schermfoto met twee maal Eva. Vrijwel alle leerlingen namen met een dikke knuf afscheid. Dat mag weer bij deze leeftijdscategorie. Het feit dat het mij opviel, zegt alles over deze vreemde tijd.

Natuurdagboek

Kleindochter Isabel had me in een lief briefje geadviseerd om het raam open te gooien. En kijk, ruik en geniet, schreef ze erbij. Direct erna kwam ik deze tekening in de krant tegen bij een artikel van Gemma Venhuizen met de titel Natuur voor binnenblijvers. Zij raadde aan een natuurdagboekje bij te houden, je zintuigen goed te gebruiken en je natuurkennis te vergroten. Dus daar ben ik maar eens aan begonnen. Ik hou de stand van zaken bij de familie Meerkoet bij. Noteer hoe een perkje van minikeukenhof veranderde in een wilde bloementuin en meer van dat soort dingen.

Hier is goed te zien dat ik de ramen volgens voorschrift heb opengegooid. In de avondzon staat hier ‘onze’ boom weer helemaal groen te zijn en de inkijk naar de Vermeerstraat op natuurlijke wijze te blokkeren. En zo zag het er op 8 april nog uit. We kregen dus binnen een maand een compleet nieuw uitzicht, zonder ons te verplaatsen. Da’s toch een wonder?

Papier hier…en daar

Bij blogvriendin Bertie las ik hier over een tentoonstelling van knipselkunst in Hoorn. Daar zou een kunstenares samen met bezoekers door middel van uitgeknipte duiven een nieuw tijdelijk kunstwerk creëren. Enfin, jullie snappen, dat gaat niet door maar duiven uitknippen kan wél. In haar blog staat een link waarmee de duif te downloaden is. Sinds gisteren hangen ze, na het nodige knipwerk mijnerzijds, bij ons voor het raam. Het zijn witte duiven maar tegenlicht en spiegelende ramen maken het deze fotograaf niet eenvoudig.

Isabel koos voor heel ander ‘papier’ dat vandaag de opdracht is van de foto7daagse. Zij laat ons een deel van haar Donald Duck-verzameling zien en spreidde dat op haar bed uit. Lekker kleurig en helemaal haar wereld.

foto Isabel

Overigens: de witte duif staat voor liefde en hoop. Dat kunnen we goed gebruiken in deze tijd.

De appel valt

foto Isabel

Ze gaat er steeds meer werk van maken, vertelde onze dochter mij vanmorgen. Isabel verheugt zich elke dag op de foto- opdracht die vandaag ‘een drankje’ luidt. En daar verscheen haar kindercappuccino. Ongeveer op het zelfde moment had ik hetzelfde onderwerp op de foto gezet. Mijn bak troost in onzekere tijden. Een bakkie pleur, zegt de Hagenees. Il mio cappu zegt de Italiaan. Mijn heimweekoffie. Daar hou ik het vandaag maar op. En nee, die appel valt bij ons niet ver van de boom.

Toevallig iets uit de keuken

Eindelijk kwam ik er vandaag aan toe om de servieskast die in de keuken staat, schoon te maken en op te ruimen. Kennen jullie ook de momenten waarop de alles op z’n kop staat want van het een komt het ander? En dat je spullen in handen hebt die je nooit gebruikt. Zoals deze puddingvormen. Ik hou niet van pudding en de zalmpaté die ik wel eens maak, past beter in een cakeblik. Dus wie deze vormen hebben wil, die kan ze krijgen. Toeval of niet, de foto-opdracht vandaag heet ‘Iets uit de keuken’. Isabel had het snel voor elkaar vandaag maar zij hoefde dan ook geen kast op te ruimen om haar onderwerp te vinden.

foto Isabel

Groen in natuur, kitsch en kunst

foto Isabel

Isabel woont met haar ouders en zusje aan een dijk. Toen de foto-opdracht vandaag Groen bleek te zijn, had ik al wel een vermoeden van haar onderwerp. Zomers hebben ze een prachtig groen uitzicht en bij sneeuw glijden de kinderen er met de slee vanaf. Ik zelf ging op zoek naar groen in huis. Afgezien van planten en bloemen viel dat nog niet mee. Boven op een kast staat een verzameling vazen, waaronder ook wat groen spul. Maar het geheel komt me toch wat te bruin over.

Toen ik het groen even isoleerde, had ik aan mijn groene opdracht wel voldaan, vond ik.

Dag 2: vierkant

In haar middagpauze, ja er wordt volgens schooltijden gewerkt thuis, maakte Isabel haar dagfoto. ‘Al klaar!! Maar nu echt klaar’ appte ze me om 11.58 u. De opdracht vandaag is Vierkant. Die is ze in heel wat objecten tegen gekomen in hun woonkamer.

Zelf combineerden wij ochtendwandeling met boodschappen doen. Ik ervaar het toch als een soort expeditie, dat boodschappen doen. Er waren nu tamelijk veel mensen in de winkelstraat. Deze tekst kwam ik tegen op de winkelruit van de toko waar we misschien eind van de week wel een lekker maaltje ophalen. Ineens bedacht ik dat ik nog twee foto’s van Vierkanten met tekst in mijn fotomap heb staan. Die sluiten wat mij betreft mooi bij het dagthema aan.

Thuis. De uitdaging

Elk jaar doe ik mee met de fotozevendaagse. Dit jaar is er een extra # stayathome editie aan toegevoegd die in het teken staat van de huidige crisis en bedoeld is ter verstrooiing. Het onderwerp van vandaag is ‘thuis’. Op deze foto zie je mijn uitzicht vanaf mijn werkplek, de jaloezieën zijn scherp, het uitzicht vaag. Enigszins gekooid ook. Kleindochter Isabel doet met me mee. Deze foto stuurde ze vanmorgen. ‘Klaar’ stond erbij.

foto’s Isabel, 9 jaar

‘Even opnieuw, iets betere plek doen’ kwam er achteraan. Dat is haar thuis. Haar veilige warme plek. Ik vind dat ze de eerste opdracht mooi heeft uitgevoerd en zie meteen de buitenwereld ook weer scherp.

Roodkapje

Dat het de donkere dagen voor kerstmis zijn, is goed te zien. In tegenstelling tot vorige week hielden we het gelukkig wel droog tijdens de polderwandeling. Evengoed snel weer naar huis want vandaag is het voor ons kerstboomoptuigdag. Dit jaar hebben we een behoorlijk grote boom; een geschenk van een leverancier van de wijnboer. De halve kamer moest veranderd worden, wat een gedoe. Ik weet nu al, dat het volgend jaar weer een bescheiden boom zal komen. Kijk hoe vrolijk deze mini’s me toelachten toen we nog even bij een supermarkt aangingen voor een laatste boodschap.

En over mini’s gesproken. Er wandelde vanmorgen een kleindochter van mijn zus en zwager mee. Schattig toch zo’n roodkapje?

De schrijfster

Ze is bezig met haar derde boek. Twee jaar geleden schreef ze al twee delen over haar opa. Nu werkt ze aan Meester Krab. De eerste boeken waren met grote hanenpoten neer gekrabbeld. Inmiddels komt er structuur in. Voorin staan alvast de vier hoofdstukken vermeld. Een daarvan heet: Gevaar. Het laatste hoofdstuk: Eind goed, al goed. Dat we alvast maar weten dat het wel spannend wordt maar toch goed afloopt. Carry Slee en Francine Oomen zijn haar voorbeelden. Ze vertelde me gisteravond heel serieus dat ze later schrijfster wil worden. En ook dat ze dan de Gouden Griffel wil winnen. Isabel Harmsen. Ze past wel in dat rijtje vindt deze onbevooroordeelde oma.