Kom gerust naar Umbria

Hoe de situatie hier is in Italië, vragen jullie je af? Wat Corona betreft, dat hier consequent Covid 19 genoemd wordt, goed. Wat Umbria betreft zelfs uitstekend. In deze dun bevolkte streek zijn geen doden te betreuren. We gingen vanmorgen even bij de buren langs die maanden lang in thuisquarantaine hebben moeten doorbrengen. Aanstaande zondag openen zij voor het eerst de deuren van hun restaurant en pas eind juli ontvangen zij de eerste vakantievierders. Het zijn economisch gezien dramatische tijden ook voor hen. Toch zijn ze lakoniek, ze hebben deze periode goed gebruikt door de gastenaccomodatie op te knappen. Ik ken meerdere mensen in de toeristenindustrie in Umbria en Le Marche. Zij verwelkomen héél graag Nederlandse gasten. Ieder die twijfelt om te gaan, zou ik aan willen sporen. In winkels is het mondkapje verplicht en de afstandregels zoals in Nederland zijn ook van kracht. Maar verder? Het is hier fantastisch. Ziet onze eerste echte Italiaanse pranzo er niet verrukkelijk uit?

Luilekkerland

Le Marche is een schitterende regio met glooiend landschap en iets minder ruig dan Umbria. Als een soort geplooide lappendeken liggen akkers en wijngaarden uitgespreid en levert elke bocht een nieuw panorama op. Bovendien is de streek beroemd om zijn mooie Verdicchio wijnen.

Toen we daar donderdag door die lappendeken reden, stopte de wijnboer graag even om te zien hoe de druiven er bijhangen. Nou, prachtig dus. In onze eigen wijngaard loopt de natuur wat achter vergeleken met deze trossen. Misschien moeten we dit jaar wat later oogsten dan andere jaren. De tijd zal het leren.

Familiegeschiedenis

We hadden de praat er goed in. Zo zou mijn oma het gezegd hebben, ónze oma. Want gisteren waren we bij mijn nicht en haar man in Le Marche op bezoek. We begonnen met een rondleiding over het terrein. Elk jaar wordt er wel iets aangepakt, hersteld en aangeplant. Daarna aan een heerlijke lunch onder de portico. Niet alleen het uitzicht was fantastisch, de pranzo was het ook.

Zó eindigt dan een familiemiddag. We hebben vier uur aan tafel gezeten. Een volgende afspaak zal plaatsvinden op een van de bergen in de Apenijnen. De bergrug die Umbria van Le Marche scheidt. Lang leve de familiebanden. Geen berg te hoog om elkaar weer te ontmoeten.

Hoogstaand

Urbino is echt een pláátje. De stad, in het noorden van Le Marche, staat op de wereldranglijst van Unesco. Dat vergt veel onderhoud. Er waren vakmensen aan het werk die heel secuur aan het restaureren waren. Onze handige hulpvriend wreef liefdevol over het houtwerk van een andere deur. Het kon zijn goedkeuring meer dan wegdragen.

Dit is de zijkant van het Palazzo Ducale, dat de stad zijn karakteristieke uitstraling en faam geeft. En hier zien we een deel van de gevel van de kathedraal.

De schilder Rafael werd in Urbino geboren en het schilderij, La Muta, is in het  museum van het Palazzo te bewonderen. Sla deze fraaie stad nooit over als je in de buurt bent.

 

De luiken sluiten

We zijn ons aan het oriënteren op nieuwe luiken. Aan de huidige zit enorm veel onderhoud vast, vooral omdat de kwaliteit van het hout slecht is en onder de zeer uiteenlopende weersomstandigheden nogal wat krimp en uitzetting optreedt. Het luik op de foto is van vrienden die een soort gelijk huis als het onze bewonen. Vanmorgen hebben we, met de blik op de luiken, koffie bij hen gedronken. Ik kom er te zijner tijd nog op terug want het is een kostbare geschiedenis en we willen de juiste keuze maken. De rit naar hen toe is prachtig. Opvallend zijn de herfsttinten, door de droogte veroorzaakt.

We reden door het grensgebied van twee regio’s. Van dit kerkje wordt beweerd dat de regen links van het dak in Umbria valt en rechts in Le Marche terecht komt. Kwestie van geloven, hè.

Over en weer

Wat is het toch leuk om familie ‘om de hoek’ te hebben wonen. Tussen de wijngaarden in het mooie glooiende landschap van Le Marche woont mijn nichtje Margriet. Samen met haar man brengt ze de zomermaanden in Italië door en vrijwel elk jaar lukt het ons om elkaar te bezoeken. Het ene jaar komen ze naar ons, vandaag waren wij bij hen te gast. We konden nog buiten lunchen, de koffie na afloop gebruikten we, omdat het inmiddels regende, binnen. Daar maakten we ook foto’s van elkaar. Maar die halen de selectie niet, dat kan ik haar en mezelf niet aandoen. Volgend jaar, in een stralend zonnetje, maken we gewoon opnieuw foto’s. Maar dan scherp.

Huis op de heuvel

Na een noodzakelijk bezoekje aan Ikea zijn we vanmorgen Le Marche ingereden, de streek grenzend aan Umbria. Op een kleinschalige camping van Nederlandse eigenaars waren een stel vrienden neer gestreken bij wie we de pranzo gebruikten. Hoe leuk om hen weer te zien en hoe leuk ook weer eens in een kampeeromgeving te vertoeven. Zelf hebben we dat jarenlang met heel veel plezier gedaan. We maakten ook kennis met de eigenaars, met wie ik in het verleden wel eens een mailwisseling had. We kregen een uitgebreide rondleiding; naast kampeerplaatsen zijn er twee volledig ingerichte tenten en twee appartementen te huur. We gunnen dit sympathieke stel een fantastisch seizoen en ik maak graag een beetje reclame voor ze. Hier de link naar hun site.