Supermarkt

De indeling van een supermarkt is geloof ik over de hele wereld wel ongeveer hetzelfde. Bij binnenkomst de groenten en fruit, langs de kanten alle verswaar en koelingen en in de paden daar tussen de verpakte artikelen. Het assortiment verschilt wél van land tot land. Hier geen witte asperges, groene daarentegen in overvloed. En verse artisjokken. Op de bordjes erbij is duidelijk de Italiaanse vlag te zien, men eet het liefst producten uit eigen land.

Vrijwel elke supermarkt heeft een toonbank waarachter de slager zelf staat, die desgewenst voor je hakt, uitbeent of snijdt. De klanten in Italië zijn kritisch. Verpakt vlees is soms nog voorzien van herkenbare onderdelen.

Kenmerkend hier zijn de lange gangpaden met gedroogde pasta. Keus genoeg. Elleboogjesmacaroni ben ik nog nooit tegengekomen. De eieren die verwerkt zijn in deze pasta zijn van scharrelkippen en absoluut vrij van antibiotica.

Het boodschappen doen is hier een vrij ontspannen bezigheid; een praatje in het gangpad met een bekende en de mevrouw achter de toonbank van de delicatessen heeft alle tijd voor een goed advies. Caissières zijn nooit scholieren, de vakkenvullers ook niet. En aan zelfscannen en-afrekenen doet men hier ook niet. Dat zou de gezelligheid en de persoonlijke service om zeep helpen. Misschien gaat het in Nederlandse kleinere gemeenten ook nog zo. In onze woonomgeving helaas niet meer.

Onaanvaardbaar

Toen ik gistermiddag boodschappen ging doen bij Appie was ik wel voorbereid op lege schappen en toch schrok ik er nog van. De vernevelingsinstallatie bij de groenten werkte nog maar was in feite nutteloos. Ik realiseer me terdege dat ik in welvaart ben opgegroeid en nog nooit zo’n treurige aanblik in winkels heb gezien. Ik vraag me af wat er met de verse goederen gebeurt die wel bij de distributiecentra worden afgeleverd maar niet verder worden verspreid. Ligt er nu op meer dan 1000 plekken in NL waar gestaakt wordt vers voedsel te bederven? Er worden grote groepen mensen onderbetaald en er worden enorme winsten gemaakt. Er leven mensen in armoede en de voedselbanken krijgen steeds meer klanten. Daar waar voedsel wordt verspild moet naar mijn idee snel worden ingegrepen. Ik vind het een schande dat het zover heeft kunnen komen.

Het begin is er

Toen blogvriendin Els onlangs schreef over de hoeveelheid in plastic verpakte groenten stuurde ik haar een reactie met de opmerking dat onze Plus supermarkt de producten los aanbiedt en er papieren zakken klaar liggen om een en ander in te pakken. Nou, dat klopt helaas niet. Ik was er gisteren weer even en stond nu aan de andere kant van het schap. Ik denk dat ik een vorige keer alleen bij het losse fruit heb gestaan want nu zag ik dat zelfs de komkommers in plastic zijn verpakt. Zo onnodig. Dat er papieren zakken worden aangeboden, klopt gelukkig wel. Het begin is er, zullen we maar zeggen. Kom op supermarkten, nu even doorpakken. De consument wil echt wel groenten en fruit in netjes en zakken stoppen.

De kritische consument

In de Nederlandse kranten las ik dat verschillende supermarkten geen producten meer gaan verkopen die uit verre landen per vliegtuig binnen komen. Goed plan, eten dat het seizoen ons biedt, is sowieso veel beter. Dat doen ze hier in Italië altijd. Bovendien staat bij de vers producten een Italiaans vlaggetje en heb ik hier nog nooit boontjes uit Kenia gezien. Goed bezig zou je zeggen. Maar voor het aanraken, oppakken, goedkeuren of weer terugleggen van bijvoorbeeld een onverpakte paprika, moet je wel een plastic handschoentje aantrekken. Verplicht. De plastic zakjes om groenten mee te nemen vliegen je hier nog om de oren al kijkt men er niet meer vreemd van op dat wij daar netzakjes voor meenemen. Een statiegeld-automaat ben ik ook nog nooit tegen gekomen. Lege flessen gaan hier nog in de glas-of plasticcontainer. Zo valt er ook hier nog behoorlijk wat milieuwinst te behalen. En hoe men ooit van die plastic handschoentjes af zal komen, is mij nog een raadsel.

Huiskamer

De rust van gisteren is met het stormachtige weer vandaag ver te zoeken. De wind giert om ons huis en af en toe klettert de regen tegen de ruiten. Het is een thuizig dagje met tal van huishoudelijke en administratieve klusjes. Dat soort dagen moeten er ook zijn, ik benut het ten volle. Maar met genoegen laat ik nog even onze zondagochtend Du Midi huiskamer zien waar altijd verse bloemen staan, de sfeer zo gemoedelijk is en het ontbijt heerlijk.

Op honderd meter er vandaan heeft Fred een biologische moestuin, waar ik altijd even een kijkje neem. Behalve dat hij plantjes, groenten en fruit verkoopt, evangeliseert hij door toepasselijke teksten neer te leggen. Als ik het Bijbelse element eruit haal, vind ik het nog steeds mooi.

De zon komt op – maakt de morgen wakker – de dag begint met een lied – wat er ook gebeurt – laat mij zingen tot de avond valt.

Zaterdag routine

Tegen de wind in steken we het Doelenplein over. Als we op zaterdag geen speciale afspraken hebben, is de kans groot dat we even koffie drinken bij Neef Rob in de Choorstraat.

Dus daar zitten we. Nou ja, ik nam een cappuccino maar de wijnboer ging voor warme chocolademelk. Van die échte, die je zelf doorroert in het glas.

Bij de Diamanten Ring kopen we brood en laten alle andere verleidingen die daar worden aangeboden, links liggen. Het verse zelfgebakken brood smaakt immers als een gebakje.

Groenten en fruit kopen we bij het fruithuisje. De wind blaast ons weer naar huis, om vier uur gaat de eerste schemerlamp al aan. Doe mij maar vaak van dit soort zaterdagen.

Smaakvolle ronde

Even koffie drinken bij Illy. Een foto maken vanaf mijn zitplaats op het terras. Het liefst met een scooter in beeld.

Me oriënteren op een nieuwe handtas en het daarbij laten. Een short voor de wijnboer scoren bij een graaiatafel. En tenslotte naar de groentenkraam. 

Voor € 2,60 mocht dit mee naar huis, waar ik het even op de keukentafel uitstalde.

We lunchen met caprese en focaccia.  Ons Italiaanse leven op een doodnormale markt-dinsdag.  Ter geruststelling: van zeven tot negen werd er gewerkt in de wijngaard en van vier tot zeven uur vanavond elders op het erf.

Plastic

We hadden wat uit te leggen bij de marktkraam toen we het plastic tasje niet aannamen en we de twee zojuist aangeschafte broeken gewoon in mijn handtas propten. Het  gebruik van plastic tassen is hier nog enorm. Het is sowieso, óók in NL, best lastig om altijd en overal plastic verpakkingen af te slaan.  Het afvoeren van plastic in een plastic vuilniszak ! vormt vaak in volume onze grootste worp in de daarvoor bestemde container. Maar goed, we zijn ons ervan bewust dat het minder moet en kan. Voor groenten en fruit zit standaard dit net in onze boodschappentas. We doen ons best.