Supermarkt

De indeling van een supermarkt is geloof ik over de hele wereld wel ongeveer hetzelfde. Bij binnenkomst de groenten en fruit, langs de kanten alle verswaar en koelingen en in de paden daar tussen de verpakte artikelen. Het assortiment verschilt wél van land tot land. Hier geen witte asperges, groene daarentegen in overvloed. En verse artisjokken. Op de bordjes erbij is duidelijk de Italiaanse vlag te zien, men eet het liefst producten uit eigen land.

Vrijwel elke supermarkt heeft een toonbank waarachter de slager zelf staat, die desgewenst voor je hakt, uitbeent of snijdt. De klanten in Italië zijn kritisch. Verpakt vlees is soms nog voorzien van herkenbare onderdelen.

Kenmerkend hier zijn de lange gangpaden met gedroogde pasta. Keus genoeg. Elleboogjesmacaroni ben ik nog nooit tegengekomen. De eieren die verwerkt zijn in deze pasta zijn van scharrelkippen en absoluut vrij van antibiotica.

Het boodschappen doen is hier een vrij ontspannen bezigheid; een praatje in het gangpad met een bekende en de mevrouw achter de toonbank van de delicatessen heeft alle tijd voor een goed advies. Caissières zijn nooit scholieren, de vakkenvullers ook niet. En aan zelfscannen en-afrekenen doet men hier ook niet. Dat zou de gezelligheid en de persoonlijke service om zeep helpen. Misschien gaat het in Nederlandse kleinere gemeenten ook nog zo. In onze woonomgeving helaas niet meer.

Doen wat moet

De moestuin heeft tijdens onze afwezigheid genoten van het druppelsysteem. Het onkruid ook. De potplanten in hun teilen hebben het overleefd, maar ternauwernood. We hadden de buren gevraagd bij grote droogte toch hier en daar wat extra water te geven, konden ze meteen oogsten als dat zo uitkwam. Toen we gisteren bij hen aan de pranzo zaten, kregen we bij de antipasto gefrituurde courgettebloemen uit onze eigen tuin. Ze smaakten extra lekker, logisch. De artisjok heeft eindelijk gedaan wat we van hem verwachtten. Vol overgave storten wij en de hommels ons op het werk.

Grenzen verleggen

Vanaf het grasveld ziet de moestuin er nu zo uit. De olijfboom kregen we tien jaar geleden van goede vrienden en is inmiddels een echte boom aan het worden. Aanvankelijk stond hij centraal in de moestuin. Maar door uitbreiding richting parkeerplaatsen, schuift hij als het ware op. Dat effect is nog eens versterkt door aan de tuinkant een extra grasstrook in te zaaien, waardoor schaduw beter benut wordt om een eettafel neer te zetten. Maar dat laat ik binnenkort nog wel eens zien. We oogsten inmiddels volop courgettes en boontjes en nog steeds aardbeien, al neemt dat laatste natuurlijk wel af. In de pot op de voorgrond zit munt, daarnaast zijn drie artisjokplanten de grond in gegaan als nieuwe grens. Altijd in beweging, mens en moestuin.