Plezier in Perugia

Er was een internationaal journalistencongres in Perugia. En het werd ook nog eens mooi weer gistermiddag. Dat samen zorgde voor een heerlijke sfeer. We hádden naar een tentoonstelling kunnen gaan maar de hoofdstad van Umbria stelde zich zelf aan ons tentoon. Dus liepen we gelukzalig over de Corso Vannucci richting de San Lorenzo. Daar sloten we ons aan bij alle trapzitters, keken en genoten.

 

Hier lijkt de tijd te hebben stil gestaan. De stad, gesticht door de Etrusken, overleefde bloedige aanslagen door de Romeinen en had zijn grote bloeiperiode in de 13e en 14e eeuw. Hoe de moderne mens zich gedraagt in deze middeleeuwse stad, laat zich raden. Ik laat het morgen zien.

De luiken sluiten

We zijn ons aan het oriënteren op nieuwe luiken. Aan de huidige zit enorm veel onderhoud vast, vooral omdat de kwaliteit van het hout slecht is en onder de zeer uiteenlopende weersomstandigheden nogal wat krimp en uitzetting optreedt. Het luik op de foto is van vrienden die een soort gelijk huis als het onze bewonen. Vanmorgen hebben we, met de blik op de luiken, koffie bij hen gedronken. Ik kom er te zijner tijd nog op terug want het is een kostbare geschiedenis en we willen de juiste keuze maken. De rit naar hen toe is prachtig. Opvallend zijn de herfsttinten, door de droogte veroorzaakt.

We reden door het grensgebied van twee regio’s. Van dit kerkje wordt beweerd dat de regen links van het dak in Umbria valt en rechts in Le Marche terecht komt. Kwestie van geloven, hè.

Lago di Trasimeno

Het Trasimenomeer is de plaats waar onze liefde voor Italië begon, reden waarom we er graag naar terugkeren. Met onze vrienden maakten we er een dagtochtje naar toe.

Ja, ik kan natuurlijk uitvoerig beschrijven welke plaatsen we bezochten, waar we een pizza aten en waar een ijsje. Maar wat heeft een ander er aan? Ik zou zeggen kijk mee en zie hoe mooi het hier is. Of beter nog komt allen naar Umbria.

Horend bij de club

Nou heb ik het de laatste dagen al twee keer over Citerna gehad. Het is de hoogste tijd daar wat meer van te laten zien. Meer dan 250 mooie en kleine plaatsen in Italië mogen het predicaat I borghi più belli dragen. Als we eens op stap gaan, proberen we ook zo’n onderscheiden plaats aan te doen. Middeleeuws, schoon en goed onderhouden zijn drie kenmerken die meteen opvallen. Citerna ligt op de grens van Toscane en Umbria en wordt ook wel La Porta dell ‘Umbria genoemd.

Eén restaurantje konden we er vinden, waar we de lunch op z’n Italiaans gebruikten. Dat ziet er dan zo uit en het smaakte voortreffelijk. De koffie na kwam bij de buurvrouw vandaan, die een barretje uitbaat.

En als we dan even opkijken van het goed gevulde plankje, dan ziet het er zó uit

De Torre Civica, de klokketoren. Mag en zal ook nooit ontbreken in dit soort plaatsen.

Citerna dus. Schattig maar stel er geen dagtocht op in, je bent er, zelfs met bezoek aan de kerken, snel weer doorheen. Al moeten wij nog eens teug, want we misten de San Michele Arcangelo waar een zeer mooie Madonna met Kind te bezichtigen is. Maar niet tijdens de uurtjes die wij er doorbrachten zo rond lunchtijd. En dát hadden we kunnen weten.

Gegroet

Kortgeleden reden we achter dit autootje en zag ik kans door onze autoruit heen deze foto te maken. Taalkundig is de tekst niet juist; er had moeten staan Salute dall’Umbria. Dat hebben we zelfs nog even gecheckt bij onze juf, trots als we waren zelf zo’n fout op te merken. Maar goed, het idee van groeten is wel leuk. Wij vliegen vandaag naar NL en gaan nuttige maar vooral ook leuke dingen doen. Het zullen ongetwijfeld goed gevulde dagen worden waarvan ik verslag ga doen. Nu eerst weer even een reisdag.

Met open mond

‘Wat een pracht land’, zeggen we tegen elkaar als we weer eens de toerist hebben uitgehangen. Vandaag waren we in het Nationale Park Monti Sibillini, een dikke twee uur rijden vanuit Gubbio naar het zuiden van Umbria.In het bergdorp Castelluccio lunchten we. De streek is vermaard om zijn linzen dus…

Promopraatje

Tussen Eindhoven en Brindisi gaan rechtstreekse vluchten. Zo kwam Carlijn op vakantie in Zuid Italië terecht. Maar ja, de liefde hè. Die sloeg in alle hevigheid toe. Niet alleen de liefde voor Italie dus. Inmiddels woont ze er bijna een jaar en runt samen met Remo de B&B del Teatro. Een leuk stel, hartelijk, gastvrij en met een prima accommodatie. Carlijn is, net als ik, gastblogger op Ciao Tutti. Op die manier kenden we elkaar vaag. Grappig dat we via hét Italiaanse platform elkaar nu ook in werkelijkheid kennen. Ik kan iedereen de B&B en Brindisi en omgeving van harte aanbevelen. De foto’s hieronder moeten dat extra onderstrepen. Tussen Perugia (hier dichtbij) en Brindisi gaan ook al rechtstreekse vluchten. Een combinatie Umbria en Puglia levert een prachtige vakantie op die de verscheidenheid van Italië perfect toont.