Stadsleven van meneer Wolf

Het heeft iets ongelooflijk genants; fotograferen op een fototentoonstelling. Maar ja, ik wil jullie zo graag even wijzen op het prachtige werk van Michael Wolf (klik).

Ik heb heel intens naar de foto’s en collages gekeken. Het verhaal achter al dat plastic speelgoed is ook na te lezen bij blogvriendin Bertie. Er waren ook stoeltjes, of beter gezegd, zitdingen te zien. En hangers, gebogen in andere vormen waardoor ze bruikbaar werden voor andere zaken. Bij blogvriendin Els is daarover ook wat aardigs te lezen.

Het allermooiste vond ik de Parijse daken. Het grafische effect, de kleurstelling en de vervreemding die daarin te zien waren, is inspirerend maar komt op deze foto totaal niet tot zijn recht.

Life in Cities is nog tot 22 april te zien in het Fotomuseum in Den Haag.

Advertenties

Mondriaan

Als er in jouw stad een wereldberoemde kunstenaar is geboren dan móet je daar wat mee. En dat heeft Amersfoort heel inventief en mooi gedaan. In een kleine zaal hangt alleen vroeg werk van hem. De latere stukken zijn natuurlijk onbetaalbaar. Toch is men er in geslaagd zijn leven en werk te duiden. Met de modernste technieken zie je zijn ontwikkeling en stap je in zijn Parijse woning waar Piet Monderiaan levensgroot  op bewegende beelden aanwezig is. Ook muziek, denk aan de boogie woogie, mengt zich in de presentatie. Het is dat ik het een rotwoord vind, maar je kunt het een ‘beleving’ noemen. We deden samen met bevriende familie een dagje Amersfoort en waren van de stad én het Mondriaanhuis danig onder de indruk.

 

Mijn favoriete museum

Precies 100 jaar geleden werd kunstbeweging De Stijl opgericht. Belangrijkste vertegenwoordiger: Piet Mondriaan. Dat zie je overal in Den Haag terug.  Ook op de ruiten bij de toegang van het Gemeente Museum in Den Haag.  De Mondriaanexpositie is helaas voorbij maar een tentoonstelling over Art Deco trok onze aandacht.

Omdat het veelal kleding betrof van de Franse couturier Paul Poiret, waren de zalen summier verlicht en maakte ik geen foto’s. Maar wat een elegantie, kleuren en verfijnde meubels, stoffen, vazen en glaswerk werd er tentoongesteld. En wat een ommekeer in de kunst is deze periode geweest. Daarna ‘deden’ we nog even Anton Heyboer. Onverstandig want we waren al museummoe en het contrast was te groot. We genoten wel van de schoonheid van het museum zelf. Waar we in het restaurant nog iets bijzonders zagen. Daarover morgen meer.

Het Voorhout

We moesten de jaarlijkse beeldententoonstelling op het Haagse Voorhout maar eens gaan zien, vonden we. Nou, eerlijk gezegd viel dat nogal tegen. Maar de sfeer is er onnavolgbaar en je krijgt er een vakantiegevoel van. Dit hier is Parijs, staat er zelfs. Maar wel met een Italiaanse ijsverkoper natuurlijk.

Boekenstalletjes en antiquairs. Heel erg Parijzig.

Het Lange Voorhout. Met een beetje fantasie denk je er de Gouden Koets bij.

Werk van Ernest Neto genaamd Animal Nature. Een van de aardigste sculpturen, vond ik. Doet me denken aan speelgoed waar onze kinderen mee speelden in de zeventiger jaren. Alleen was dat van plastic in primaire kleuren.

Zo’n Haagse middag met een beetje flaneren, kijken, kijken en niks kopen. En ook nog eens geen spatje van de voorspelde regen gezien.