Even de boom en een frisse neus pakken

Van een korte wandeling op Eerste Kerstdag was niks terecht gekomen omdat het de hele dag goot. Maar vandaag is er alle gelegenheid voor een stadsommetje met als doel de grote kerstboom op de Markt in volle glorie te kunnen zien. Het was best druk in het centrum, iedereen wil er wel even op uit. Ook de horeca zat vol, zagen we. Niet dat we daar gebruik van maken hoor. Straks eten we met mijn moeder en een zus en zwager. Onze lunch houden we daarom heel klein. Hij is weer mooi hè, die grote boom in het hart van Delft. De twee toeristen stapten maar niet uit beeld. De één draagt een zonnebril, de ander een mondmasker dus erg herkenbaar zijn ze niet. Kan wel zonder toestemming, lijkt me.

De kat krabt de krullen van het ijs

In NL wonen we nét wat verder uit elkaar dan in Italië maar dat is geen reden om niet ook ’s winters elkaar te bezoeken. Hoewel de wijn uit ’22 nog niet gebotteld is, was al wel een monsterflesje meegenomen om te proeven. Van de witte druiven van onze vrienden heeft de wijnboer weer een smakelijke wijn gebrouwen, daarover zijn we het alle vier eens.

Ook ’s winters woont deze familie heel landelijk, kijk maar eens naar het uitzicht vanuit de woonkamer. Ik heb geprobeerd om de kat die over het ijs liep, in te zoomen. Hij loopt rechts uit beeld. Helaas geen schaatsers gezien maar die waren er al wel geweest aldus onze vrienden. En we hebben geen enkele reden aan hun woorden te twijfelen.

Nu ik de laatste tijd toch veel kerstversieringen laat zien, wil ik jullie deze niet onthouden. In hun binnenboom hing de kerstman met mondkapje, buiten zag ik een bedrieglijk echt vogeltje zitten, dat mijn hart stal. Maar eigenlijk had ik helemaal geen tijd en geduld voor foto’s. Er moest worden bijgepraat en dat hebben we met veel en plezier en overtuiging gedaan.

Lichtjesavond

Toegegeven; kerstsfeer is wel een onderwerp bij mij dit jaar. Toeval hoor. Gisteravond was het voor het eerst sinds drie jaar weer lichtjesavond in Delft. Overal kraampjes met glühwein en warme chocolademelk. Terrassen met een haardvuur, zoals hier op het Doelenplein.

Er was voor toepasselijke kou gezorgd met zelfs een flinterdunlaagje ijs op de grachten. De nieuwe Kerk en het stadhuis op de Markt waren fraai verlicht. In twee geopende vensters zaten een cellist en violist populaire muziek te spelen en te zingen. We zongen het Hallelujah van Leonard Cohen mee. Het begon nog net niet te sneeuwen, al was de muziek er toepasselijk genoeg voor.

De kerstboom werd ontstoken en we vermaakten ons prima met een sfeervol wandelingetje door het centrum waar het tamelijk onmogelijk was om géén mensen voor de camera te hebben. Wie zich herkent en niet gepubliceerd wil worden, kan dat melden, dan verwijder ik de foto.

Opgetogen

We gingen bij mijn moeder de kerstsfeer aanzwengelen. Veel is daar niet voor nodig want al bij de ingang staat een fraaie boom. Vanuit haar tuintje kijkt ze op een groot grasveld waar aan een vlaggenmast kerstlampjes zijn gemaakt die de vorm van een kerstboom suggereren. Helaas brandden die na een dag al niet meer maar dat zal ongetwijfeld hersteld worden. Wij hingen nog wat solarlampjes in het appelboompje waar ze op uitkijkt en zetten de kerststal neer. Vanuit Huize Royal was er al een klein tafelstukje bezorgd, we strooiden nog wat kerstballen hier en daar en mijn moeder was reuze tevreden over het resultaat.

Eerder die middag hadden we met een club van zo’n twintig buren de grote kerstboom in de hal weer neergezet en versierd. Een altijd gezellige en nuttige actie waardoor het voor iedereen nog fijner thuiskomen is. En dan gaan we de komende dagen maar eens kerstkaarten schrijven. Het zijn tradities die mij wel bekoren.

Kleine stapjes

Heel Nederland zal vol staan met dit soort huisjes die de postcodeloterij dit jaar weggaf. De ster kreeg ik onlangs bij een vriendinnenlunch als een beginnetje voor de kerstsfeer.

Gisteravond kreeg ik deze leuke glitterbol van buren en de kerstroos brachten vrienden mee die hier kwamen eten. En zo daalt langzamerhand en in kleine stappen de kerstsfeer in. Ik ben zeker niet iemand die het huis over de top versiert maar tijdens deze korte en donkere dagen maken we het wel graag gezellig.

De wijnboer nam een bos Amaryllis mee en vanmorgen werd de grote kerstboom voor onze centrale hal geleverd. Die gaan we met buren zondag optuigen en daarna hoop ik bij mijn moeder de kerststal neer te zetten. Volgende week ga ik op jacht naar een heel klein boompje. Kalm richting de kerst, daar ben ik een voorstander van en dat lukt dit jaar uitstekend met al die goed gekozen presentjes.

Minimalisme

De wijnboer mag vier weken lang niet tillen en ik kan het niet. Dus kwam er een mini kerstboompje in huis. Van een vriendin kreeg ik het hyacintje dat precies op kerstmis openging. Ik legde een paar rode ballen en een kersthuisje onder een stolp, zette een paar waxinelichtjes in rode glaasjes en zie daar, ons huis in kerstsfeer.

Het boompje kostte net geen drie euro (ik kocht er twee!) dus behalve minimalistisch is het ook een voordelige kerst. De boompjes hebben kluiten en vinden vast nog wel een plaatsje in een achtertuin bij deze of gene. Tjonge jonge, wat een milieu bewuste kerstperiode beleven we hier. Vanavond eten we gezellig met zoon en zijn vriendin en ik zie op de foto dat de wijnglazen nog niet op tafel staan. Ik weet wat me te doen staat.

Gestileerde kerstbomen

Rosanne Hertzberger (microbioloog) schrijft een wekelijks column in NRC. Vaak vind ik haar wat negatief van toon maar afgelopen zaterdag las ik het volgende met instemming. Ze schreef: Er komt een dag dat we de dagelijkse updates, de PCR-en sneltests, de quarantaine, de lockdowns, de afstand, de persconferenties kunnen laten varen. Er komt een dag dat onze immuunsystemen er klaar voor zijn en we Covid los kunnen laten. Houd moed.

Afgelopen week was de wijnboer voor een dagopname in het ziekenhuis voor een kleine geplande operatie. Gelukkig gaat het prima met hem. Daar kwam ik deze kartonnen verpleegkundige tegen. Haar oproep lees ik ook met grote instemming. Bij het verlaten van het ziekenhuis werden we verrast door deze kerstboom. Al lijken de dagen nog zo somber, er is gelukkig licht in de duisternis.

Voor de hele column van Rosanne Hertzberger klik hier

Nieuw en oud

Vanmorgen liep ik over het Bastiaansplein. Dit winkelgebied was een bouwput toen wij twintig jaar geleden in Delft kwamen wonen. Theater de Veste en een enorme Pathé Bioscoop zitten hier vlakbij. Ik was op weg naar de tandarts maar eigenlijk kom ik weinig in dit nieuwe deel van het centrum.

Ik passeerde deze gracht met woonboten, heel in de verte zie je de torens van de Oostpoort. Ik ben altijd blij als ik dit soort herkenningspunten zie, daar oriënteer ik me beter op dan bij nieuwbouw.

Vanmiddag opnieuw de zonnige stad in, nu liep ik samen met de wijnboer in het oude centrum. Wat boodschappen gedaan en de laatste kerstpost in de brievenbus gestopt. Het stadhuis met de mooie kerstboom ervoor wordt aan het oog onttrokken door de marktkramen. Dus binnenkort bij schemer de verlichte Oostpoort en het stadhuis nog maar eens in volle glorie fotograferen.

Kerstkaarten retour

Eind oktober 2021 kwam onze kerstkaart die ik in december 2020 naar Australië had gestuurd retour. Daar had die kaart dus best lang over gedaan. Onze familie heeft als huisnummer 28, dat had ik ook geschreven maar is aangezien voor nummer 20. Return to Sender, Not at 20 Bakerstreet staat er ten overvloede bij op de achterkant. Vier huizen verder! Dat postbode of bewoners niet even verder hebben gekeken dan hun neus lang is, vind ik op z’n zachtst gezegd merkwaardig. De blauwe kaart die de rest van hun adres ligt af te dekken, vond ik in een doos met kerstballen toen we met de buren de kerstboom in de hal optuigden. Elk jaar hang ik onze kerstwens voor de buren in die boom, de aftuigers hebben de kaart dus bewaard.

Vandaag ben ik begonnen met het schrijven van onze kerstpost. De verre bestemmingen zijn al op de bus gedaan. Op de kaart naar zus en zwager staat nu: 28 Bakerstreet twenty eight. Ik hoor het wel als ie is aangekomen. De kerstzegels zijn grappig en kunstig gemaakt. Met een speciale app kun je ze scannen en komen ze tot leven, aldus de instructie. Maar daar heb ik allemaal geen tijd voor, hoor. Ik ben druk met schrijven.

Burenhulp

Een boom die met een kleine kraanauto is afgeleverd, een stel ferme buurmannen en een bak vol met kerstballen. Ook dit jaar laat ik maar weer even zien waartoe dat allemaal leiden kan. Op maandagavond waren twee jonge medebewoners beschikbaar om het klimwerk voor hun rekening te nemen. Dus stond er om zeven uur een groep enthousiaste buren in onze gezamenlijke hal om de kerstklus weer te klaren.

Een leuke buurvrouw had gezorgd voor warme chocolademelk en zelf gebakken cake. Samen met wat anderen controleerde ik de lichtsnoeren en voorzagen we diverse ballen van ophanghaakjes. Die hebben nou eenmaal de neiging om een jaar in de opslag niet te overleven. Zo had iedereen zijn taak en na anderhalf uur zag het er zó uit. Thuis wacht ik nog een weekje, ik wil altijd een beetje afstand bewaren na Sinterklaas.