Series kijken

Illustratie Paul van der Steen voor NRC

Wij zijn de enige Nederlanders zonder Netflix. Denk ik. Eerlijk gezegd hebben we er ook geen behoefte aan. Er zijn vast heel veel goede series maar van regelmatig kijken komt bij ons weinig terecht. Zo proberen wij momenteel De Geniale Vriendin te volgen. Gewoon op NPO. Dat hoeft niet op het moment van uitzending, kan ook achteraf . En dat moeten we dan plennen. We lazen beiden de hele serie boeken die Elena Ferrante schreef over deze twee Napolitaanse vriendinnen. De verfilming is schitterend maar we lopen al twee afleveringen achter. Ik roep altijd: wat je niet ziet, mis je niet. Maar ik moet mezelf een beetje tegenspreken want als je eenmaal een mooie serie volgt, wil je die tot het eind uitzien. Vandaar dat we geen Netflix willen hebben. Logisch toch?

Lukt het mij wel?

Reuze grappig en absurd. Want lezers willen daar helemaal niet mee stoppen. Ik ben ook aanbeland in zo’n periode dat ik het ene boek na het andere verslind. Na de serie van Elena Ferrante las ik nog een boek van een Italiaanse auteur; ‘de acht bergen’ van Paolo Cognetti.  Een zelfde thema namelijk een bijzondere vriendschap tussen twee jonge mensen met totaal verschillende achtergronden. Ook al zo de moeite waard. Nu probeer ik een kleine leespauze in te lassen. Echt. Want er wachten nog opruimklussen.

Van Cisca uit Servië kreeg ik weer bericht, dat ik heb geplaatst onder haar button in de zwarte balk. Hebben júllie in elk geval wat extra’s te lezen. En als je hier op klikt, kom je bij Ciao Tutti de boekbespreking en een interview tegen met Paolo Cognetti.

Lezen, verbazen en lezen

Het was een lijvig boek, de biografie over Boudewijn  Büch. Net als veel anderen was ik in de tachtiger en negentiger jaren onder de indruk van zijn belezenheid, zijn tv-programma’s naar onbekende eilanden en zijn boeken. Eva Rovers kreeg van zijn familie toestemming tot inzage in zijn dagboeken, die in het Nederlands Letterkundig Museum nog tot 2030 achter slot en grendel liggen. Ik kreeg dit boek heel onverwacht en ‘zomaar’ van mijn wijnboer en hij heeft me daar een enorm plezier mee gedaan. Want zeer gedegen maar goed leesbaar geschreven over een bizar leven van een gemankeerd en geniaal mens. Ik krijg zin zijn boeken uit onze boekenkast te herlezen. Maar er wachten ook nog twee delen Elena Ferrante op me waar de wijnboer heel enthousiast over is. Dus.

 

Samen lezen

Wij hadden de boeken en het tumult er omheen een beetje gemist, geloof ik. De Italiaanse Elena Ferrante schreef een reeks succesvolle boeken. De kwestie was wie achter dit pseudoniem schuilging. Het blijkt Domenico Starnone te zijn, vond ik uit via internet. Vandaag staat er in de Volkskrant een stuk over de zoektocht naar de ware naam. Het zal me overigens een worst zijn wie de auteur is, zolang het boek me boeit. Toevallig ben ik gisteren aan deel 1 begonnen nadat ik het de wijnboer bijna uit zijn handen heb getrokken.

We kunnen nog even vooruit, deel 2 en 3 liggen klaar. Aangezien we deze boeken alle twee lezen, bespreken we ze samen na. Dat maakt het lezen extra fijn.