Doelloos

Met geen enkel ander doel dan zomaar buiten te willen zijn, fietste ik door Delft. Het duurde even voordat de zon tevoorschijn kwam, maar toen werd het ook echt gezellig in de stad. Veel toeristen nog en volle terrassen.

Wie goed naar deze foto kijkt, en dat deed ik pas tijdens het plaatsen op dit blog, ziet de feestverlichting al weer hangen. Als komend weekend de wintertijd ingaat en het vroeger donker is, zijn de grachten weer verlicht.

En hoewel ik geen echt doel had, eindigde ik bij de toko in de Choorstraat. Zou ik een lijstje maken met favoriete bezigheden dan staan daar fietsen door Delft en Indonesisch eten zeker op. Dat maakt het tot een heerlijk ontspannen dagje.

Nog tot 27 oktober

In Den Haag is een nieuwe manier van toeristenvervoer. Met deze oude HTM tram kan een rit door de stad worden gemaakt volgens het hop-on hop-off systeem. Bij het zien van de tram kwamen de nostalgische beelden uit mijn jeugd meteen terug. Een tram waar je bij de bestuurder het kaartje af liet stempelen. Of er desnoods een kocht. Zijn wisselgeldmachine was al een attractie op zich.

Nu kun je voor € 15,- per persoon een 24 uurskaart kopen, word je langs toeristische hoogepunten geleid en is er een audiotour aan boord in maar liefst tien talen waaronder in het Haags. Dát lijkt mij de ultieme reden om er on te hoppen, al weerhoudt de prijs me.

Niet geslaagd

Met 35 graden is het zaak om de dag rustig door te brengen. We gingen vroeg naar de markt. De wekelijkse markt duurt hier altijd maar een halve dag en bij extreem weer zoals regen en hitte, zijn de marktkooplui vaak om twaalf uur al weer aan het inpakken.

Dat is sneu voor die toeristen die om half twaalf aangeslenterd komen. Behalve karrevrachten verse waar, is er voor iedereen wel wat aantrekkelijks te vinden.

Ik wilde een flodderig jurkje kopen, maar het gebodene was te synthetisch, te gebloemd, te kort of te lang. We vluchtten de supermarkt in voor wat noodzakelijke boodschappen en waar de airco weldadig was. Tot een uur of vijf houden we ons binnenshuis koest. Denk aan een siësta en een mooi boek. Of beide.

Het nakijken

Vanuit onze hoge woonkamer is zoveel fraais te zien. Het bloesemt ons allemaal tegemoet. De groene grasstrook, het kille water, de roeiers; ik kijk er met genoegen naar.

Nog zo’n tere schoonheid waar ik graag op neerkijk. Maar langzaam aan verdwijnt de bloesem en worden de bomen groen. De Vermeerstraat, waar wij recht in kijken, wordt weer aan het zicht onttrokken door het uitbottend blad.

Het is echt de hoogste tijd dat wij Delft gaan verlaten en weer in de aarde gaan wroeten in plaats van er op neer kijken. Tijd om te zien hoe de natuur in Caldese er bij staat. We nemen afscheid van de grachten, de toeristen, de winkelstraten en het draaiorgel. Het meisje van Vermeer draait zich nog eenmaal naar me om. We zijn onderweg naar ons Italiaanse leven.

Levende etalages

Wat ze precies voor moeten stellen, wisten deze heren zelf ook niet maar de opening van het toeristenseizoen vraagt om wat extra sfeer in de stad. En dát was er.

Overal liepen verklede figuren, al dan niet historisch getint. Het zorgde voor een vrolijk gedoe en leuke praatjes .

Dit meisje denkt wel pijnlijke voeten te krijgen en weet nog niet welke schoenen ze vanavond aan zal doen als ze gaat dansen.

Met een speelgoedvarken in hun hand maakten deze dames reclame voor een worstenwinkel.

Deze troubadour zong de lofzang over Delft. En dit heerlijke stel werd vooral door toeristen op de foto gezet.

Maar de mooiste voor mij was dit meisje. Wilt u een foto maken? Dan stop ik even die krentenbol weg, ze draaide haar hoofd wat bij en maakte me blij.

Zoeken

Toen ik gisterochtend overal weer terrassen zag en merkte dat er een opgewekte stemming hing rond een lang paasweekend, had ik niet ingeschat dat het er vanmorgen zó uit zou zien. Niet dat we ons er veel van aantrekken hoor. We wandelden en ontbeten met de wandelclub, die vandaag bestond uit drie personen. Nadat mijn ouders de pauselijke zegening vanuit Rome hadden gezien, gingen wij bij ze op de koffie. Daar is  het altijd gezellig, gastvrij en aan gesprekstof geen gebrek. De rest van de dag brengen we rustig samen door. Maar die toeristen, hè. Zien die wat ik zie? Dat de natuur op knappen staat. Of sloffen die massaal door de Keukenhof op zoek naar de zon?

Werk in uitvoering

Voor schilderwerk aan één zijde van ons gebouw sluiten een paar hoogwerkers tijdelijk de straat af. Rioleringswerkzaamheden zorgen voor overvolle parkeervakken bij ons voor de deur. Want tja, dat past er niet bij op de smalle gracht waar gegraven wordt. Het materiaal, een schaftkeet en een wc moeten toch ergens staan.

Zo hink-stap-springen we door ons buurtje. Dit tijdelijk ongemak dient een hoger doel, troosten we onszelf. Inmiddels zijn de Delftse grachten weer ontdaan van fietswrakken. Dit maal viste men er meer dan vierhonderd op, plus een piano. De rondvaartboten kunnen weer gaan varen en terrasboten kunnen zonder hinder voor restaurants aanmeren. Delft is bijna klaar voor het toeristenseizoen. De pianomuziek denken we er maar bij.